Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każda kobieta powinna ją przeczytać. Bardzo mi pomogła w drodze do akceptacji siebie, pełna refleksji które dają do myślenia. Ktoś powie, że zawiera dużo oczywistości ale to sztuka znajdować wartość w oczywistościach. Sztuką jest codziennie uruchamiać w sobie czułą przewodniczkę.

Każda kobieta powinna ją przeczytać. Bardzo mi pomogła w drodze do akceptacji siebie, pełna refleksji które dają do myślenia. Ktoś powie, że zawiera dużo oczywistości ale to sztuka znajdować wartość w oczywistościach. Sztuką jest codziennie uruchamiać w sobie czułą przewodniczkę.

Koszmarek.
Brak mi słów na to by opisać jak bardzo mierna jest to historia.
Po pierwsze, czytając ciągle miałam z tyłu głowy takie poczucie, że pisał to nastoletni amator. To jeszcze mogę wybaczyć, nawet najlepsi pisarze kiedyś się rozkręcali.
Po drugie, fabuła kompletnie nielogiczna. Czy ktoś naprawdę myśli, że tak by wyglądała wojna? A gdzie motywy? Och nie, tak po prostu napadnę sobie dziś na Polskę, przed obiadem.
No i ostatecznie po trzecie. Bohaterowie. Mam wrażenie, że tutaj się niespecjalnie pisarz wysilił przy budowie charakterów. Są bardzo zero-jedynkowi, w sumie tak bardzo, że nikogo nie da się ani polubić, ani znienawidzić.

Koszmarek.
Brak mi słów na to by opisać jak bardzo mierna jest to historia.
Po pierwsze, czytając ciągle miałam z tyłu głowy takie poczucie, że pisał to nastoletni amator. To jeszcze mogę wybaczyć, nawet najlepsi pisarze kiedyś się rozkręcali.
Po drugie, fabuła kompletnie nielogiczna. Czy ktoś naprawdę myśli, że tak by wyglądała wojna? A gdzie motywy? Och nie, tak po...

Czy to jest na serio??

Czego oczekiwałam? Dobrego thrillera.
Co dostałam? Bardzo dziwne dzieło, tu użyję angielskiego słowa, ponieważ nie widzę lepszego określenia niż creepy. Trochę dziwne, trochę strasznie i trochę groteskowe.
Przeczytałam wszystkie książki Gabriela Amortha, głównego egzorcysty Watykanu, i bardzo je polecam. Zawsze traktowałam je serio, podobnie jak moją wiarę ale są jakieś granice, które moim zdaniem "Czarna Madonna" przekracza. Pisarz musi oddzielić baaardzo grubymi nićmi szytą fantazję, jak to zaginięcie samolotu, od faktów, które np Amorth pisze w swoich książkach. Tutaj to wszystko jest tak bezsensownie pomieszane, że brak spójności kompletnie odbiera przyjemność czytania. Panie Mróz, nie tędy droga.

Czy to jest na serio??

Czego oczekiwałam? Dobrego thrillera.
Co dostałam? Bardzo dziwne dzieło, tu użyję angielskiego słowa, ponieważ nie widzę lepszego określenia niż creepy. Trochę dziwne, trochę strasznie i trochę groteskowe.
Przeczytałam wszystkie książki Gabriela Amortha, głównego egzorcysty Watykanu, i bardzo je polecam. Zawsze traktowałam je serio, podobnie jak moją...