-
Artykuły
Śladami autorów, czyli książki o miejscach, które odwiedzali i opisywali twórcyAnna Sierant8 -
Artykuły
Czytamy w weekend. 14 czerwca 2024LubimyCzytać442 -
Artykuły
Znamy laureatki Women’s Prize for Fiction i wręczonej po raz pierwszy Women’s Prize for Non-FictionAnna Sierant14 -
Artykuły
Zapraszamy na live z Małgorzatą i Michałem Kuźmińskimi! Zadaj autorom pytanie i wygraj książkę!LubimyCzytać6
Biblioteczka
2024-01-15
2023-12-07
Coś cudownego.
Od początku do końca byłam niesamowicie wciągnięta w treść tej książki, z każdym rozdziałem coraz mocniej. Bawiła, rozdzierała serce, złościła przez niesprawiedliwość i wyciskała łzy. Postać Atticusa, jego mądrości oraz spokój pozostaną ze mną na długo.
Coś cudownego.
Od początku do końca byłam niesamowicie wciągnięta w treść tej książki, z każdym rozdziałem coraz mocniej. Bawiła, rozdzierała serce, złościła przez niesprawiedliwość i wyciskała łzy. Postać Atticusa, jego mądrości oraz spokój pozostaną ze mną na długo.
2015-12-28
2023-05-23
Coś absolutnie cudownego. Książka wciąga jak wspomniana spirala, zatraciłam się w niej bez reszty i z każdą kolejną stroną wciągałam się coraz bardziej. Zdecydowanie trafia na półkę „ulubione”.
Nie ważne, czy przedstawiona historia miała miejsce naprawdę, czy nie. Emocje, które wywołuje napewno zostaną ze mną na długo, to się liczy.
Coś absolutnie cudownego. Książka wciąga jak wspomniana spirala, zatraciłam się w niej bez reszty i z każdą kolejną stroną wciągałam się coraz bardziej. Zdecydowanie trafia na półkę „ulubione”.
Nie ważne, czy przedstawiona historia miała miejsce naprawdę, czy nie. Emocje, które wywołuje napewno zostaną ze mną na długo, to się liczy.
2022-08-17
2023-01-08
Już w połowie czytania trzeciego rozdziału bolała mnie głowa, łzy bezsilności napływały do oczu i miałam ochotę rzucić książka w ścianę. Mimo tego, pochłonęłam ją na jednym posiedzeniu.
Reportaż jest porażający, bolesny i świetnie zrealizowany. Historie osadzonych czepiają się myśli jak rzep, żeby później długo z nich nie wyjść. Ląduje na półce z ulubionymi.
Już w połowie czytania trzeciego rozdziału bolała mnie głowa, łzy bezsilności napływały do oczu i miałam ochotę rzucić książka w ścianę. Mimo tego, pochłonęłam ją na jednym posiedzeniu.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toReportaż jest porażający, bolesny i świetnie zrealizowany. Historie osadzonych czepiają się myśli jak rzep, żeby później długo z nich nie wyjść. Ląduje na półce z ulubionymi.