Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Baśń przedstawia konflikt między zwaśnionymi królestwami. Po jednej stronie stoi Terravia z drugiej królestwo Vethur. To drugie pragnie zemsty. Władcy: księżniczka i jej brat są obdarzeni magiczną mocą. Dzięki czarodziejskim zdolnością i znajomością magicznych ksiąg chcą obalić króla Eleni i jego odnalezionego po latach syna Doriana. Bohaterowie wyruszają w podróż po legendarną księgę. Na jej tropie jest również Aldeius, brat księżniczki z Verthur.

W książce odnalazłem kilka ciekawostek nawiązujących do wiary. Sama księga symbolizuje jak sądzę Pismo Święte, a Boga przedstawia autorka pod postacią „Stwórcy”. Wprowadzenie religii w baśni nie jest niczym nowym, podobnie było z Aslanem w powieściach C.S.Lewisa. Podobne zabiegi odnajdziemy także w powieściach tolkienowskich, gdzie pod postacią białego czarodzieja Gandalfa skrywa się anioł.

„Tajemnica Księgi” jest kontynuacją Tęczowego Kryształu. Pierwsza część wprowadza nas do świata Terravii i ukazuje przemianę bohaterów. W obu książkach przeżywają podróż, która ma na celu pokonać zło i ocalić królestwo przed upadkiem. W utworze odnalazłem też kilka ciekawych nawiązań do historii Polski. Wiem, że to moja interpretacja ale historyk z łatwością odnajdzie w tej księdze coś dla siebie, trzeba jednak troszkę pogłówkować. Przykładowo osadzona w baśni legenda o Tysiącletnim Dębie nawiązuje jak sądzę do istnienia naszego państwa, które liczy właśnie dziesięć wieków – około tysiąca lat.

Autorka jest historykiem, socjologiem, nauczycielem i wykładowcą. Na swoim koncie posiada kilka pozycji. W warsztacie literackim pisarki z Mielca znajdują się baśnie i felietony. Książkę przeczytałem w zaledwie jedno popołudnie, czyta się bardzo szybko, a treść nie sprawia kłopotu czytelnikowi. Piękne opisy i masa dialogów sprawiają, że dzieje Doriana i Flory nie są nudne. Książka zdobiona jest autorskimi szkicami autorki – technika ołówek. Oko przyciąga również wspaniała okładka ukazująca dziewczynę na tle magicznej krainy i zamku.

Baśń przedstawia konflikt między zwaśnionymi królestwami. Po jednej stronie stoi Terravia z drugiej królestwo Vethur. To drugie pragnie zemsty. Władcy: księżniczka i jej brat są obdarzeni magiczną mocą. Dzięki czarodziejskim zdolnością i znajomością magicznych ksiąg chcą obalić króla Eleni i jego odnalezionego po latach syna Doriana. Bohaterowie wyruszają w podróż po...

Książka pod tytułem „Wypędzenie Gerty Schnirch”, której autorem jest Kateřina Tučková zrobiła na mnie spore wrażenie. Jest to powieść z bardzo szczegółowo nakreśloną fabułą historyczną, osadzoną w czasie II Wojny Światowej w Brnie, w mieście przemysłowym byłej Republiki Czecho-słowackiej.

W marcu 1939 roku Niemcy wkraczają na terytorium Bohemii i Moraw, kraju Korony Świętego Wacława i przekształcają go w Protektorat Czech i Moraw (16 marca 1939 na mocy układu monachijskiego). Po okupacji Niemieckiej władzę przejmują komuniści, w tych właśnie czasach przyszło żyć rodzinie Gerty Schnirch, która wraz małą córką zostaje wypędzona z rodzinnego miasta w nocy 31 maja 1945 roku, z rozkazu władz Związku Radzieckiego, za kolaboracje z III Rzeszą.

Brno w okresie II Wojny Światowej miało ogromne znaczenie strategiczne. Posiadało lotnisko, które było razem z miastem dwukrotnie bombardowane 25 sierpnia 1944 i 20 listopada 1944 roku. Bombardowania przyniosły wielkie zniszczenia i śmierć masy mieszkańców. Brno zostało wyzwolone 26 kwietnia 1945 roku. Armia Czerwona wprowadziła swoje rządy i nowe zasady. Nastąpiły masowe deportacje mieszkających: Niemców i kolaborantów czeskich, połączone z konfiskatą ich majątku. W maju 1945 czeskie władze rozkazały tysiącom miejscowych Niemców opuszczenie mieszkań w ciągu jednej nocy bez prawa zabrania niczego ze sobą, a następnie pognano ich w kierunku granicy austriackiej. W trakcie marszu zginęło kilka tysięcy mieszkańców miasta. Pochód, naznaczony był aktami przemocy i gwałtu wobec deportowanych. W historii zapisał się jako: „Marsz śmierci”. Z obozu tymczasowego, gdzie szerzyła się epidemia czerwonki i tyfusu, Gerta została skierowana do robót na morawskiej wsi; udało jej się ocalić życie swoje i córki. Bohaterka wróciła do Brna w 1950 roku. Na miejscu musiała się odnaleźć w nowej komunistycznej rzeczywistości powojennej, z przyszytą etykietą niemieckiej kolaborantki.

Kateřine Tučkovą, w Polsce znamy z powieści "Bogiń z Žítkovej". Pisarka urodziła się 31 października 1980 roku w Brnie, wydaje się więc oczywiste zainteresowanie dziejami miejscowości, tym bardziej, że z zawodu jest historykiem sztuki, ukończyła Uniwersytet im. Masaryka w Brnie, a w 2014 roku obroniła doktorat w Instytucie Historii Sztuki Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Karola w Pradze. Obecnie pisarka pracuje jako kuratorka galerii prywatnych i publicznych. W 2008 roku wydała beletryzowany życiorys malarza Kamila Lhotáka; W 2012 roku ukazały się zbiory: Brněnský pochód smrti (Brneński pochód śmierci), Větrné mlýny; W 2014 roku: Fabrika – příběh textilních baronů z moravského Manchesteru (Fabryka – historia baronów włókienniczych z morawskiego Manchesteru) – nowela towarzysząca projektowi wystawy „Brno – moravský Manchester” („Brno – morawski Manchester”) w Galerii Morawskiej w Brnie. Warsztat pisarski Kateřiny niedługo zaskoczy nas kolejnym dziełem.

Za książkę o Gercie Schnirch otrzymała najważniejszą czeską nagrodę literacką – Magnesia Litera 2010 w kategorii Nagroda Czytelników. Autorka z pewnością poświęciła wiele pracy przy tworzeniu wątku historycznego. Odnalazłem wiele podobnych motywów, które znam z opowiadań mieszkańców Kujaw, a które dotyczą wypędzenia Niemców z miasta i osadzenia w obozach tymczasowych, a także ich dalszych tragicznych losów. Wojna nie oszczędziła nikogo, dobrze jest poznać relacje drugiej strony konfliktu. W „Wypędzeniu Gerty Schnirch” dowiemy się do jakich okrucieństw posuwali się Niemcy i Rosjanie, a także jak traktowali sami mieszkańcy Brna swoich braci. Spora praca źródłowa czekała autorkę również przy nazwach ulic i miejscach, a także tłumaczeniu. Podziwiam autorkę za pracę nad tym aspektem pracy publicystycznej, jako regionalista wiem ile czasu zajmuje szukanie w archiwach, rozmowa z ludźmi, aby odtworzyć dokumenty i historię wojenną.

Jeszcze słowo o książce, pierwsze co rzuca się w oczy to wspaniała okładka projektu Katarzyny Gołąb. Widzimy twarz jakby z ruin starej, zniszczonej kamienicy. Do głowy przychodzi myśl, że będzie to książka, która opowiada o trudnych losach kobiety i daje sporo do myślenia i w rzeczywistości tak jest. Gorąco zachęcam do przeczytania książki, warto poznać historię Gerty Schnirch.

Książka pod tytułem „Wypędzenie Gerty Schnirch”, której autorem jest Kateřina Tučková zrobiła na mnie spore wrażenie. Jest to powieść z bardzo szczegółowo nakreśloną fabułą historyczną, osadzoną w czasie II Wojny Światowej w Brnie, w mieście przemysłowym byłej Republiki Czecho-słowackiej.

W marcu 1939 roku Niemcy wkraczają na terytorium Bohemii i Moraw, kraju Korony...

Roman Cilek, pisarz literatury faktu, autor wielu powieści kryminalnych, stworzył dokument, który opowiada o życiu kobiety - Olgi Hepnarowej. Nazwisko znane, chociaż nie zapisało się w historii ze względu na zasługi 22-latki. Dziewczyna jest ostatnią kobietą skazaną w Czechosłowacji (Czechach) na karę śmierci, za zbrodnie, do której się przyznała i śmiało mówiła, że jest to „zemsta na społeczeństwie za to, jak traktowało mnie przez całe życie”.

Człowiek skazany na ból i nieustanną, samotną walkę w końcu się podda. Nie ma innej możliwości. Olga będąc nastolatką widziała dla siebie tylko trzy wyjścia: zemstę, odosobnienie w klasztorze i samobójstwo. Czas, miejsce i polityka sprawiły, że na swej drodze nie spotkała Boga, zdaje się, że nie szukała zbyt dobrze, pozostawiając sobie dwie drogi: ucieczkę poprzez skrócenie sobie życia lub morderstwo, wybrała samobójstwo - jeszcze będąc dzieckiem. Wówczas wydawać się mogło, że to wołanie o pomoc, sama twierdziła, że nie do końca chce umrzeć.

Rodzice wysyłali ją na leczenie, była chora i to się pogłębiało przez lata. Nie mogła się odnaleźć w prawdziwym życiu. Po ukończeniu 18 lat pragnęła jak najszybciej opuścić dom, który kojarzyła z przemocą i strachem. Niestety nie przykładała się do pracy, próby samodzielnego życia nie wyglądały tak, jak sobie wyobrażała, była u kresu sił i nie miała pieniędzy – mówiła psychiatrze.

Olga lubowała się we własnym cierpieniu, jakby sprawiało jej przyjemność myślenie o zemście. Potem pojawiło się pragnienie, aby coś zrobić… Szczyt kryzysu u Olgi osiągnął apogeum w 1973 r. „Zemsta na społeczeństwie, zemsta na ludziach...” Młoda kobieta planując wcześniej całe zdarzenie, z premedytacją wjeżdża ciężarówką na chodnik pełen ludzi.

Książka zawiera fragmenty zeznań świadków, służb bezpieczeństwa, prawników i lekarzy. Znajdziemy w książce kilka fotografii, również z kadru filmu pod tym samym tytułem. Dokument opowiada prawdziwą historię, czytając miałem wrażenie, że znajduje się w Pradze. Próbowałem zrozumieć Olgę, dojść do tego, co ją popchnęło do zbrodni. To wartościowy materiał, zachęcam do przeczytania, szczególnie czytelnikom lubiącym zgłębić świat, czy raczej psychikę bohatera.

Źródło: Sekrety Literatury.

Roman Cilek, pisarz literatury faktu, autor wielu powieści kryminalnych, stworzył dokument, który opowiada o życiu kobiety - Olgi Hepnarowej. Nazwisko znane, chociaż nie zapisało się w historii ze względu na zasługi 22-latki. Dziewczyna jest ostatnią kobietą skazaną w Czechosłowacji (Czechach) na karę śmierci, za zbrodnie, do której się przyznała i śmiało mówiła, że jest to...