Jesteśmy społecznością, która kocha książki

lekko, ciekawie, dowcipnie, przyjemnie, odrobinkę naiwnie - świetne czytadło :)

lekko, ciekawie, dowcipnie, przyjemnie, odrobinkę naiwnie - świetne czytadło :)

"Niezbędnik obserwatorów gwiazd" jest niesamowicie...przyjemny.

Dwójka amerykańskich dzieciaków kończących high school, koszykówka, irlandzka mafia i Numer 21 - chłopak, który przed problemami ucieka (dosłownie) w kosmos.
Pachnie powieścią młodzieżową? Pachnie. Ale pachnie strasznie miło. Quick pisze prostym, surowym stylem, kreśląc swoją historię. A ona ani na moment (co w powieściach tego typu dziwne) nie nudzi, nie jest przesłodzona, przedramatyzowana, sztuczna. Magnetyzuje swoją prostotą, sprawiając że trudno jest o niej napisać cokolwiek złego.
Ta książka jest ciepła, jest pozytywna, w jakiś przedziwny sposób daje poczucie bezpieczeństwa, chociaż na chwilę.

Ale żeby od razu pisać o niej jako o arcydziele? O nie. "Niezbędnik..." jest ciepłą, przyjemną, przywołującą uśmiech powieścią młodzieżową. Pozbawioną infantylnej naiwności, którą autor zastąpił dużymi dawkami optymizmu. I wyszła mu książka prosta, ciepła, przyjemna. Nez fajerwerków. Ot, w sam raz na poprawę nastroju.

"Niezbędnik obserwatorów gwiazd" jest niesamowicie...przyjemny.

Dwójka amerykańskich dzieciaków kończących high school, koszykówka, irlandzka mafia i Numer 21 - chłopak, który przed problemami ucieka (dosłownie) w kosmos.
Pachnie powieścią młodzieżową? Pachnie. Ale pachnie strasznie miło. Quick pisze prostym, surowym stylem, kreśląc swoją historię. A ona ani na moment...

"Angelfall" nie jest paranormal romance. "Angelfall" nie jest prawdziw postapokaliptyczną fanastyką. "Angelfall"....jest gdzieś pośrodku.

Armageddon, upadek cywilizacji i do tego anioły. Bez streszczania fabuły - jest ciekawie. Wciągająco. Historia Penryn i Raffego jest totalnie nie szablonowa, totalnie spoza pudełka. Potarfi zaskoczyć. Nie pozwala o sobie zapomnieć, wciąga i wyrzuca gdzieś w okolice San Francisko. Przyjmuje się ją prawie bez mrugnięcia okiem. Prawie, bo...bo czasem "Angelfall" musi nam przypomnieć, że nie jest ambitną fantastyką, jest postapokaliptycznym czymś. I te (rzadkie na szczęście) momenty są naprawdę bolesne - bo są tymi momemtami, w ktorych czytelnik razem z historią musi wrócić do schematu. Okej, w końcu nie można mieć wszystkiego...

Penryn i Raffe nie są typową parą z szabloniku pt. "on piękny i potężny , ona szara myszka". On może i jest potężny, ale na pewno nie teraz. Teraz jest bez skrzydeł, teraz ma problemy, teraz potrzebuje pomocy. Wcale nie ma zamiaru chronić ją przed sobą i przekonywać że jest niebezpieczny. On właściwie "niespecjalnie ją lubi". Ona wcale nie rzuca mu się na szyję, właściwie wogóle nie chce mieć z nim nic wspólnego. Potrzebuje go, by odzyskać siostrę. Oczywiscie, że w końcu musi zacząc między nimi iskrzyć- ale wcale nie iskrzy nachalnie, nie znajdziemy tu płomiennych wyznań, miłosnych dylematów. Całe uczucia między tą dwojką są cholernie realistycznie przedstawione. Za wyjątkiem tych paru momentów, w ktorych autorka musi wrócić do schematu- tam robi się słodko. Na szczęscie nie za słodko.

Tak czy inaczej, "Angelfall" jest nieźle napisane, nieoczywiste, niekiczowate. Żal trochę, że autorka nie zdecydowala się całkiem wyjść z tego ograniczajacego ją pudełka. Może wtedy w końcu przestałabym widzieć w tym paranormal romance. A tak, to historia Penryn i Raffego jest dużo wyżej niż jakikolwiek paranormal, ale ciągle nie może doskoczyć do tego by być kawałkiem świetnej fantastyki. Czegoś jej brakuje. "Angelfall" pozostawia z pozytywnym zaskoczeniem i apetytem na więcej. Duuuużym apetetym.

"Angelfall" nie jest paranormal romance. "Angelfall" nie jest prawdziw postapokaliptyczną fanastyką. "Angelfall"....jest gdzieś pośrodku.

Armageddon, upadek cywilizacji i do tego anioły. Bez streszczania fabuły - jest ciekawie. Wciągająco. Historia Penryn i Raffego jest totalnie nie szablonowa, totalnie spoza pudełka. Potarfi zaskoczyć. Nie pozwala o sobie zapomnieć,...