Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety słabo. Publikacja przeznaczona dla osób nie mających wcześniej styczności z psychologią. Bardzo ogólnikowa, w zasadzie będąca zbiorem oczywistości - tytułowe "w zarysie" aż za bardzo dosłowne...

Niestety słabo. Publikacja przeznaczona dla osób nie mających wcześniej styczności z psychologią. Bardzo ogólnikowa, w zasadzie będąca zbiorem oczywistości - tytułowe "w zarysie" aż za bardzo dosłowne...

Słowa kluczowe: "erotyk, dla dorosłych, mafia, Cypr, narkotyki, seks, miłość"...
To powinno wystarczyć, by każdy czytelnik miał świadomość, że obcuje z powieścią na wskroś złą i kiczowatą. Można długo pisać o twórczości Pani Michalak, zarzucając jej mniejsze i większe przewinienia, ale nie ma to najmniejszego sensu, bowiem w tej książce złe jest wszystko - począwszy od tragicznego, infantylnego, prostackiego stylu, poprzez nierealne, tekturowe postaci, po idiotyczne dialogi, setki najniższej jakości klisz literackich, czy wreszcie - kuriozalną fabułę. Czemuż, ach czemuż ludzie to czytają? I jeszcze chwalą sobie, przez co autorka wydaje kolejne książkopodobne potworki...?

Słowa kluczowe: "erotyk, dla dorosłych, mafia, Cypr, narkotyki, seks, miłość"...
To powinno wystarczyć, by każdy czytelnik miał świadomość, że obcuje z powieścią na wskroś złą i kiczowatą. Można długo pisać o twórczości Pani Michalak, zarzucając jej mniejsze i większe przewinienia, ale nie ma to najmniejszego sensu, bowiem w tej książce złe jest wszystko - począwszy od...

Szmira. Przeczytałam w czasie choroby, gdy nic ambitniejszego nie chciało przejść przez zwoje mojego mózgu. Przeczytałam i zapomniałam - już po kilku tygodniach ciężko mi opisać fabułę, ale towarzyszy mi nieustannie nieprzyjemne uczucie niesmaku - czytając miałam wrażenie, że autorem książki jest nastolatek, nabierający wprawy w tworzeniu światów - kalek, pozlepianych z wszystkiego co gdzieś zobaczył i tego, co akurat wydaje mu się modne. Intrygi tu tyle co w tanim serialu, postaci są jak wycięte z tektury, ich zachowania alogiczne, dialogi drętwe. Odradzam.

Szmira. Przeczytałam w czasie choroby, gdy nic ambitniejszego nie chciało przejść przez zwoje mojego mózgu. Przeczytałam i zapomniałam - już po kilku tygodniach ciężko mi opisać fabułę, ale towarzyszy mi nieustannie nieprzyjemne uczucie niesmaku - czytając miałam wrażenie, że autorem książki jest nastolatek, nabierający wprawy w tworzeniu światów - kalek, pozlepianych z...