Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia równie wciągająca co w 1 części, w szczególności Genno Laskolnyka i jego czardanu. Opowiadania z Altsinem Awendehem irytowały momentach, szarpanych przeskoków na jaźń demona. Może to kwestia sposobu przyswajania książki (Audiobook), a na papierze zostało to faktycznie odgrodzone.

Historia równie wciągająca co w 1 części, w szczególności Genno Laskolnyka i jego czardanu. Opowiadania z Altsinem Awendehem irytowały momentach, szarpanych przeskoków na jaźń demona. Może to kwestia sposobu przyswajania książki (Audiobook), a na papierze zostało to faktycznie odgrodzone.

Chyba najlepsza część sagi. Losy bohaterów plączą się coraz bardziej, a wszystko nabiera sensu. Świat i filozofia świata Meekhanu są już rozbudowane, a poszczególne elementy łączą się w całość. Kolejny raz kapitalnie przedstawione są sceny batalistyczne. Jak w poprzednich częściach czasami brakowało mi tempa tak teraz akcja mknie. Co więcej, przedstawienie niektórych sytuacji z różnych punktów widzenia dodaje smaku.

Chyba najlepsza część sagi. Losy bohaterów plączą się coraz bardziej, a wszystko nabiera sensu. Świat i filozofia świata Meekhanu są już rozbudowane, a poszczególne elementy łączą się w całość. Kolejny raz kapitalnie przedstawione są sceny batalistyczne. Jak w poprzednich częściach czasami brakowało mi tempa tak teraz akcja mknie. Co więcej, przedstawienie niektórych...

Nawet ciekawe spojrzenie na kontakt między cywilizacjami i bardzo dobry główny wątek nie są w stanie przykryć tego, że książka jest napisana w dziwny sposób. Bohaterowie banalni i naiwni, akcja przewidywalna, a niektóre zaczęte historie pozostanowione bez zakończenia. Może to wina tłumaczenia, a może sam autor planował wykorzystać tyle zbędnych epitetów, które były kompletnie bez smaku. Ile razy jego oczy i twarz były jak tafla jeziora w bezwietrzny dzień? Wydaje mi się, że pomysł na bardzo dobrą lekturę SF został po prostu w pełni niewykorzystany.

Nawet ciekawe spojrzenie na kontakt między cywilizacjami i bardzo dobry główny wątek nie są w stanie przykryć tego, że książka jest napisana w dziwny sposób. Bohaterowie banalni i naiwni, akcja przewidywalna, a niektóre zaczęte historie pozostanowione bez zakończenia. Może to wina tłumaczenia, a może sam autor planował wykorzystać tyle zbędnych epitetów, które były...