Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Zła" w tytule książki chciałoby się odnosić do swojej treści, ponieważ byłby to komplement dla tej tragedii, którą możecie zastać w środku. Moim headcanon'em, tłumaczącym wydanie tego... czegoś, jest to, że WasPos tak ucieszył się na to, że ktoś chciał u nich coś wydać, że zgodzili się nawet nie czytając książki - i tak, prosto od autorki, poszło do druku!

Na wstępie chciałabym wyrazić swoje obrzydzenie przed tym, że książka nie posiada żadnego TW na początku książki, choć na jej stronach możemy doświadczyć gwałtu (wielokrotnie, z czego raz niezwykle brutalnego), przemocy fizycznej oraz psychicznej, jak również tortur. I nie, mój problem nie dotyczy tego, że coś takiego pojawiło się w książce, ale że nie zostało odpowiednio oznaczone, co jest wielce nieodpowiedzialne ze strony autorki oraz wydawnictwa.

To jednak, niestety, jest kropelka w morzu tego, jak okropna jest ta książka. Nudna, przewidywalna, obrzydliwa, a do tego PEŁNA BŁĘDÓW, które doprowadzały mnie w pewnym momencie do szału - dosłownie kilka z przypadków, które najbardziej zapadły mi w pamięć, to:
- zmieniający się kolor włosów na tej samej stronie;
- zmieniający się wiek stronę później;
- bohaterka nie zna imienia kogoś, tylko po to, żeby nazwać tę osobę po imieniu kilka linijek niżej;
- szef wyrzucający papierosa przez okno, a po kilku linijkach pisanie, że nadal go palił.
Poza tym typowo było w historii dziecko, tylko po to, żeby potem bohater nie wspomniał o nim ani razu - BO JAK WYWIÓZŁ GO DO DZIADKÓW TO PO CO MIAŁBY KIEDYKOLWIEK O SYNU MYŚLEĆ ALBO DO NIEGO DZWONIĆ. Żona tak samo rozpłynęła się w powietrzu po tym, jak wywalił ją z domu w środku nocy, pijaną, bez portfela i telefonu (a przynajmniej te 2 ostatnie logicznie się nasuwają, patrząc na to, jak scena była opisana). Autorka posiada również zerowe umiejętności opisywania czasu i świadomości jego przemijania - w stylu bohaterowie wymienią dwa zdania I NAGLE MINĘŁO 5 MINUT. No totalnie tak było... Ale w sumie nie dziwię się, że autorka sama się gubiła w swoim tekście (bo nie wierzę, że to coś przeszło redakcję i korektę), skoro akapity ciągnęły się na czasem nawet 2 strony! Do tego w sposób bezsensowny, niszcząc cały rozkład myśli bohaterów tak naprawdę i utrudniając zrozumienie tekstu, niżeli pomagając!

Sam też wątek dominy w tekście jest tak bardzo z dupy, jak tylko się dało - autorka bez wątpienia nie ma o tym świecie absolutnie pojęcia. Według niej wszystko, co robi taka osoba, to bije innych pejczem, a faceci robią to tylko po to, żeby udawać psy i sikać. Super. Nasza wielce super bohaterka opowiadała, jak to lubi, a potem tylko pisała o tym, jak strasznie się brzydzi tymi ludźmi, z którymi to robiła i że GDYBY NIE PŁACILI, TO BY TEGO NIE ROBIŁA. Bezsens. A do tego obrzydliwe pogwałcenie (dosłownie) wszystkiego, na czym polega zabawa z takim przekraczaniem granic, gdzie domina gwałci swojego poddanego BO MUSI WYRZYĆ SWÓJ BÓL (a potem go zabija, bo tak). Swoją drogą, wcześniej też jeden z klientów zgwałcił ją, ale nie było to opisane jak gwałt, bo choć bohaterka mówiła nie i odpychała typa, ciągle miała myśli, jak zaczyna ją to kręcić i jaka mokra się od tego robiła...

Standardowo wielka miłość pojawiająca się znikąd, gdzie nie ma chemii, a po dwóch ruchankach, w tym całego jednego bez gumy, pojawia się... no wiadomo, co - gdzie, swoją drogą, bohaterka dowiaduje się, że to jakoś około 4 tydzień, gdzie od czasu seksu z jej fagasem nie minął nawet tydzień, a ona już była pewna, że to jego.

Na specjalne wyróżnienie zasługują za to zapożyczenia z angielskiego, które pasowały jak widelec do oka:
- coś pachniało FISZEM (zdzikłam, jak to przeczytałam, bo tak, było napisane to fonetycznie, w ten właśnie sposób);
- pokojówka, czyli housekeeping, napisane jako HOŁ SPIKING (nie, nie żartuję - jak już piszmy fonetycznie, to może chociaż róbmy to dobrze).
Było jeszcze kilka innych, ale te najbardziej zapadły mi w pamięć.

Ukończenie tego było istną męczarnią i najchętniej dałabym temu 0*, gdyby tylko się dało. Tak złej książki jeszcze nigdy nie czytałam i chyba nawet za pieniądze nie sięgnęłabym po kolejną pozycję tej autorki.

"Zła" w tytule książki chciałoby się odnosić do swojej treści, ponieważ byłby to komplement dla tej tragedii, którą możecie zastać w środku. Moim headcanon'em, tłumaczącym wydanie tego... czegoś, jest to, że WasPos tak ucieszył się na to, że ktoś chciał u nich coś wydać, że zgodz...

Rozwiń

Zwiń

Podejrzewam, że nie byłam pierwszą, ani nie będę też ostatnią osobą, która zaczęła czytać tę książkę, wiedząc o niej tylko jedno - pędzel w dupie. Wizja takiej dziwnej perwersji nastawiła mnie anty na książkę już na wstępie... ale szczerze muszę powiedzieć, że było lepiej niż zakładałam - nie dobrze, ale nadal doznałam zaskoczenia.

Zaczynając jednak od tego, co złe - bohater nijaki, bo niby taki figo-fago, a jednak jak coś trzeba to miętka fryta z niego, do tego jego przemiana w książce jest tak naprawdę nie do zaobserwowania (życiowe wielkie zmiany nawet nie w tydzień zaszły, mimo tego, jak twarde zdanie miał na pewne tematy); implikowane chęci na kazirodztwo między bohaterkami (starsza siostra w kierunku młodszej); około 24latek masturbujący się do 16latki zabawiającej się ze sobą traktowane jako coś w porządku, a nie podchodzącego pod pedofilskie zapędy; ciągłe, zupełnie niepotrzebne, przeklinanie; dialogi, które brzmiały dosyć sztucznie, przez co nie czułam, jakbym obserwowała rozmowę między dwójką ludzi, a prędzej AI uczących się jak rozmawiają ludzie; prawie każda kobieta brzmiała jakby miała takie same cycki jak poprzednia, co było momentami męczące; niewyżycie bohatera czasem sięgało takiego zenitu, że zaczynało się to robić nudne. Mogę też dorzucić, ale to już kwestia fetyszy, że rzeczy typu picie wina ze spermolcem czy sikanie na kogoś totalnie wybijały mnie z rytmu i sprawiały, że czytałam ze skrzywieniem - nie moje klimaty po prostu.

Nie mogę jednak odmówić autorowi tego, że sceny fantazji czy scen seksu były napisane naprawdę dobrze. Bez wątpienia czułam, że oddziaływały na wyobraźnię i były to chyba momenty, kiedy najbardziej wczuwałam się w tekst... ale no jak mówiłam, do czasu.

Zakończenie było miałkie i nieciekawe. Spodziewałam się czegoś lepszego po tym, ile wątków z potencjałem było wprowadzanych do historii, ale no niestety. Wypadło to tak, jak mówi ocena (bo gwiazdki na LC mają swoje nazewnictwo, gdyby ktoś nie wiedział) - czyli słabo.

Podejrzewam, że nie byłam pierwszą, ani nie będę też ostatnią osobą, która zaczęła czytać tę książkę, wiedząc o niej tylko jedno - pędzel w dupie. Wizja takiej dziwnej perwersji nastawiła mnie anty na książkę już na wstępie... ale szczerze muszę powiedzieć, że było lepiej niż zakładałam - ...

Rozwiń

Zwiń

Ocenianie książki o tak ciężkiej i personalnej tematyce przychodzi ciężko, bo w końcu jak można oceniać książkę, która była dla straumatyzowanego człowieka swego rodzaju terapią? Jak można mówić o tym, że coś się nie podobało, jakby autor mógł tak o zmienić sobie fakty i załagodzić dla czytelnika potworności, które miały miejsce naprawdę? Jest to niezwykle trudne, dlatego chciałabym zaznaczyć już na wstępie, że będę odnosić się do zawartości książki nie poddając ocenie treści, a jedynie to, jak została przekazana.

I jedne odpowiednie słowo to chaos. Sama autorka podkreślała, że ten chaos przedstawia to, jak dla niej samej to wszystko się działo, to skakanie w czasie oddaje jak mijały jej dni... Co jest jak najbardziej w porządku wizją i faktycznie oddaje swego rodzaju zagubienie, jednak jeśli ktoś (tak jak ja) sięgał po to, żeby poznać "pełną" historię tego, co się stało, to niestety, ale tego tutaj nie doświadczy. Jest to historia przedstawiona bardziej jak pamiętnik (w którym są czasem inne pamiętniki), rozbierania swojej własnej traumy i uwolnienia się od manipulacji porywacza, niż szczegółowa opowieść o 18 latach niewoli, wykorzystywania i krzywd.

Ocenianie książki o tak ciężkiej i personalnej tematyce przychodzi ciężko, bo w końcu jak można oceniać książkę, która była dla straumatyzowanego człowieka swego rodzaju terapią? Jak można mówić o tym, że coś się nie podobało, jakby autor mógł tak o zmienić sobie fakty i załagodzić dla czy...

Rozwiń

Zwiń

Ta książka ma okropny kryzys osobowości. Z jednej strony mamy logo Disney, okłada z bohaterem bajki dla dzieci, dużą czcionkę i wiele momentów, gdzie punkt jest powtarzany w kółko i w kółko tak, jak się to robi w lekturach dla najmłodszych, żeby na pewno zrozumieli... A z drugiej strony mamy dziwnie trudne (jak na poziom dla dzieci) słowa, rządzę krwi i zabijania, teksty księcia w stylu "nie przeszkadza mi, że nie ma osobowości, ma być tylko ładną żoną" (choć ujęte dużo brzydziej), a nawet szarpanie partnerki za włosy przez pokój, ponieważ się na nią wkurzył. Przez to ta lektura jest utkwiona tak między światami, gdzie z jednej strony masz wrażenie, że czytasz coś dla dzieci, a z drugiej strony zaraz przerzucasz oczami i masz takie "nie no, dziecku bym czegoś takiego nie dała"...

Poza tym ta "prawdziwa historia" wymyśliła sobie wersję tak odmienną od tego, co było w bajce, że nawet nie wiem, jakim cudem to zostało klepnięte. Nagle mamy 3, a nawet 4 wiedźmy, które go przeklęły? Gaston jest przyjacielem księcia i całkiem rozsądnym człowiekiem? (zapomniał księcia przez klątwę, jeśli ktoś by się zastanawiał) Książe miał dwie narzeczone, czego jedną z głupim imieniem Tulipania Gwiazdeczka? Inne historie Disney'a są kanoniczne w tym świecie i się nawet przyjaźnią? Bestia nie miał kontaktu ze swoją służbą, kiedy zmienili się w meble, ale ludzie z zamku, którzy się jeszcze nie zmienili, już tak? I naprawdę tych rzeczy można by wymienić jeszcze wiele...

I żeby nie było. Owszem, retellingi istnieją, ale kiedy mamy logo Disney'a, oryginalny art tej postaci i do tego tekst HISTORIA PRAWDZIWA to możnaby chociaż zadbać, żeby treść książki pokrywała się bardziej z bajką, dzięki czemu naprawdę możaby mieć wrażenie, że odkrywa się jakieś tajemnice tej starej historii. Zamiast tego mamy jednak takie byle co, któremu nie dałam 1* chyba tylko dlatego, że było coś intrygującego w tym, jakim wariactwem było to, co czyałam.

Ta książka ma okropny kryzys osobowości. Z jednej strony mamy logo Disney, okłada z bohaterem bajki dla dzieci, dużą czcionkę i wiele momentów, gdzie punkt jest powtarzany w kółko i w kółko tak, jak się to robi w lekturach dla najmłodszych, żeby na pewno zrozumieli... A z drugiej strony ma...

Rozwiń

Zwiń