Czy straszna niepamięć może stać się również darem?

Powieści Pani Jolanty Kosowskiej czytam już od jakiegoś czasu, zawsze z ogromną przyjemnością. Kiedy biorę pozycję do ręki mam już prawie pewność, że będzie to cudowna książkowa podróż nie tylko do świata bohaterów, ale także do pięknych miejsc na świecie.

Tym razem miałam okazję przeczytać jedną z pierwszych książek Autorki, w których zabiera Czytelnika do Chorwacji. Katarzyna żyje swoim drugim życiem, to sprzed śpiączki zostało oddzielone grubą kreską i osnute niepamięcią. Kasia jest jednocześnie taka sama, a jednak zupełnie inna i z każdym dniem uczy się żyć na nowo. A jak można się domyślić, wcale nie jest to łatwe — powoli powracające obrazy z przeszłości mieszają się z teraźniejszością, a wspomnienia nie chcą układać się w całość. Kobieta nie pamięta swoich przyjaźni wielkich miłości, ale one pamiętają ją. Kiedy część rzeczy się wyjaśnia czas na trudne decyzje i ogromne zmiany. Czy bohaterowie sobie z nimi poradzą? Jak na ich losy wpłynie niepamięć?

Książka jest lekturą dość obszerną, gdyż liczy prawie pięćset stron, ale czyta się ją bardzo dobrze i szybko. Wydarzenia i historie ukazane z perspektywy różnych bohaterów pozwalają na spojrzenie z innej perspektywy i dostrzeżenie, że nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. Sama fabuła jest niezwykle intrygująca, a zakończenie mnie osobiście zaskoczyło.

Jolanta Kosowska, podobnie jak w swoich innych książkach, nie ucieka od trudnych tematów. W delikatny sposób pisze o licznych istotnych kwestiach, chociażby takich jak zanik pamięci po wybudzeniu ze śpiączki, nieporozumienia wpływające na codzienne życie, nieszczęśliwa miłość, czy przyjaźń gotowa na wiele poświęceń.

Nie tylko skomplikowane losy ukazanych postaci są w "Niepamięci" bardzo istotne. Po raz kolejny przy książkach tej Autorki mam nieodparte wrażenie, że miejsce wydarzeń jest w pewnym sensie bohaterem, a już na pewno jest niezwykle ważne. Po przeczytaniu wręcz nie wyobrażam sobie, by ta historia o przyjaźni i miłości mogła się wydarzyć gdzieś indziej niż w Chorwacji! Przygotujcie się więc dodatkowo na cudowną czytelniczą podróż do tego kraju.

Powieść bardzo mi się podobała i przeczytałam ją z dużą przyjemnością. Chociaż nie brakuje tu trudnych tematów, możecie nastawić się również na piękną opowieść, niejednokrotnie pełną humorystycznych wstawek. To świetna książka obyczajowa, którą zdecydowanie Wam polecam.

Egzemplarz recenzencki otrzymałam od Autorki.

Czy straszna niepamięć może stać się również darem?

Powieści Pani Jolanty Kosowskiej czytam już od jakiegoś czasu, zawsze z ogromną przyjemnością. Kiedy biorę pozycję do ręki mam już prawie pewność, że będzie to cudowna książkowa podróż nie tylko do świata bohaterów, ale także do pięknych miejsc na świecie.

Tym razem miałam okazję przeczytać jedną z pierwszych książek...

Bardzo interesująca powieść obyczajowo-romantyczna. To mój pierwszy kontakt z twórczością pani Jolanty Kosowskiej i na pewno nie ostatni. Książka opowiada o losach trójki lekarzy Michała, Katarzyny i Romana. Michał i Roman są kardiochirurgami. Katarzyna chce zostać kardiologiem. Bohaterowie poznają się na studiach. Michał i Roman zakochują się w Kasi. Początkowo Kasia chodzi z Michałem. Później Roman ma szczęście. Wyjeżdża z Kasią do Chorwacji. Po czym ginie po niej całkowity ślad. Michał trafia do Niemiec do kliniki genetycznej. Po latach dowiaduje się,że Kasia miała się z nim spotkać, ale nie doszlo do spotkania, bo nie otrzymał jej listów. Kasia zapadła w śpiączkę i stracila pamięć. Była w obcej rodzinie. Książka opowiada o samotności, niespelnionej miłości i upływie czasu.

Bardzo interesująca powieść obyczajowo-romantyczna. To mój pierwszy kontakt z twórczością pani Jolanty Kosowskiej i na pewno nie ostatni. Książka opowiada o losach trójki lekarzy Michała, Katarzyny i Romana. Michał i Roman są kardiochirurgami. Katarzyna chce zostać kardiologiem. Bohaterowie poznają się na studiach. Michał i Roman zakochują się w Kasi. Początkowo Kasia...

Bardzo ciepła i intrygująca powieść. Mam jej trochę do zarzucenia: że jak telenowela, że momentami się dłużyła i powtarzała. Niemniej zakończenie nadrobiło, zaskoczyło mnie i w pełni usatysfakcjonowało. W połowie chciałam odłożyć, ale cieszę się, że tego nie zrobiłam. Piękna, film też taki by był 😊

Bardzo ciepła i intrygująca powieść. Mam jej trochę do zarzucenia: że jak telenowela, że momentami się dłużyła i powtarzała. Niemniej zakończenie nadrobiło, zaskoczyło mnie i w pełni usatysfakcjonowało. W połowie chciałam odłożyć, ale cieszę się, że tego nie zrobiłam. Piękna, film też taki by był 😊

Na palcach jednej ręki mogę zliczyć książki, które wróciły na półkę jako niedokończone. Niestety w tym przypadku tak właśnie będzie. Pierwsza część powieści, w której poznajemy całą historię z perspektywy Michała może nie powaliła mnie na kolana, ale wzbudziła zainteresowanie. Niestety druga część totalnie mnie pokonała. Historia jest dla mnie nieprawdopodobna. Bohaterowie okazali się cyborgami - specjaliści w kilku specjalizacjach medycyny, grają na różnych instrumentach, świetnie jeżdżą na nartach.. Chodzące ideały. Uwielbiam książki obyczajowe, o miłości - ale muszą być chociaż odrobinę wiarygodne, o zwykłych ludziach takich jakich spotykam na co dzień. Być może w przyszłości sięgnę po którąś książkę Pani Jolanty, natomiast pierwsze spotkanie nie było udane.

Na palcach jednej ręki mogę zliczyć książki, które wróciły na półkę jako niedokończone. Niestety w tym przypadku tak właśnie będzie. Pierwsza część powieści, w której poznajemy całą historię z perspektywy Michała może nie powaliła mnie na kolana, ale wzbudziła zainteresowanie. Niestety druga część totalnie mnie pokonała. Historia jest dla mnie nieprawdopodobna. Bohaterowie...

Ta książka to moje pierwsze zderzenie z twórczością Jolanty Kosowskiej i było to zderzenie oszałamiające. W trakcie czytania zastanawiałam się do jakiego gatunku bym ją zaklasyfikowała. Obyczajówka? Romans? Przez moment wydawało mi się nawet, że historia przerodzi się w kryminał.

Przedstawiona opowieść wciągnęła mnie od pierwszych stron. Nie czytuję dużo polskiej literatury, początkowo byłam więc pozytywnie zaskoczona warsztatem autorki. Miałam wręcz wrażenie, że czytam amerykańską powieść, w której bohaterowie noszą polskie imiona. Szybko jednak pozbyłam się tego uczucia przyzwyczajając się do poziomu i do stylu pisarki. W pierwszej części książki poznajemy szczegółowo lata studenckie głównych bohaterów, Michała i Kasi. Jak nietrudno się domyślić, para zakochuje się w sobie. Nie jest to jednak łatwa miłość, na ich drodze los stawia przeszkody w postaci katastrofalnych w skutkach niedopowiedzeń, burzliwych zdarzeń oraz przystojnego, utalentowanego, dobrodusznego Romana... Do połowy utworu narratorem jest Michał, w drugiej części historia kręci się wokół perspektywy Katarzyny. Muszę przyznać, że z zawodem przyjęłam tę zmianę. Z początku nie potrafiłam zrozumieć sensu serwowanych przez autorkę retrospekcji, chciałam, by historia biegła dalej i dalej, siłą rozpędu gnała naprzód na kark, na szyję. Po czasie cieszę się jednak, że powieść została tak skonstruowana, bo pozwoliło to mi zrozumieć myśli i postępowanie głównej bohaterki. Choć nie do końca podoba mi się zakończenie książki, muszę przyznać, że jest ono bardzo sensowne i logiczne.

Bohaterowie nie są postaciami jednowymiarowymi, poznajemy ich dokładnie poprzez szeroką gamę różnych zachowań, słów, myśli. Niektóre postaci wydają się być do siebie nieco podobne, ale było to prawdopodobnie celowym zabiegiem autorki.

Z całej książki najbardziej ujęło mnie uczucie Michała, opis jego szaleńczej wręcz miłości. "Nie potrafiłem i nie potrafię kochać słowami. Ja kocham całym sobą. Dla mnie słowa zostały stworzone tylko po to, żeby można je było kiedyś cofnąć..."

Choć jest to opowieść o lekarzach, wątek medyczny zdecydowanie nie jest wątkiem dominującym. Próżno tu szukać niezrozumiałych dla laików, nużących wykładów z medycyny. Jest to przede wszystkich historia o ludziach i o ich emocjach, ukazująca również siłę zbiegów okoliczności i ich wpływu na życie wielu osób. Na przestrzeni utworu obserwujemy całą paletę ludzkich uczuć: miłość i nienawiść, przyjaźń i zazdrość, szczęście i rozpacz, bezsilność i złość, wrogość i ufność. Książka trzymała mnie w napięciu do samego końca, nie pozwalała się oderwać, nawet, gdy jej nie czytałam, nie dawała o sobie zapomnieć. Razem z bohaterami przeżyłam rollercoaster emocjonalny, cała ta historia niesamowicie mnie zafascynowała, a drugiej strony bardzo zmęczyła. Jeśli chodzi o minusy mogę powiedzieć, że nużyły mnie powtarzające się w kółko opisy lazurowego nieba, atramentowego Adriatyku i białych chorwackich budynków, ale być może miało to związek z zabójczą, jak na mnie, prędkością pochłaniania tej książki, może nie potrafiłam się zatrzymać i celebrować opisów, jakimi raczy nas autorka.

Reasumując, serdecznie polecam. Dawno nie czytałam tak angażującej, trzymającej w napięciu i emocjonującej powieści.

Ta książka to moje pierwsze zderzenie z twórczością Jolanty Kosowskiej i było to zderzenie oszałamiające. W trakcie czytania zastanawiałam się do jakiego gatunku bym ją zaklasyfikowała. Obyczajówka? Romans? Przez moment wydawało mi się nawet, że historia przerodzi się w kryminał.

Przedstawiona opowieść wciągnęła mnie od pierwszych stron. Nie czytuję dużo polskiej...

No nie wiem ... początek niezły, ale potem już coraz gorzej. Gdyby ktoś mi opowiedział taką historię, to nie uwierzyłabym. I to chyba jest główny zarzut. Poza tym, że historia jakich wiele, ona jedna, ich dwóch, podobno przyjaciół, ale muszą się rozstać, bo kochają tę samą kobietę... Wciąż te same fragmenty opisane z perspektywy różnych osób, zmęczyły mnie podczas czytania, ucieszyłam się, gdy dotarłam do ostatniej strony... Na dodatek bohaterowie banalni, aż do bólu, tacy jednoznaczni, kochają na zabój, a gdy to się nie udaje to topią smutki w alkoholu lub pracy ... za dużo słów, przez co rozmywają się emocje ...

No nie wiem ... początek niezły, ale potem już coraz gorzej. Gdyby ktoś mi opowiedział taką historię, to nie uwierzyłabym. I to chyba jest główny zarzut. Poza tym, że historia jakich wiele, ona jedna, ich dwóch, podobno przyjaciół, ale muszą się rozstać, bo kochają tę samą kobietę... Wciąż te same fragmenty opisane z perspektywy różnych osób, zmęczyły mnie podczas czytania,...

Powieść napisana pięknym językiem, z krajobrazami, których opisy zachwycają. Porusza ciekawy temat niepamięci i interesujące kwestie medyczne. Na początku przypominała mi trochę "Doktorów" Segala. Dla mnie była jednak trochę za długa, dość monotonna, momentami gubiłam się, kto jest narratorem.

Powieść napisana pięknym językiem, z krajobrazami, których opisy zachwycają. Porusza ciekawy temat niepamięci i interesujące kwestie medyczne. Na początku przypominała mi trochę "Doktorów" Segala. Dla mnie była jednak trochę za długa, dość monotonna, momentami gubiłam się, kto jest narratorem.

Trójka przyjaciół - Michał, Roman i Katarzyna, z nadzieją patrzą w przyszłość. Oboje niespodziewanie zakochują się w swojej przyjaciółce i postanawiają, że ona powinna dokonać wyboru - wybiera jednego z nich i żyją długo i z happy endem. Czyżby? To byłoby za proste. Mężczyźni po latach spotykają się w trudnych okolicznościach - to wyścig o życie jednego z nich. Nawiązują relację, w której odbywa się szczera rozmowa i temat w końcu pada na Kasię, co się z nią stało wiele lat temu. Książka jest podzielona na dwie części - w pierwszej poznajemy losy obu panów, lekarzy - którzy pokochali tę samą kobietę. W drugiej części przenosimy się aż do Chorwacji gdzie dzieją się losy Kasi, która...straciła pamięć. W książce poznajemy również postać Alena, dziennikarza , który pomaga Kasi. Czy główna bohaterka przypomni sobie dawne życie i swoich dwóch najlepszych przyjaciół? A może nie będzie chciała pamiętać, bo nowe życie okaże się lepsze? "Niepamięć" trzyma w napięciu, takie książki lubię, jest bardzo dużo emocji przez co książka nie jest nudna. Naprawdę warto przeczytać i jeżeli jesteście ciekawi czy Kasi wróciła pamięć czy nie to zapraszam do lektury.

Trójka przyjaciół - Michał, Roman i Katarzyna, z nadzieją patrzą w przyszłość. Oboje niespodziewanie zakochują się w swojej przyjaciółce i postanawiają, że ona powinna dokonać wyboru - wybiera jednego z nich i żyją długo i z happy endem. Czyżby? To byłoby za proste. Mężczyźni po latach spotykają się w trudnych okolicznościach - to wyścig o życie jednego z nich. Nawiązują...

Historia trochę mało prawdopodobna. Kayarzyna, Roman i Michał. Taki dziwny trójkąt. Przyjaźń, więcej miłość i masa niedomówień. Ale ok. Sama chciałam to przeczytałam. Do połowy było spoko. Taki dramatyczny romans . Ciut przesłodzony momentami ale ok. Później niestety gorzej. Utrata pamięci. Nowe życie. Wątek kryminalny niewiele pomógł. Jakieś takie trochę to naciągane było.

Przeczytałam do końca, chociaż miałam ochotę przerwać. Czy polecam? Sama nie wiem. Ta historia może się podobać. Może też wzruszyć i wrócić wiarę w szczęśliwą miłość. Tylko ja chyba wolę inny typ książek...

Historia trochę mało prawdopodobna. Kayarzyna, Roman i Michał. Taki dziwny trójkąt. Przyjaźń, więcej miłość i masa niedomówień. Ale ok. Sama chciałam to przeczytałam. Do połowy było spoko. Taki dramatyczny romans . Ciut przesłodzony momentami ale ok. Później niestety gorzej. Utrata pamięci. Nowe życie. Wątek kryminalny niewiele pomógł. Jakieś takie trochę to naciągane...

Niepamięć już od samego początku może budzić w czytelniku chęć by ją przeczytać... Mówią nie oceniaj Książki po okładce... Moim zdaniem to też duży walor utworu literackiego. Obwoluta powieści jest tajemnicza, delikatna, a zarazem bardzo wymowna. Kobiety w łódce otulonej chmurami , a zarazem w zamkniętej pozie utulenia intryguje !? Chce się poznać jej tajemnicę... już sama okładka jest dla czytelnika wymagająca... Stawia wiele pytań...
Uczucie ciekawości pobudza lektura zakładek oraz tekstu którym opatrzona jest obwoluta... Dla mnie istotne i pobudzające do jej lektury było pytanie: ,,Niepamięć... To dar czy przekleństwo?" Typowo filozoficzne, trudne... Ale pewnie każdy z nas ma miejsce swym sercu z chwilami o których chciałby zapomnieć, zmienić... Ale czy bez nich bylibyśmy Tymi Którymi jesteśmy teraz ? I tak właśnie wgryzłam się w tę powieść... Szukając odpowiedzi na postawione pytanie..
Książka Jolanty Kosowskiej pod tytułem ''Niepamięć'' podobnie jak inne książki jej autorstwa porusza aspekty moralne, etyczne... Pokazuje jak wielki wpływ na naszą codzienność mają nasze życiowe wybory. Autorka niejako prowadzi swojego czytelnika po duszy bohaterów tej książki. Razem z nimi przeżywamy radości i smutki. Czasem można w ich historii odnaleźć i samego siebie. Myślę, że to nadaje tej powieści wyjątkowości, bo jest o życiu zwykłych ludzi...Tak naprawę, każdy z nas staje w obliczu wielu pytań, wyborów, które zaważą na losie naszym i ludzi obok nas. Książka Niepamięć wspaniale opisuje emocje jakie toczą się w sercach Michała i Katarzyny, ale nie tylko... Ich wybory rzucają się echem również na otaczających ich ludziach.
Autorka w swojej powieści nie zapomina też o chwilach wytchnienia dla czytelnika... Stawia wiele pytań... Ale pozwala odpocząć w niebagatelnych opisach przyrody,widoków. Bogactwo tej książki polega tez na tym, że nie zabrakło spaceru po pięknych miejscach... Na kanwie powieści przeplatają się losy bohaterów i opisy przyrody i nie tylko...
Czy Warto przeczytać ,,Niepamięć,, moja opowiedz brzmi WARTO. Jest on bowiem utkana na kanwie filozofii, etyki i moralności. Wspaniale zostały w nie wpisane losy bohaterów ze środowiska medycznego ich niejednokrotne rozdarcie. Stawali oni bowiem nad trudnymi wyborami... Każdy z nich dobry, czy zły niósł konsekwencje... Wspaniale jest jednak to, że autorka ukazała w powieść siłę przyjaźni i lojalności...
Gorąco polecam Niepamięć i Inne powieści Pani Jolanty Kosowskiej :) Przyjemnej lektury !!!

Niepamięć już od samego początku może budzić w czytelniku chęć by ją przeczytać... Mówią nie oceniaj Książki po okładce... Moim zdaniem to też duży walor utworu literackiego. Obwoluta powieści jest tajemnicza, delikatna, a zarazem bardzo wymowna. Kobiety w łódce otulonej chmurami , a zarazem w zamkniętej pozie utulenia intryguje !? Chce się poznać jej tajemnicę... już sama...