Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczerze mówiąc, dopiero w połowie książki zorientowałam się, że Marvin jest psychopatą, bo nie czytam opisów przed lekturą. Na początku był on dla mnie trochę czarodziejem z tajemnicami i nieco pokręconą psychiką, przez co klimat w powieści pani Korsaj jest naprawdę nieziemski - tajemniczy i pełen zgrozy, choć jednocześnie niemal bolesnego oczekiwania na wyjaśnienie, czym tak naprawdę jest ta Naprawa. Jednak kiedy dochodzi do tego, że czytelnik wreszcie się dowiaduje odpowiedzi na to pytanie, marzy o tym, by nie wiedzieć. I by to nigdy nie miało miejsca w rzeczywistości.

Szczerze mówiąc, dopiero w połowie książki zorientowałam się, że Marvin jest psychopatą, bo nie czytam opisów przed lekturą. Na początku był on dla mnie trochę czarodziejem z tajemnicami i nieco pokręconą psychiką, przez co klimat w powieści pani Korsaj jest naprawdę nieziemski - tajemniczy i pełen zgrozy, choć jednocześnie niemal bolesnego oczekiwania na wyjaśnienie, czym...

To powieść, która łączy ze sobą absurd, surrealizm, przerysowanie, karykaturę oraz wiele innych cech składających się na utwór groteskowy. Autor wielokrotnie stwarza sytuacje zachowujące pozory realizmu, jednak wplata w nie elementy, które w normalnym życiu nie wystąpią nigdy.
I chociaż to jest stosunkowo nudna lektura - brak tu dynamicznej akcji - jej oderwanie od rzeczywistości pomaga przewietrzyć głowę. Ogólnie polecam

To powieść, która łączy ze sobą absurd, surrealizm, przerysowanie, karykaturę oraz wiele innych cech składających się na utwór groteskowy. Autor wielokrotnie stwarza sytuacje zachowujące pozory realizmu, jednak wplata w nie elementy, które w normalnym życiu nie wystąpią nigdy.
I chociaż to jest stosunkowo nudna lektura - brak tu dynamicznej akcji - jej oderwanie od...

"już dawno nie spotkałam się z taką konsekwencją w budowie ich charakterów. Praktycznie cały czas narrator przywracał mnie do rzeczywistości, gdy zbyt wolno puściłam wodze wyobraźni, snując o nich najdziwniejsze fantazje. Nie dawał zapomnieć o statusie Ariny, o potędze Azarela, stosunkach między nimi oraz między dziewczyną i innymi bohaterami. Jestem mu za to bardzo wdzięczna, bo dzięki niemu cała historia wyglądała na znacznie bardziej realną i racjonalną. Nie występują tu uczucia „na siłę”, przesłodzone dialogi oraz nierealne wytłumaczenia. Wszystko jest na swoim miejscu."

Pełna recenzja: http://endlessbooks.blogspot.com/2014/02/61-niewolnica-am-chaudiere.html

"już dawno nie spotkałam się z taką konsekwencją w budowie ich charakterów. Praktycznie cały czas narrator przywracał mnie do rzeczywistości, gdy zbyt wolno puściłam wodze wyobraźni, snując o nich najdziwniejsze fantazje. Nie dawał zapomnieć o statusie Ariny, o potędze Azarela, stosunkach między nimi oraz między dziewczyną i innymi bohaterami. Jestem mu za to bardzo...