Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znudziła mnie ta książka. Może dlatego, że nie jestem specjalnie zainteresowana zrozumieniem zbrodni, a może przez to, że psychiatrzy raczej nie są łatwymi rozmówcami. Mam wrażenie, że pan Pobocha jest hamulcowym tej rozmowy, powtarza się, ślizga po powierzchni tematów, jakby sam nie był przekonany do projektu, w który się zaangażował. Ale kto zrozumie psychiatrę, szczególnie z tak długim i trudnym zawodowym doświadczeniem... Psychiatrzy noszą w sobie taki swoisty 'smutek grabarza' i to by mnie bardziej interesowało, niż grzebanie w umysłach zbrodniarzy.
Książka w moim czytelniczym życiu przypadkowa i mało istotna.

Znudziła mnie ta książka. Może dlatego, że nie jestem specjalnie zainteresowana zrozumieniem zbrodni, a może przez to, że psychiatrzy raczej nie są łatwymi rozmówcami. Mam wrażenie, że pan Pobocha jest hamulcowym tej rozmowy, powtarza się, ślizga po powierzchni tematów, jakby sam nie był przekonany do projektu, w który się zaangażował. Ale kto zrozumie psychiatrę,...

Pozycja aktualna, ważna i potrzebna. I przystępna, można sięgać bez kompleksów. Szkoda, że nie wzbudzi większego zainteresowania.
Książka może okazać się ważna dla osób z trudną historią rodzinną. Moje pokolenie to wnuki i dzieci ludzi straumatyzowanych wojną. Warto o tym pamiętać dla osobistego rozwoju, ale też, aby mieć świadomość, czym i dlaczego jesteśmy dzisiaj straszeni.

Pozycja aktualna, ważna i potrzebna. I przystępna, można sięgać bez kompleksów. Szkoda, że nie wzbudzi większego zainteresowania.
Książka może okazać się ważna dla osób z trudną historią rodzinną. Moje pokolenie to wnuki i dzieci ludzi straumatyzowanych wojną. Warto o tym pamiętać dla osobistego rozwoju, ale też, aby mieć świadomość, czym i dlaczego jesteśmy dzisiaj straszeni.