Jesteśmy społecznością, która kocha książki

'Nie wstanę, tak będę leżał!'

Jakoś żadne życiowe wyzwanie nigdy nie zadało sobie trudu, żeby zapytać mnie, czy mam dość pewności siebie żeby stawić mu czoła i czas, aby stanąć przed lustrem w pozie Wonder Women i podkręcić się na skuteczne działanie. Ta książka serwuje ładnie podane banały, które robiły na mnie wrażenie, kiedy miałam trzydzieści lat, teraz już nie mam do tego cierpliwości i książka z mojej biblioteki wylatuje. Większość tych mądrości i tak przychodzi z wiekiem. Trzeba doświadczać, wystawiać się na ból, niepewność i dyskomfort, zaryzykować, nawet miłość i sukces, bo szczęście też potrafi zaboleć, jeśli nie mamy naturalnie wgranego takiego skryptu. I wówczas z poziomu rozumu może coś wycieknie do poziomu psychiki i serca. Jeśli już czytać to literaturę rozrywkową, reportaże, eseje, a jeśli poradnik to np. skutecznego odtłuszczania kuchennych kafli, jak smażyć placki ziemniaczane żeby były chrupkie albo 5 sposobów na uszczęśliwienie swojego kota... Przeczytałam w życiu dziesiątki psychologicznych poradników, nie idźcie tą drogą 😏

'Nie wstanę, tak będę leżał!'

Jakoś żadne życiowe wyzwanie nigdy nie zadało sobie trudu, żeby zapytać mnie, czy mam dość pewności siebie żeby stawić mu czoła i czas, aby stanąć przed lustrem w pozie Wonder Women i podkręcić się na skuteczne działanie. Ta książka serwuje ładnie podane banały, które robiły na mnie wrażenie, kiedy miałam trzydzieści lat, teraz już nie mam do...

Dostałam tę książkę dwa lata temu w prezencie. Przeczytałam wówczas dwadzieścia stron, odłożyłam i zapomniałam. Wróciłam do niej teraz i nie wiem co myśleć. To jakieś bzdury. Znudzona, rozleniwiona, zamożna intelektualistka dzierga ideologię dla usprawiedliwienia swojego rozleniwienia i egzystencjalnej nudy. Nie dla mnie. Nie ten temperament, nie te priorytety, ale jeśli komuś służy to z bogiem.

Dostałam tę książkę dwa lata temu w prezencie. Przeczytałam wówczas dwadzieścia stron, odłożyłam i zapomniałam. Wróciłam do niej teraz i nie wiem co myśleć. To jakieś bzdury. Znudzona, rozleniwiona, zamożna intelektualistka dzierga ideologię dla usprawiedliwienia swojego rozleniwienia i egzystencjalnej nudy. Nie dla mnie. Nie ten temperament, nie te priorytety, ale jeśli...

To nie jest książka po porostu do poczytania i wyciągnięcia jakże odkrywczych wniosków, że to, czego doświadczymy w dzieciństwie ma znaczenie i rzutuje...
Książka jest przeznaczona przede wszystkim do pracy nad sobą. Każdy rozdział zakończony jest propozycją konkretnych ćwiczeń, które wymagają od czytającego szczerości wobec siebie i przeżywanych emocji, co dla osób, które 'pielęgnowały' swoją traumę często przez kilkadziesiąt lat, nie jest wcale takie łatwe i oczywiste. Autor jest rzeczowy, nie rozmienia uwagi czytelnika na z sufitu wzięte 'przykłady z życia', podczas pracy z tekstem skupiamy się tylko na sobie i ze sobą pracujemy.
Duży plus i automatyczna sympatia dla autora za brak kilkunastostronicowego rozdziału o nim samym. Jego sukcesie, cudownej, pięknej żonie, wspaniałych dzieciach, wyjątkowym psie i domu na wybrzeżu Florydy. Zaglądam czasem do różnych psychologicznych poradników i mam wrażenie, że ich autorzy zbyt często największą uwagę zwracają na siebie i własny sukces.
Książka bardzo dobra, bardzo polecam, ale przede wszystkim osobom gotowym i zdeterminowanym do samodzielnej, konkretnej pracy ze swoimi problemami.

To nie jest książka po porostu do poczytania i wyciągnięcia jakże odkrywczych wniosków, że to, czego doświadczymy w dzieciństwie ma znaczenie i rzutuje...
Książka jest przeznaczona przede wszystkim do pracy nad sobą. Każdy rozdział zakończony jest propozycją konkretnych ćwiczeń, które wymagają od czytającego szczerości wobec siebie i przeżywanych emocji, co dla osób, które...

Mam lekkiego bzika na punkcie apokalipsy zombi. Seriale The Walking Dead, Fear the Walking Dead, The Strain - o apokalipsie Strzygoni i starożytnym wampirze, który chce przejąć władzę nad Nowym Yorkiem, bardzo dobry serial, nie wiem dlaczego wszyscy tego nie znają - oglądałam po kilka razy. No i ten ostatni - The Last of Us, o zombi grzybie, też obejrzałam, ale bez zachwytu. Tak że dodając do tego jeszcze filmy kinowe i książki, znam temat nie gorzej niż autor.
A ta książka jest mi właściwie po nic, ale jakże potrzebna... Autor pisze zaskakująco płynnie i zgrabnie. Spodziewałam się topornego języka w stylu jakiegoś Rambo Szwarcenegera, ale nic takiego, czyta się bardzo dobrze. Dla mnie jako ciekawostka, porad surwiwalowych prawdopodobnie nie zastosuję, gdyż w godzinie Z bardzo szybko zostanę kąśnięta. Albo zabita przez sąsiada, który będzie chciał zjeść mojego kota, bo nie uwierzy, że sama już dawno go zjadłam... Autor powinien przemyśleć drugi tom: jak podczas apokalipsy zombi, przetrwać innych ludzi. Myślę, że wiele potencjalnych zombi by czytało.

Mam lekkiego bzika na punkcie apokalipsy zombi. Seriale The Walking Dead, Fear the Walking Dead, The Strain - o apokalipsie Strzygoni i starożytnym wampirze, który chce przejąć władzę nad Nowym Yorkiem, bardzo dobry serial, nie wiem dlaczego wszyscy tego nie znają - oglądałam po kilka razy. No i ten ostatni - The Last of Us, o zombi grzybie, też obejrzałam, ale bez...