Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakim trzeba być ch.jem, żeby tej książce dać dwóję!😄

Jakim trzeba być ch.jem, żeby tej książce dać dwóję!😄

Przeciętna opowieść o nieprzeciętnym dzieciństwie.

Narracja pierwszoosobowa, autorka nawet nie udaje, że narratorka jest kimś innym..

Widać w tym uważność, co jest zaletą, jednak całość to autobiografia jakich wiele, autorka tworzy z własnej przeszłości własną mitologię małych rzeczy. Ten mały świat bywa interesujący, ale też nudny.

Kolejny przypadek literackiego reportażu z dzieciństwa.

Przeciętna opowieść o nieprzeciętnym dzieciństwie.

Narracja pierwszoosobowa, autorka nawet nie udaje, że narratorka jest kimś innym..

Widać w tym uważność, co jest zaletą, jednak całość to autobiografia jakich wiele, autorka tworzy z własnej przeszłości własną mitologię małych rzeczy. Ten mały świat bywa interesujący, ale też nudny.

Kolejny przypadek literackiego...

Bardzo mądra książka o tym dlaczego w Polsce jest tak, jak jest. Chłopskie korzenie inteligencji to temat niby wiele razy poruszany, ale autor podszedł do problemu kompetentnie.

Ciekawie napisane!

Bardzo mądra książka o tym dlaczego w Polsce jest tak, jak jest. Chłopskie korzenie inteligencji to temat niby wiele razy poruszany, ale autor podszedł do problemu kompetentnie.

Ciekawie napisane!

Było to męczące doświadczenie. Rozdęta gadanina. Ględzący narrator powtarza do znudzenia te same frazy i opinie.

Ciekawe są pojedyncze osobne opowiadania wplecione w monolog, ale książka za długa conajmniej o połowę.

Odnosi się wrażenie, jakby ktoś miał do opowiedzenia kilka mniejszych historii, ale próbował na siłę stworzyć powieść i wyszło przyciężko.

W sumie, dawno nie czytałam czegoś równie narcystycznego, przez chwilę zastanawiałam się czy to narcyzm narratora, czy autora, ale to chyba bez różnicy. Książka warta polecenia psychologom zajmującymi się narcystycznymi zaburzeniami osobowości, to na pewno.

Było to męczące doświadczenie. Rozdęta gadanina. Ględzący narrator powtarza do znudzenia te same frazy i opinie.

Ciekawe są pojedyncze osobne opowiadania wplecione w monolog, ale książka za długa conajmniej o połowę.

Odnosi się wrażenie, jakby ktoś miał do opowiedzenia kilka mniejszych historii, ale próbował na siłę stworzyć powieść i wyszło przyciężko.

W sumie, dawno...