Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To namiętna czy nienawiść?
Po książkę autorstwa Agaty sięgnęłam z dwóch powodów; znam ją i zrobiłam to z ciekawości co stworzyła oraz w celu ‘odmóżdżenia’ się (jak to zazwyczaj robię, gdy sięgam po obyczaj) i to był strzał w dziesiątkę! Zacznijmy, że jest to jej pisarski debiut i trochę posypała się fala krytyki przez co bardzo z dystansem podchodziłam do tej pozycji. Może nawet i dobrze, bo znowu zdałam sobie sprawę, że zbyt duże opieranie się na cudzych opiniach nie jest słuszne. Opinie mają nas lekko nakierować na daną pozycję, a nie całkowicie ‘wmawiać’ nam, że dana książka jest taka czy taka. Ostateczne zdanie o danym dziele musimy sobie wyrobić sami po osobistym się z nim zapoznaniu.
Zacznijmy więc…
„Namiętna nienawiść”, bo o niej mowa jest zdecydowanie dla ludzi 18+, głównie przez sceny sexu i wulgaryzmy zawarte w powieści. Skoro już o wulgaryzmach mowa to są dwie rzeczy które mi przeszkadzają jeśli o nie chodzi. Po pierwsze jak dla mnie są one zbędne w tekście w momentach, w których bohaterka myśli czy też w narracji. Znaczy mogą być ale nieco delikatniejsze, bo ciężko mi uwierzyć, że ktoś myśląć o czymś bądź o kimś używa takowych przekleństw. Po drugie i tu może tylko ja się o to przyczepie, ale nie pasuje mi słowo ‘kutafon’. Już nie tylko w narracji ale ogólnie w całej książce. Wybacz Agata :D Kolejna sprawa to kilka błędów typu ‘zasnęłam w trakcie rozmowy’, a później ‘dużo rozmyślałam przed snem’. Jedno przeczy drugiemu ale wybaczam bo na debiut i tym samym na sporą ilość tekstu na pierwszy raz to może się trochę w głowie pomieszać :D Poza tym, każdy uczy się na błędach a znając Agatę osobiście to już wiem, że następne teksty są lepsze, bo sama narzeka na „Namiętną” (jak dla mnie niepotrzebnie). Ostatnią rzeczą, która mnie trochę „razi’ w oczy jest grupa wiekowa mafiozów. Wydaje mi się, że powinni być nieco starsi, aby zajmować się ‘brudną’ robotą niż wiek studencki. Rodzina zazwyczaj chroni swoje dzieci na studiach aniżeli posyła je… gdzieś gdzie nie powinna ;)
Teraz może kilka pozytywów. Książka niesamowicie wciąga, sama byłam zdziwiona. Nie pamiętam kiedy mnie tak pochłoną obyczaj ! Fabuła jak na debiut to dla mnie sztos. Dla sprostowania muszę dodać, że o mafii dużo nie ma i to tylko moje domysły co do wieku bo w życiu wszystko jest możliwe.
Bardzo dobrym jak dla mnie połączeniem jest relacja na zasadzie hate-love. Faktycznie może trochę za długo została pociągnięta ale właśnie takie połączenie wciąga czytelnika jeszcze bardziej w świat wyimaginowany przez autora. Poza tym dziewczyny przyznajmy się, pociągają nas faceci, którzy są niegrzeczni i którzy lubią złe rzeczy. Mówimy, że ich nie lubimy ale co ma lubienie do pożądania? Ostatnio dość często nie idzie to w parze, bynajmniej na początku. Nie jest to też słodka książka dla grzecznych dziewczynek, więc jeśli do takowych należysz poczytaj sobie Biblie albo posłuchaj Arki Noego a tę pozycję zostaw innym, bardziej chętnym ;) ! Zakończenie jest zaskakujące, bo w życiu… No nie będę Wam spojlerować. Musicie to przeczytać sami ! Koniecznie, bo jak nie to ewidentnie są z Was kutafony :D
Lekturę oceniam zatem 7/10. Z niecierpliwością czekam na drugą część, więc obiecuję, że będę z batem stała nad Agatą, żeby nie odkładała tego w nieskończoność :D

Pogorzelec Julia

To namiętna czy nienawiść?
Po książkę autorstwa Agaty sięgnęłam z dwóch powodów; znam ją i zrobiłam to z ciekawości co stworzyła oraz w celu ‘odmóżdżenia’ się (jak to zazwyczaj robię, gdy sięgam po obyczaj) i to był strzał w dziesiątkę! Zacznijmy, że jest to jej pisarski debiut i trochę posypała się fala krytyki przez co bardzo z dystansem podchodziłam do tej pozycji....

Od dawna już zamierzałam przeczytać tę książkę lecz nie miałam ku temu okazji. Książki zazwyczaj kupuję, a nie pożyczam, a tych mam nie małą kolekcję do przeczytania w domu. Pewnego dnia przeglądając facebooka natknęłam się na booktour zorganizowany przez samą autorkę owej powieści i tak oto w ten sposób "Niepamięć" trafiła w moje ręce. Do lektury podchodziłam z dystansem, ponieważ zazwyczaj sięgam po zagranicznych autorów. Nie pytajcie mnie dlaczego, bo sama do końca nie znam odpowiedzi na to pytanie. Wiem jednak na pewno, że od teraz polskie powieści będą częściej gościć w moim domu.
Po przeczytaniu książki nasuwają mi się dwa pytania, być może na które ja już znalazłam odpowiedź. Czy istnieje przyjaźń pomiędzy kobietą a mężczyzną? Czy jest możliwe, iż w takiej relacji żadna ze stron nie poczuje "czegoś więcej" do tej drugiej osoby? Jeśli chcecie poznać odpowiedzi na te pytania koniecznie sięgnijcie po tę pozycję !
Katarzyna, Michał, Roman i Alen - trzech mężczyzn i jedna kobieta. To nie może wróżyć nic dobrego.
Ona - dziewczyna po przejściach o nieziemskiej urodzie, która potrafi zakręcić w głowie nie jednemu facetowi i to nie tylko wyglądem, ale także inteligencją.
Michał - zwykły student medycyny, zakochany w Kasi, po której stracie stacza się na samo dno. Jest jednak ktoś kto wyciąga do niego pomocną dłoń...
Roman - wykładowca i lekarz robiący karierę w oszałamiającym tempie, zawsze nieskazitelnie ubrany, zawsze punktualny; ideał. Pewnego dnia zakochuje się w jednej ze swoich studentek...
Alen - dziennikarz, którego losy przez przypadek krzyżują się z Katarzyną... Mimo bólu i cierpienia jakie przeszedł po stracie dawnej miłości on także zatraca się w Kasi...
Trzech mężczyzn, których łączy jedno - uczucie do tej samej kobiety. Czy jednak aby każde z nich było tak idealne na jakiego wygląda? Może któreś z nich ma za sobą jakąś ciemną przeszłość? A może ona jest przeklęta i każdego kto ją spotka nie czeka już nic dobrego? W końcu jest sama, bez rodziny, którą straciła...
Powieść nie należy do najprostszych. Zaczyna się narracją Michała, kóry stoczył się na dno... Następnie cofamy się o kilka lat by poznać początki historii Kasi i Michała do których dołącza Roman. Wchodzimy z butami w ich życie, poznajemy mocne strony i słabości aby znów wrócić do staczającego się Michała i na tym etapie razem z nim wyjść z opresji w której się znalazł. Jakoś w połowie książki zastanawiałam się co się może jeszcze zdarzyć, przecież książka zmierza ku końcowi... I tutaj wielkie ukłony w stronę autorki. Zaskoczyła mnie zwrotem akcji i kryminalnym wątkiem, którego w ogóle się nie spodziewałam. Drugie miłe zaskoczenie wywołała we mnie zmiana narracji, którą od tamtego momentu prowadziła Katarzyna. Mniej więcej w tym momencie poznajemy Alena i jego historię, ale oczywiście nie od razu... Wszystko następuje powoli, w swoim czasie co powoduje u czytelnika niesamowite przeżycia i emocje. On również dołącza do grona narratorów. Nie mogę jeszcze pominąć tytułowej "Niepamięci", której doświadcza Katarina... Czy amnezja wpłynie na decyzję Kasi i jej wybór dotyczący 'tego jedynego'? A może jest tak jak w przysłowiu, iż "stara miłość nie rdzewieje'?

Zachęcam Was do przeczytania "Niepamięci" i poświęcenia kilku godzin w ciągu dnia. Uwierzcie, nie będą to stracone
godziny. Ja daje 7/10. - 1 gwiazdka za brak drugiej części, jeśli wyjdzie zmienię ocenę :D - 1 gwiazdka - w życiu nie zdarza się tyle zbiegów okoliczności i przypadkowych zdarzeń co w owym utworze. Jednak po części to rozumiem, gdyż aby wciągnąć czytelnika w powieść trzeba użyć wyobraźni. Jednak dla mnie o jeden zbieg okoliczności za dużo. - 1 gwiazdka, która jest zarezerwowana dla "moich" bestsellerów.

Jeśli więc zamierzacie sięgnąć po "Niepamięć" Pani Jolanty Kosowskiej to ostrzegam, aby przed przystąpieniem do czytania porobić porządki w domu i nagotować jedzenia na dwa dni, bo od książki nie da się oderwać !

Pogorzelec Julia

P.S.: Jest to moja pierwsza recenzja, nie krytykujcie zbyt surowo ;)

Od dawna już zamierzałam przeczytać tę książkę lecz nie miałam ku temu okazji. Książki zazwyczaj kupuję, a nie pożyczam, a tych mam nie małą kolekcję do przeczytania w domu. Pewnego dnia przeglądając facebooka natknęłam się na booktour zorganizowany przez samą autorkę owej powieści i tak oto w ten sposób "Niepamięć" trafiła w moje ręce. Do lektury podchodziłam z dystansem,...