Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Gra Endera” to pierwszy tom cyklu “Saga Endera” (ang. “Ender’s Game”) napisanego przez Orsona Scotta Carda.

Książka została wydana jako powieść w 1985r., składa się z 15 rozdziałów. Przez większość z nich możemy obserwować w jaki sposób tytułowy bohater (pełne imię to Andrew - Andrzej; Ender to zdrobnienie używane przez ukochaną siostrę Valentine - Walentynę) radzi sobie najpierw w zwykłej szkole, a następnie - w Szkole Bojowej w Pasie.
W Szkole Bojowej czytelnik ma okazję obserwować jak Ender radzi sobie z Grą Swobodną, treningami wśród Starterów i starszych uczniów. Pod koniec książki można śledzić potyczki w Szkole Dowodzenia oraz ostateczną bitwę, która zadecyduje o losach ludzkości i robalów.

Zwróciłam uwagę na jeden z elementów książki, który myślę że można potraktować jako mało prawdopodobny - to że wszystkie dzieci państwa Wigginów odznaczają się ponadprzeciętną inteligencją, choć różnym temperamentem.

Inna rzecz, która zwróciła moją uwagę jest związana z rodziną głównego bohatera. Dowiadujemy się, że jego ojciec jest z pochodzenia Polakiem (przed zmianą nazwiska nazywał się Jan Paweł Wieczorek), pochodził z rodziny wielodzietnej (miał ośmioro rodzeństwa) oraz był katolikiem. Dużo mniej informacji można znaleźć o matce Endera, wiadomo, że była mormonką (prawdopodobnie też z wielodzietnej rodziny). Z dialogu między głównym bohaterem i pułkownikiem Hyrumem Graffem dowiadujemy się, że oboje rodzice wyrzekli się swojej wiary, postanowili nie mieć więcej niż dwójkę dzieci (kiedy oboje rodzice się urodzili panowały już w państwie restrykcje związane z posiadaniem więcej niż dwójki dzieci, m. in. wzrost podatków wraz z trzecim dzieckiem i kolejnymi, edukacja wyłącznie dla dwójki pierwszych dzieci; ostracyzm społeczny - rodziny wielodzietne w tym świecie są określane mianem rodzin niepraworządnych i nie są akceptowane społecznie), choć w praktyce okazuje się że prawdopodobnie jedynym ratunkiem dla ludzkości jest właśnie Trzeci - Ender. Co ciekawe osobą, która nadała każdemu z dzieci imię jest właśnie ojciec (imiona dzieci: Peter - Piotr, Valentine - Walentyna oraz Andrew - Andrzej), to on także je ochrzcił.

Dziwi mnie natomiast podejście obojga rodziców do swoich dzieci, nie widać w całej książce by je w jakikolwiek sposób wychowywali, więcej - trudno powiedzieć żeby się jakoś szczególnie interesowali ich poczynaniami, widać to dość dobrze w sytuacji kiedy dwójka najstarszych dzieci państwa Wigginów prosi ojca o dostęp obywatelski, ułatwiający im wpływ na kształt debaty politycznej w państwie i pisanie artykułów publicystycznych o charakterze politycznym. Trudno mi sobie wyobrazić, że odpowiedzialny rodzic bez żadnych pytań i choć cienia podejrzeń dał dostęp do czegoś takiego dwunastoletniemu synowi oraz dziesięcioletniej córce, nawet przy założeniu, że mowa o nieprzeciętnie zdolnych dzieciach.

Ostatnią rzeczą, która mnie zdziwiła były ostatnie bitwy w Szkole Bojowej. Autor napisał że armia Endera (armia Smoka) rozgrywała codziennie przez dziewięć dni bitwy (czasami dwa razy dziennie). Ponownie trudno mi wyobrazić żeby nawet bardzo zdolne i wyćwiczone dzieci podołałyby fizycznie takiemu zadaniu.

Książkę czytałam dość szybko i dużym zainteresowaniem. Autor umieścił w niej np. Układ Warszawski, nawiązując w ten sposób do czasów sprzed 1989r. Mimo pewnych, moim zdaniem, niedopracowanych elementów książka jest warta uwagi.

Komu można by tę książkę polecić? Na pewno fanom SF oraz wszystkim zainteresowanym poszerzeniem swojej znajomości o gatunek SF.

“Gra Endera” to pierwszy tom cyklu “Saga Endera” (ang. “Ender’s Game”) napisanego przez Orsona Scotta Carda.

Książka została wydana jako powieść w 1985r., składa się z 15 rozdziałów. Przez większość z nich możemy obserwować w jaki sposób tytułowy bohater (pełne imię to Andrew - Andrzej; Ender to zdrobnienie używane przez ukochaną siostrę Valentine - Walentynę) radzi sobie...

Książka “Drakula” została wydana w 1897r., jej autorem jest Bram (Abraham) Stocker - irlandzki pisarz.

Mimo upływu lat, dzieło może nadal wzbudzać w czytelnikach uczucie grozy. Powieść składa się głównie z wpisów z dzienników różnych bohaterów oraz ich notatek i listów. (Dodatkowo, w rozdziale 7. - Wycinek z Daily Telegraph, 8 sierpnia - jest zacytowany dziennik pokładowy statku “Demeter”)

Jednym z fragmentów książki, który może poruszyć czytelnika, to ten związany z dziennikiem pokładowym oraz ostateczną decyzją kapitana statku o tym, by przywiązać siebie do koła ratunkowego szkunera (ręce kapitana były oplecione różańcem, który zapewnił jego ciału ochronę przed atakami wampira), co miało uniemożliwić statkowi wpłynięcie do portu w Whitby. Drugim epizodem, który także może poruszyć wyobraźnię czytelnika jest sprawa “Białej Pani” oraz związane z nią zaginięcia małych dzieci (u każdego z tych dzieci lekarze zauważyli niewielkie ranki na szyi), która swój finał ma miejsce na cmentarzu w Kingstead w grobowcu Westernów.

Tytułowy bohater książki to istota z gruntu zła, niezwykle przebiegła, systematyczna w działaniu, wyrachowana i całkowicie pozbawiona skrupułów. Widać to już na początku książki: dopóki hrabia Drakula potrzebuje pomocy Jonathana Harkera, dopóty potrafi świetnie grać rolę gościnnego, uprzejmego i troskliwego gospodarza, w momencie w którym uzyskuje interesujące go dokumenty oraz informacje - zamyka młodego prawniku na swoim zamku (taka decyzja, ze względu ukształtowanie terenu oraz obecność 3 wampirzyc na zamku jest równoznaczna z wydaniem wyroku śmierci na J. Harkerze), samemu udając się w podróż do dzisiejszej Wielkiej Brytanii.

Autor książki podaje zdolności, które posiada mistrz - wampir: może przybierać różną formę (w tym nietoperza, wilka, mgły, błyskawicy, itd.), oddziaływać na umysł ludzki, ma na swoich usługach inne istoty takie jak sowy, nietoperze, mole, lisy, wilki, szczury, straszydła, widma, upiory, zjawy znajdujące się niżej od niego w hierarchii, posiada nadludzką siłę fizyczną. Warto zauważyć, że mimo wymienionych wcześniej zdolności, człowiek może zwyciężyć w walce z wampirem ze względu na jego słabe punkty i ograniczenia.

W walce przeciw wampirom skuteczny jest czosnek (zarówno w formie kwiatowej jak i cebuli, których zapach jest nieprzyjemny dla wampira), kwiat dzikiej róży (gałązka położona na trumnie wampira uniemożliwia mu wydostanie się z niej), olchowy kołek (którym należy przebić serce wampira by go zabić), poświęcona kula w broni palnej (taką bronią można zranić lub przy strzale w serce - zabić wampira), poświęcone/pobłogosławione symbole np. różaniec czy krzyżyk zawieszony na szyi. Warto dodać że przedmiotem który wzbudza zarówno odrazę jak i strach u wampira (równocześnie chroniąc osobę która ten przedmiot trzyma) jest hostia która może służyć jako ochrona przed atakami wampira, natomiast włożona w trumnie wampira ma działanie pieczętujące i uświęcające.

Sama książka została zarówno pod względem formy (listy, notatki, dzienniki, itd.) jak i treści ciekawie zrealizowana. B. Stocker nawiązał do przesądów z terenu dzisiejszej Transylwanii (pojawia się zabobon, że w nocy z 4 na 5 maja - o północy - świat opanowują wszelkie złe moce; równocześnie jest to jedyna noc w roku kiedy można odnaleźć zaginione złoto i kosztowności - nad każdym takim miejscem pojawia się tej nocy mały płomień), opisał zamek wraz z otaczającym go terenem oraz zamieszkujących ten obszar ludzi.

Książkę można polecić fanom zarówno postaci hrabiego Drakuli (którzy będą mieli okazję poznać oryginalną historię, która dała początek tej postaci) jak i osobom lubiącym atmosferę grozy.

Książka “Drakula” została wydana w 1897r., jej autorem jest Bram (Abraham) Stocker - irlandzki pisarz.

Mimo upływu lat, dzieło może nadal wzbudzać w czytelnikach uczucie grozy. Powieść składa się głównie z wpisów z dzienników różnych bohaterów oraz ich notatek i listów. (Dodatkowo, w rozdziale 7. - Wycinek z Daily Telegraph, 8 sierpnia - jest zacytowany dziennik pokładowy...

Kilka słów o autorze

Ks. prof. dr hab. Józef Naumowicz - historyk literatury wczesnochrześcijańskiej, wykładowca na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego i w Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie. Autor licznych książek. (na podstawie okładki książki)

Uwagi ogólne

Książka ks. J. Naumowicza składa się z ze wstępu (“Spór o święto”), 6 części oraz zakończenia (“Prawdziwe początki Bożego Narodzenia”).
W części pierwszej czytelnik zapoznaje się z tłem społeczno-historycznym, towarzyszącym okresowi przed świętem Bożego Narodzenia, obliczeniami oraz poczynionymi przy obliczeniach założeniami poszczególnych Ojców Kościoła, który zawarli je w swoich pismach.
Część druga oraz trzecia są poświęcone świętu Bożego Narodzenia, w części 2 - na Wschodzie (obchodzone 6 stycznia), w części 3 - na Zachodzie (obchodzone 25 grudnia). Autor w każdej z powyższych części przedstawia wydarzenia które doprowadziły do obchodzenia w danym dniu tego święta. Zwraca uwagę na różnice towarzyszące obchodzeniu obu świąt.
W części czwartej autor przedstawia bardziej szczegółowo genezę Bożego Narodzenia oraz Epifanii, rozwija także wcześniejsze wątki związane z obliczeniami i założeniami Ojców Kościoła przed powstaniem Bożego Narodzenia i po jego pierwszym świętowaniu.
W części piątej autor przedstawia historyczne podłoże twierdzenia, mówiącego że Boże Narodzenie to święto które zastąpiło inne, pogańskie święto. Czytelnik może zapoznać się z nowoczesną (od XVI w.) krytyką obchodzenia tego święta oraz poznać różne teorie związane z powstaniem tego święta.
W części szóstej autor podaje 10 błędnych założeń związanych z Bożym Narodzeniem, przytacza ich pochodzenie, przyczyny powstania, itd. Niektóre z nich (np. pogląd że Boże Narodzenie miało zastąpić święto Słońca Niezwyciężonego) mogą być znane czytelnikowi, inne (np. pogląd że Boże Narodzenie miało zastąpić egipskie święto przesilenia) - mało znane czy mniej spopularyzowane w internecie.
W zakończeniu autor podsumowuje dotychczasowe informacje podane we wcześniejszych częściach w postaci skondensowanej. W ostatnim akapicie tego rozdziału przedstawia, która z wymienionych wcześniej teorii jest jego zdaniem najbardziej prawdopodobną.
Warto zauważyć, że poza samym Bożym Narodzeniem, w książce sporo miejsca zostało poświęcone Epifanii (czyli. tzw. święto Trzech Króli). To, co również zwróciło moją uwagę, to że autor konsekwentnie używa słowa “magowie” zamiast “królowie”.

Książka zawiera wiele ciekawostek związanych z Bożym Narodzeniem, moją uwagę zwróciła ta, związana z ponad trzystuletnią przerwą w obchodzeniu Bożego Narodzenia w Szkocji.

Bibliografia

Książka oferuje czytelnikowi bogatą bibliografię z tematyki Bożego Narodzenia (szczególnie obcojęzyczną). Są pozycje anglojęzyczne, francuskojęzyczne, niemieckojęzyczne, nie brakuje też łacińskojęzycznych. Cieszy także obecność wielu dzieł Ojców Kościoła, których wykładania związana ze świętem Bożego Narodzenia została szeroko przedstawiona w częściach I - IV książki, są także dzieła autorów niechrześcijańskich.
Jedyne moje zastrzeżenie związane z bibliografią to brak informacji przy cytatach z Biblii, z którego jej wydania korzysta autor. W porównaniu do solidnie podanych danych bibliograficznych o innych dziełach, dziwi brak tej informacji.

Szybkie podsumowanie

Ze względu na styl książki bliższy publikacjom naukowym niż opracowaniom popularno-naukowym, uważam że poniższą książkę ks. Józefa Naumowicza można zaliczyć do tej pierwszej kategorii. Publikacja nie prezentuje czytelnikowi nowych pomysłów związanych z powstaniem i początkami Bożego Narodzenia ale jest podsumowaniem dotychczas powstałych teorii oraz przedstawia argumenty przemawiające za każdą z nich. Czytelnik otrzymuje także informacje o tle społeczno-historycznym, w którym kształtowało się święto, o okresie przygotowawczym (przed powstaniem Święta Bożego Narodzenia) czy wspomnianych już wcześniej dziełach Ojców Kościoła i ich wykładni tego święta.
Poniższa książka jest moim zdaniem jednym z ważniejszych polskojęzycznych syntetycznych opracowań dotyczących tej tematyki. Widać ogromną wiedzę, erudycję i zaangażowanie autora przy zapoznaniu się z zarówno opracowaniami historycznymi na przestrzeni dziejów oraz literaturą starożytną.

Lekturę polecam każdemu kogo interesuje temat Bożego Narodzenia lub chciałby poszerzyć swoją wiedzę w tym zakresie.

Kilka słów o autorze

Ks. prof. dr hab. Józef Naumowicz - historyk literatury wczesnochrześcijańskiej, wykładowca na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego i w Wyższym Seminarium Duchownym w Warszawie. Autor licznych książek. (na podstawie okładki książki)

Uwagi ogólne

Książka ks. J. Naumowicza składa się z ze wstępu (“Spór o święto”), 6 części oraz zakończenia...