Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naprawdę smacznie choć z trochę nieszczególnymi proporcjami. Książka ma formę przeplatania opisów wypraw, przygód kapitana Coocka z reportażem dotyczącym podróży autora do miejsc, które tamten odkrywał. Daje to zapewne niezamierzony, choć nieubłagany, efekt przygnębienia nad tym co cywilizacja białego człowieka zrobiła z nowo odkrytymi lądami. Najbardziej w tym wszystkim przygnębia nieuchronność całego procesu. Po prostu to musiało uderzyć w ścianę prędzej czy później. Podoba mi się podejście do opisywanych odkryć i do samej osoby bohatera jakie prezentował autor, ten ogląda bowiem kapitana i to czego dokonał naprawde z każdej strony nie omijając nawet skrajnych opinii o bohaterze książki i o tym czego dokonał. Zawsze ceniłem tego typu podejście u ludzi pióra. Jedyne zastrzeżenie jakie mam to proporcje. Wolałbym mniej miejsca poświęconego opisom przygód współczesnych a więcej o czasach bohatera bo te były zdecydowanie bardziej fascynujące. Ogólnie jednak to się czytało. Polecam z czystym, wiadomo czym.

Naprawdę smacznie choć z trochę nieszczególnymi proporcjami. Książka ma formę przeplatania opisów wypraw, przygód kapitana Coocka z reportażem dotyczącym podróży autora do miejsc, które tamten odkrywał. Daje to zapewne niezamierzony, choć nieubłagany, efekt przygnębienia nad tym co cywiliz...

Rozwiń Zwiń

Rzeczywistość nie dojechała do oczekiwań. Nie spodziewałem się nie wiadomo czego, niemniej pozycja książki dawała nadzieje na bal i ten niestety nie miał miejsca. Strasznie ta cała pozycja sucha, kronikarska. Okrasy w niej co kot napłakał a i ta jest nieszczególnej jakości. No i to tłumaczenie, stan "rycerski", Niemcy, Francja itd. itp.. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest zapewne fakt, że pozycja była w swoim czasie tłumaczona pod szersze spektrum czytelnicze, niemniej mnie takie uproszczenia strasznie raziły i burzyły i tak niespecjalnie wciągający klimat powieści. Czy sięgnę po kolejną część? Nie wiem. Z pewnością nie prędko.

Rzeczywistość nie dojechała do oczekiwań. Nie spodziewałem się nie wiadomo czego, niemniej pozycja książki dawała nadzieje na bal i ten niestety nie miał miejsca. Strasznie ta cała pozycja sucha, kronikarska. Okrasy w niej co kot napłakał a i ta jest nieszczególnej jakości. No i to tłumacz...

Rozwiń Zwiń

Publicystyka antykościelna, dość chaotyczna w formie i dość pożywna w treści, tak dość. Niestety chaos formy, w moim przypadku, pokonał radość z cieszenia się treścią. Jakoś tak zbyt często w tej tematyce zdarzają się autorzy, których pozycje składają się w zdecydowanej większości z dygresji, anegdot. Jednowymiarowość też nie jest atutem akurat tej pozycji gdyż materia jest wystarczająco obfita w zdarzenia i postawy, nazwijmy je najdelikatniej jak się da, dyskusyjne aby była potrzeba dodawania do pieca. Ogólnie przeczytałem, trochę ciekawego przyswoiłem, niemniej do autora raczej nie wrócę.

Publicystyka antykościelna, dość chaotyczna w formie i dość pożywna w treści, tak dość. Niestety chaos formy, w moim przypadku, pokonał radość z cieszenia się treścią. Jakoś tak zbyt często w tej tematyce zdarzają się autorzy, których pozycje składają się w zdecydowanej większości z dygres...

Rozwiń Zwiń

Najpierw o zaskoczeniu in minus, sporym i średnio uczciwym, moim skromnym. Biorąc do ręki książkę autora którego znałem z Wyborczej zakładałem, że to jego nowa opowieść o władcy Rosji. Jakież było moje zdziwienie gdy okazało się, że ta jest zbiorem tekstów, które autor na przestrzeni lat publikował we wspomnianym dzienniku dotyczących Władimira Putina. Osobiście wielu z nich nie znałem niemniej gdybym regularnie czytał Wyborczą i nie czytał zawczasu opinii o książce, czego zresztą nie zrobiłem bo z zasady tego nie robię żeby sobie nie psuć lektury, to nawet z okładki ani wstępnych tekstów nic bym się o tym fakcie nie dowiedział. Informacja o tym znajduje się dopiero na ostatniej stronie książki. Troszku słabo, moim skromnym. Jednak ja jako osoba nie znająca większości tych tekstów czytałem je po raz pierwszy i skończyłem lekturę naprawdę usatysfakcjonowany bo pióro autora i jego wiedze na temat Rosji znałem i szanowałem wcześniej. Po lekturze nic się w tym temacie nie zmieniło. Warto przeczytać jak hartowała się na przestrzeni lat putinowska stal i jak kolejny z tyranów pomału a sukcesywnie poszerzał swoją władzę. I jak kolejnemu który na tym polu odnosi sukcesy zaczęło się z czasem odklejać tu i ówdzie. Jak to odklejanie się skończyło widzimy za miedzą i mam nadzieje, że nie zobaczymy u nas pamiętając czyją matką jest ta nadzieja. Generalnie polecam jednak ostrzegając, że to kotlet mocno odgrzewany.

Najpierw o zaskoczeniu in minus, sporym i średnio uczciwym, moim skromnym. Biorąc do ręki książkę autora którego znałem z Wyborczej zakładałem, że to jego nowa opowieść o władcy Rosji. Jakież było moje zdziwienie gdy okazało się, że ta jest zbiorem tekstów, które autor na przestrzeni lat p...

Rozwiń Zwiń