Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miało być surrealistycznie, sarkastycznie i straszno, a wyszło nudno i - miejscami - niesmacznie. Odradzam. Lepiej poprzestać na "Królowa i ja". Moją opinie o obu książkach można przeczytać na blogu:
http://impressje.blogspot.com/2011/05/krolowa-i-ja-krolowa-camilla.html

Miało być surrealistycznie, sarkastycznie i straszno, a wyszło nudno i - miejscami - niesmacznie. Odradzam. Lepiej poprzestać na "Królowa i ja". Moją opinie o obu książkach można przeczytać na blogu:
http://impressje.blogspot.com/2011/05/krolowa-i-ja-krolowa-camilla.html

Arcydzieło? Nie sądzę. Gdyby potraktować ten utwór jako powieść, to byłby po prostu słaby - schemat goni schemat, wszystko jest przewidywalne, a bohaterowie czarno-biali. Ciekawszy jest jako nowa wersja mitu o Erosie i Psyche, ale konkluzja rozważań o relacjach między bogami i ludźmi nieco mnie rozczarowała.
Więcej:
http://impressje.blogspot.com/2011/04/dopoki-mamy-twarze.html

Arcydzieło? Nie sądzę. Gdyby potraktować ten utwór jako powieść, to byłby po prostu słaby - schemat goni schemat, wszystko jest przewidywalne, a bohaterowie czarno-biali. Ciekawszy jest jako nowa wersja mitu o Erosie i Psyche, ale konkluzja rozważań o relacjach między bogami i ludźmi nieco mnie rozczarowała.
Więcej:
http://impressje.blogspot.com/2011/04/dopoki-mamy-twarze.html

Książka niezła, choć wątek poboczny (pościg Chigurha za Mossem) wypadł znacznie lepiej niż główny, czyli opowieść o Stanach Zjednoczonych w 1980 roku. Irytuje nieco kiepskie tłumaczenie.

Więcej na moim blogu:
http://impressje.blogspot.com/2011/04/to-nie-jest-kraj-dla-starych-ludzi.html

Książka niezła, choć wątek poboczny (pościg Chigurha za Mossem) wypadł znacznie lepiej niż główny, czyli opowieść o Stanach Zjednoczonych w 1980 roku. Irytuje nieco kiepskie tłumaczenie.

Więcej na moim blogu:
http://impressje.blogspot.com/2011/04/to-nie-jest-kraj-dla-starych-ludzi.html