Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko trzeba odkryć samemu. I również przejść przez to zupełnie samemu.

Wszystko trzeba odkryć samemu. I również przejść przez to zupełnie samemu.

Nigdy nie jest się zupełnie wolnym, jeśli się kogoś za bardzo podziwia.

Nigdy nie jest się zupełnie wolnym, jeśli się kogoś za bardzo podziwia.

Wszystko jest bardzo niepewne i to właśnie mnie uspokaja.

Wszystko jest bardzo niepewne i to właśnie mnie uspokaja.

Właściwie chodzi wyłącznie o to, żeby nie poddać się zmęczeniu, nigdy nie dopuścić do braku zainteresowania, do obojętności, nigdy nie zagubić swej bezcennej ciekawości, bo wtedy człowiek sam sobie pozwala umrzeć.

Właściwie chodzi wyłącznie o to, żeby nie poddać się zmęczeniu, nigdy nie dopuścić do braku zainteresowania, do obojętności, nigdy nie zagub...

Para nieśmiałych oczu pod strzechą włosów; tak właśnie wyglądają ci, z którymi nikt się nie liczy.

Para nieśmiałych oczu pod strzechą włosów; tak właśnie wyglądają ci, z którymi nikt się nie liczy.

Czuła się bezpiecznie, odizolowana i absolutnie zobojętniała pod warstwą swetrów, w wysokich butach i w płaszczu od deszczu, głęboko schowana w ciepłym wnętrzu mokrej wełny i czystego sumienia.

Czuła się bezpiecznie, odizolowana i absolutnie zobojętniała pod warstwą swetrów, w wysokich butach i w płaszczu od deszczu, głęboko schowan...

Jak idę za szybko, to wszystko przepada. Mam tylko jedno oko zwrócone w przyszłość, drugie w przeszłość. A to trzecie oko na teraźniejszość - nieczynne. Nie ma wtedy szczęścia.

Jak idę za szybko, to wszystko przepada. Mam tylko jedno oko zwrócone w przyszłość, drugie w przeszłość. A to trzecie oko na teraźniejszość ...

Nigdy nie mówi się dokładnie o tym, co jest najważniejsze. Celownik rozmowy nie jest precyzyjnie nastawiony i słowa nigdy nie trafiają w środek celu. Więc się daje za wygraną i znika chęć wypowiedzenia swej istotnej myśli; człowiek staje się taki, jak większość ludzi w średnim wieku: ostrożny i skrywający swe uczucia; marszczy mu się czoło, a twarz przybiera taki wyraz, jakby się bez przerwy spodziewał czegoś niedobrego. Bo jak można wyrazić w słowach to, co czuje nasze ciało? Jak wyrazić panujące tam uczucie pustki?

Nigdy nie mówi się dokładnie o tym, co jest najważniejsze. Celownik rozmowy nie jest precyzyjnie nastawiony i słowa nigdy nie trafiają w śro...

- (...) Pan wie, że błądziłem po ulicach Warszawy przez całe noce. Kobieta, która mnie wpuszczała do hotelu Sejmowego późno, bardzo późno - patrzyła na mnie podejrzliwie. Wreszcie nie wytrzymała, mogła być moją matką, mogła mi więc zadać to pytanie: "A w kimże ty się tak kochasz, mój synu?" - spytała mnie, kiedy ostatni raz wróciłem nad ranem. "W Warszawie!" - odpowiedziałem. Popatrzyła na mnie uważnie i powiedziała: "Jeżeli pokochałeś Warszawę, to wrócisz tu znowu, choćbyś miał się czołgać na kolanach. Jak się człowiek upije Warszawą, to musi wracać do tego trunku. I ty będziesz wracał".

- (...) Pan wie, że błądziłem po ulicach Warszawy przez całe noce. Kobieta, która mnie wpuszczała do hotelu Sejmowego późno, bardzo późno - ...