Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Peru, niespokojne, naznaczone wojną domową lata 90. Czterech nastolatków mierzy się z dość typowymi w tym wieku problemami. Trudne charaktery, skomplikowane relacje rodzinne w połączeniu z okresem dojrzewania dają mieszankę wybuchową. Próby zapanowania nad nieznośnymi uczniami przez surową nauczycielkę przynoszą wręcz odwrotny skutek. Konflikt narasta, a gdy nad jednym z kolegów zawisa groźba wydalenia ze szkoły, pozostali stają za nim murem, planując zemstę. Jak nietrudno przewidzieć, zamiar nastraszenia nauczycielki wymyka się spod kontroli, a fabuła od tej pory nieuchronnie zmierza ku tragedii. Od początku wiadomo, że panna Pringlin nie wyjdzie żywa z tego starcia, a mimo to podświadomie czekałam na jakiś zwrot akcji. Przez cały czas czułam napięcie i niepokój, podszyty jednak jakąś dozą niedowierzania. Bo czy można być aż tak głupim, wierzyć, że uda się uniknąć konsekwencji? Zwłaszcza, gdy w całą sytuację wplątana jest córka ofiary?

Wyglada jednak na to, że żadna głębsza refleksja nie dopada naszych bohaterów nawet po latach. Mimo, że wydarzenia opowiadane są przez każdego z nich, gdy są już dorośli, w ich relacjach na próżno szukać skruchy.

Choć to dosyć wulgarna i brutalna lektura, uważam, że warto po nią sięgnąć. Nie jest to banalny thriller, a opowieść o dorastaniu, szukaniu swojego miejsca w społeczeństwie i wpływie otoczenia na kształtowanie się charakteru i wybory młodych ludzi. Dynamiczna akcja, fajnie wykreowane postacie - to naprawdę dobra książka.

Instagram: @ostatnirozdzial

Peru, niespokojne, naznaczone wojną domową lata 90. Czterech nastolatków mierzy się z dość typowymi w tym wieku problemami. Trudne charaktery, skomplikowane relacje rodzinne w połączeniu z okresem dojrzewania dają mieszankę wybuchową. Próby zapanowania nad nieznośnymi uczniami przez surową...

Rozwiń

Zwiń

Lubię książki, które otwierają mi oczy. Sprawiają, że rzeczy, na których wcześniej nie skupiałam uwagi, nagle okazują się fascynujące.

Tym razem padło na surowce: piasek, sól, żelazo, miedź, ropę i lit. Ed Conway każdemu z nich poświecił po jednym rozdziale swojej książki i kolejno udowadnia, jak ogromne znaczenie mają one dla naszego życia. Autor w wyczerpujący sposób opisuje chyba wszystkie kwestie, o jakich można tylko pomyśleć: sposoby pozyskiwania minerałów i ich przetwarzania, ich zastosowanie, ale także historię, zawiłe zależności geopolityczne, wpływ na środowisko, mnóstwo statystyk. Ta książka to kopalnia (hehe 😉) wiedzy na temat fundamentów istnienia cywilizacji takiej, jaką znamy.

To nie jest książka, którą da się szybko przeczytać, jeśli chce się wynieść z niej jak najwięcej. Do tego jest to lektura raczej z tych pozbawiających złudzeń i zdejmujących różowe okulary - ale właśnie dlatego naprawdę warto po nią sięgnąć.

Instagram: @ostatnirozdzial

Lubię książki, które otwierają mi oczy. Sprawiają, że rzeczy, na których wcześniej nie skupiałam uwagi, nagle okazują się fascynujące.

Tym razem padło na surowce: piasek, sól, żelazo, miedź, ropę i lit. Ed Conway każdemu z nich poświecił po jednym rozdziale swojej książki i kolejno udowad...

Rozwiń

Zwiń

Korea Północna ma bardzo ograniczone możliwości legalnego pozyskiwania pieniędzy. Z jednej strony zamknięcie i izolacja, z drugiej międzynarodowe sankcje. Utrzymanie kraju, zwłaszcza inwestującego tak wiele w armię i uzbrojenie, wymaga ogromnych nakładów finansowych. Skąd więc biorą na to środki? O tym między innymi jest ta książka.

Geoff White opisuje kilka zuchwałych cyberataków, których autorstwo przypisywane jest hakerom z KRLD. Zadziwia fakt, jak skrupulatnie były one przygotowane i przeprowadzone. Autor w bardzo przystępny sposób tłumaczy, jaki mechanizm został wykorzystany w każdym z ataków, w jaki sposób skradzione pieniądze były prane i upłynniane.
Nie we wszystkich atakach chodziło o kradzież pieniędzy, ale wszystkie można potraktować jako poważne ostrzeżenie, żeby nie lekceważyć tego biednego azjatyckiego kraju ze śmiesznym pyzatym człowieczkiem na czele. Sposób, w jaki Korea wychowuje sobie hakerów świadczy o tym, że to element jej długofalowej strategii, nakierowanej na wykorzystanie nowoczesnych technologii jako groźnej broni o nieograniczonym zasięgu.

Jest to jeden z lepszych reportaży, jakie ostatnio czytałam, niesamowicie wciągający. Na pewno przypadnie do gustu nawet laikom technologicznym i osobom, które nigdy nie interesowały się Koreą Północną.

Po tej lekturze już nigdy nie kliknięcie w żaden podejrzany link! ;)

Instagram: @ostatnirozdzial

Korea Północna ma bardzo ograniczone możliwości legalnego pozyskiwania pieniędzy. Z jednej strony zamknięcie i izolacja, z drugiej międzynarodowe sankcje. Utrzymanie kraju, zwłaszcza inwestującego tak wiele w armię i uzbrojenie, wymaga ogromnych nakładów finansowych. Skąd więc biorą na to ...

Rozwiń

Zwiń

Ludzka percepcja opiera się na pięciu zmysłach. Wydawałoby się, że zasada ich działania jest prosta: odbieramy przy ich pomocy bodźce zewnętrzne, a mózg je interpretuje i tak powstaje obraz rzeczywistości, która nas otacza. Dopóki wszystko działa jak należy, nie poświęcamy zbyt wiele czasu na zastanawianie się nad tymi procesami. Wszystko się jednak komplikuje w momencie, gdy któryś ze zmysłów zaczyna zawodzić.

Guy Leschziner jest neurologiem i w swojej książce opisuje przypadki pacjentów, z którymi spotkał się w trakcie swojej lekarskiej praktyki. U każdego z nich z różnych powodów działanie któregoś ze zmysłów zostaje zaburzone. Jest tam na przykład historia mężczyzny, który od urodzenia nie czuje bólu, kobiety, która mimo utraty wzroku wciąż „widzi” ukazujące się jej przed oczami obrazy, mężczyzny, który w miarę utraty słuchu zaczął słyszeć muzykę i wiele innych, równie fascynujących.
Wszystkie są niezmiernie ciekawe, ale dla mnie były też trochę przerażające, bo uświadamiają, jak bardzo utrudnić życie może brak lub choćby nieprawidłowe działanie zmysłów. I to nie tylko tych, które uznalibyśmy za istotniejsze jak wzrok, ale wszystkich. Gdzieś na początku książki autor stawia czytelnikowi zadanie, aby ułożyć zmysły w kolejności od najważniejszego do tego, z którego najłatwiej byłoby mu zrezygnować. I o ile na początku lektury wydaje się to dosyć łatwe, o tyle pod koniec już nie ma się takiej pewności, a już na pewno ochoty z czegokolwiek rezygnować!

Bardzo dobrze mi się czytało tę książkę, autor pisze w przystępny sposób (chociaż działanie zmysłów tłumaczy typowo naukowo), wiele się z niej dowiedziałam i ani przez chwilę nie nudziłam. Wszystkich fanów tego typu popularnonaukowych pozycji zachęcam do lektury.

Ludzka percepcja opiera się na pięciu zmysłach. Wydawałoby się, że zasada ich działania jest prosta: odbieramy przy ich pomocy bodźce zewnętrzne, a mózg je interpretuje i tak powstaje obraz rzeczywistości, która nas otacza. Dopóki wszystko działa jak należy, nie poświęcamy zbyt wiele czasu...

Rozwiń

Zwiń