Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść oparta na serii komiksów autorstwa pisarki niezwiązanej z komiksami. Non Pratt świetnie poradziła sobie z oddaniem charakterów Susan, Esther i Daisy. Spora część książki przypomina czytanie komiksu. Podczas lektury widziałam oczami wyobraźni kolejne kadry. Ale czy takie przeskakujące kadry wystarczą do stworzenia spójnej opowieści? Jak najbardziej. Jeden z wątków, budowany w zasadzie od początku, z czasem wysuwa się na pierwszy plan i zdecydowanie wciąga, aż ciężko się oderwać. Wracając do bohaterów, bardzo cieszy mnie pojawienie się dwóch postaci drugoplanowych, choć osobiście nie miałabym nic przeciwko, gdyby było ich tam nieco więcej :) Ogółem bardzo polecam, głównie fanom komiksów z serii Giant Days, ale nie tylko.

Powieść oparta na serii komiksów autorstwa pisarki niezwiązanej z komiksami. Non Pratt świetnie poradziła sobie z oddaniem charakterów Susan, Esther i Daisy. Spora część książki przypomina czytanie komiksu. Podczas lektury widziałam oczami wyobraźni kolejne kadry. Ale czy takie przeskakujące kadry wystarczą do stworzenia spójnej opowieści? Jak najbardziej. Jeden z wątków,...

Akcji za wiele nie ma, sensu również, jest za to zbieranina postaci, z których każda ma po dwie cechy - z czego jedną zawsze jest to, że JEST ŚMIESZNA. Anioł w bamboszkach. Czaicie? W BAMBOSZKACH! Po prostu boki zrywać. Gdyby nie recenzje zachwyconych poczuciem humoru aŁtorki (haha, przez Ł, o ja cię, a nie przez U, no po prostu nie mogę, hahaha) chyba rzuciłbym te książkę gdzieś po 50 stronach. I wiele bym ne straciła, bo powtarzalność tych samych prześmiesznych żartów tylko mnie zirytowała.

Dodaję jedną gwiazdkę za ładną okładkę.

Akcji za wiele nie ma, sensu również, jest za to zbieranina postaci, z których każda ma po dwie cechy - z czego jedną zawsze jest to, że JEST ŚMIESZNA. Anioł w bamboszkach. Czaicie? W BAMBOSZKACH! Po prostu boki zrywać. Gdyby nie recenzje zachwyconych poczuciem humoru aŁtorki (haha, przez Ł, o ja cię, a nie przez U, no po prostu nie mogę, hahaha) chyba rzuciłbym te książkę...

Książeczka niewielkich rozmiarów, acz treściwa i konkretna. Dużo praktycznych przykładów, które łatwo można wprowadzić w życie. Książka kończy się testem, który pomoże ustalić w jakich sferach życia jesteśmy asertywni, a nad którymi warto jeszcze popracować. Polecam w zasadzie każdemu, bo asertywność to nie tylko umiejętność odmawiania, ale też wyrażania swojego zdania i przyjmowania opinii innych, a chyba każdy kto kiedykolwiek brał udział w jakiejś internetowej dyskusji widzi, że to wcale nie taka oczywista umiejętność.

Książeczka niewielkich rozmiarów, acz treściwa i konkretna. Dużo praktycznych przykładów, które łatwo można wprowadzić w życie. Książka kończy się testem, który pomoże ustalić w jakich sferach życia jesteśmy asertywni, a nad którymi warto jeszcze popracować. Polecam w zasadzie każdemu, bo asertywność to nie tylko umiejętność odmawiania, ale też wyrażania swojego zdania i...

Wiele dobrego słyszałam o tej książce i w sumie miałam ochotę sięgnąć po tematykę mitologiczną, czy może wręcz demoniczną, ale z drugiej strony ta wieś... No cóż, jestem zdecydowanym mieszczuchem i kompletnym ignorantem w sprawach wiejskich, jeśli mogę tak to ująć. Po prostu - ja nie lubię wsi, wieś nie lubi mnie. Dlatego też nie spodziewałam się, że właśnie ta polska zabita dechami wieś, sam jej klimat, mieszkańcy, a także doskonałe przedstawienie zmian zachodzących na tejże wsi po transformacji, a także język dla takich miejsc typowy - to wszystko zdecydowanie zepchnęło wątki "piekielne" na drugi plan. Niesamowita lektura i jeśli to jest debiut... to ja błagam o więcej.

P.S. Słaboniowo, proszę niech mnie pani zaadoptuje.

Wiele dobrego słyszałam o tej książce i w sumie miałam ochotę sięgnąć po tematykę mitologiczną, czy może wręcz demoniczną, ale z drugiej strony ta wieś... No cóż, jestem zdecydowanym mieszczuchem i kompletnym ignorantem w sprawach wiejskich, jeśli mogę tak to ująć. Po prostu - ja nie lubię wsi, wieś nie lubi mnie. Dlatego też nie spodziewałam się, że właśnie ta polska...

Grafiki trafiające prosto w serce i ani jednego zbędnego słowa.

Grafiki trafiające prosto w serce i ani jednego zbędnego słowa.

Nie bardzo wiem, dla kogo jest ta książka. Z jednej strony osoby, które kompletnie nie interesują się astrologią mogą szybko poczuć się znużone wzmiankami o kosmogramach, księżycach w skorpionie, trygonach i ascendentach,niemal na każdej stronie, z drugiej strony osoby mocno wkręcone w astrologię mogą nieco rozczarować się ogólnym wydźwiękiem tej powieści. Trudno mi myśleć o tej książce, jak o kolejnym czytadełku, którego nie ma sensu za bardzo analizować, bo jednak astrologicznej "gadki" jest tu o wiele za dużo, by można ją było traktować tylko jako dodatek w tle, jakiś smaczek. Poza ty skupiam się głównie na astrologii, bo gdyby nie tytuł, w ogóle nie sięgnęłabym po "Astrologiczny przewodnik...". Romanse to nie moja bajka, trudno i się więc wypowiadać na temat tego, czy jest to dobra pozycja w swoim gatunku. Mogę przyczepić się jedynie tego, że momentami książka wydawała mi się nieco chaotyczna, ale w ogólnym rozrachunku tragedii nie było.

Nie bardzo wiem, dla kogo jest ta książka. Z jednej strony osoby, które kompletnie nie interesują się astrologią mogą szybko poczuć się znużone wzmiankami o kosmogramach, księżycach w skorpionie, trygonach i ascendentach,niemal na każdej stronie, z drugiej strony osoby mocno wkręcone w astrologię mogą nieco rozczarować się ogólnym wydźwiękiem tej powieści. Trudno mi myśleć...

Choć nie mogę odmówić tej książce lekkości i tego, że bywa naprawdę urocza, to jednak z perspektywy czasu (tj. po pół roku od przeczytania) widzę jak mało historia Simona zostawiła w mojej głowie. Rozwiązanie "tajemnicy" okazało się dość przewidywalne, cały świat Creekwood wydawał się nieco zbyt przesłodzony. Ale może to dobrze. Być może za bardzo przyzwyczaiłam się do wielkich dramatów występujących w książkach z wątkami LGBT, by docenić taką prostą rozrywkę i oderwanie od rzeczywistości. A ono przecież jest potrzebne, zwłaszcza, że w realnym świecie kolorowo bywa tylko na flagach.

Choć nie mogę odmówić tej książce lekkości i tego, że bywa naprawdę urocza, to jednak z perspektywy czasu (tj. po pół roku od przeczytania) widzę jak mało historia Simona zostawiła w mojej głowie. Rozwiązanie "tajemnicy" okazało się dość przewidywalne, cały świat Creekwood wydawał się nieco zbyt przesłodzony. Ale może to dobrze. Być może za bardzo przyzwyczaiłam się do...