Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka z ciekawym pomysłem na dwutorową narrację, ale na tym pomysły się kończą. Znów wieś, znów jej mitologizowanie, a wątki w szpitalu nieciekawe. Ktoś powie - inspiracje prozą Conrada... A ja odpowiem - owszem, były, znudziły. Czytało się obojętnie, a finał nie zaproponuje nic, czego nie dałoby się wywnioskować po trzydziestu stronach...

Książka z ciekawym pomysłem na dwutorową narrację, ale na tym pomysły się kończą. Znów wieś, znów jej mitologizowanie, a wątki w szpitalu nieciekawe. Ktoś powie - inspiracje prozą Conrada... A ja odpowiem - owszem, były, znudziły. Czytało się obojętnie, a finał nie zaproponuje nic, czego n...

Rozwiń Zwiń

Podobała mi się bardziej niż pierwsza. Znowu ważny i dobry aspekt edukacyjny w kontekście psychoseksualności, coming outu i homofobii. Niekiedy kuleje język i czujne ucho autorki - niektóre dialogi oraz reakcje wydają się absurdalne, a nawet dziwaczne.

Podobała mi się bardziej niż pierwsza. Znowu ważny i dobry aspekt edukacyjny w kontekście psychoseksualności, coming outu i homofobii. Niekiedy kuleje język i czujne ucho autorki - niektóre dialogi oraz reakcje wydają się absurdalne, a nawet dziwaczne.

Plus za aspekt edukacyjny i dobrze określonego odbiorcę.

Plus za aspekt edukacyjny i dobrze określonego odbiorcę.

Wnikliwa praca reporterska, którą należy docenić. Reportaż ma jednak to do siebie, że jest gatunkiem literackim (z elementami pochodnych: publicystyki, faktu). Tu literackości zabrakło. Miejscami bardzo monotonny i zawiły (dobrym pomysłem okazał się słownik postaci na początku książki). Cel uzyskany - mentalność polskiej wsi w latach 70. została zobrazowana na tyle porażająco, że czytelnik zastanawia się, jak mogło dojść do takiej zbrodni, jak ludzie skłonni byli do chłodnej kalkulacji - krowa czy szacunek do pomordowanych. Sprawa szali sprawiedliwości zamknięta w trudno przyswajalną formę, a sama historia to samograj.

Wnikliwa praca reporterska, którą należy docenić. Reportaż ma jednak to do siebie, że jest gatunkiem literackim (z elementami pochodnych: publicystyki, faktu). Tu literackości zabrakło. Miejscami bardzo monotonny i zawiły (dobrym pomysłem okazał się słownik postaci na początku książki). Ce...

Rozwiń Zwiń