Najnowsze artykuły
-
Artykuły„Kobiety rodzą i wychowują cywilizację” – rozmowa z Moniką RaspenBarbaraDorosz1
-
ArtykułyMagiczne sekrety babć (tych żywych i tych nie do końca…)corbeau0
-
ArtykułyNapisz recenzję powieści „Kroczący wśród cieni” i wygraj pakiet książek!LubimyCzytać2
-
ArtykułyLiam Hemsworth po raz pierwszy jako Wiedźmin, a współlokatorka Wednesday debiutuje jako detektywkaAnna Sierant1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Biblioteczka
Filtry
Książki w biblioteczce
[14]
Generuj link
Zmień widok
Sortuj:
Wybrane półki [1]:
Średnia ocen:
7,7 / 10
242 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 775
Opinie: 29
Średnia ocen:
7,6 / 10
280 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 972
Opinie: 29
Średnia ocen:
6,6 / 10
3581 ocen
Ocenił na:
6 / 10
Na półkach:
Czytelnicy: 6272
Opinie: 317
Średnia ocen:
7,7 / 10
12 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 90
Opinie: 3
Średnia ocen:
8,4 / 10
2265 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 9804
Opinie: 240
Średnia ocen:
7,5 / 10
66 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 137
Opinie: 10
Średnia ocen:
6,5 / 10
16 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 31
Opinie: 1
Średnia ocen:
6,1 / 10
1468 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 3423
Opinie: 57
Średnia ocen:
5,6 / 10
7 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 49
Opinie: 1
Średnia ocen:
8,6 / 10
80 ocen
Ocenił na:
8 / 10
Na półkach:
Czytelnicy: 428
Opinie: 8
Średnia ocen:
7,5 / 10
112 ocen
Ocenił na:
8 / 10
Na półkach:
Czytelnicy: 644
Opinie: 8
Średnia ocen:
6,8 / 10
2660 ocen
Ocenił na:
7 / 10
Na półkach:
Czytelnicy: 5136
Opinie: 136
Średnia ocen:
7,6 / 10
2816 ocen
Ocenił na:
9 / 10
Na półkach:
Czytelnicy: 4981
Opinie: 112
Średnia ocen:
7,3 / 10
655 ocen
Ocenił na:
8 / 10
Na półkach:
Zobacz opinię (0 plusów)
Czytelnicy: 1351
Opinie: 44
Zobacz opinię (0 plusów)
Popieram
0
Niezwykła metaforyczna opowieść, którą można odczytywać za każdym razem trochę inaczej. Nieco irytująca na początku, w połowie zaczyna bawić jak satyra na biurokrację, w której każde absurdalne wydarzenie poprzedza jeszcze większe kurioza, by na końcu przerazić uniwersalnością. Gmach jako samowystarczalny kosmos (mikro? makro?), jak perpetuum mobile absurdu; raz wprawione w ruch nigdy nie przestanie nakręcać dusz ludzkich jak dziecinnych zabawek, nadając tory każdym stopom.
Niezwykła metaforyczna opowieść, którą można odczytywać za każdym razem trochę inaczej. Nieco irytująca na początku, w połowie zaczyna bawić jak satyra na biurokrację, w której każde absurdalne wydarzenie poprzedza jeszcze większe kurioza, by na końcu przerazić uniwersalnością. Gmach jako samowystarczalny kosmos (mikro? makro?), jak perpetuum mobile absurdu; raz wprawione w...
więcej Pokaż mimo to