Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Houellebecqa pokochałam za jego cięty język, cyniczną obserwację społeczną, szeroko rozumianą niepoprawność polityczną. W "Unicestwianiu" jest tego (w mojej ocenie) nieco mniej, co na początku stanowiło dla mnie niemałe rozczarowanie. Sama w sobie jest to jednak dobra powieść, choć inna od poprzednich. Tak, czerpie z wcześniejszego dorobku Houellebecqa, ale jednocześnie jest łagodniejsza, bardziej melancholijna i dużo bardziej intymna. To oczywiście bierze się z tematu.
Było kilka momentów, gdy coś zgrzytało mi w języku. Może to kwestia tłumaczenia – np. erotyzm ciężko tłumaczyć na polski, ale na Boga, „czochranie bobra”? Nie pamiętam, bym przy lekturze poprzednich tłumaczeń pani Geppert miała tyle tego typu zgrzytów. Nie wspominając już o fatalnym wydaniu przez WAB – dopiero z komentarza poniżej dowiedziałam się, że nakład wycofano. Byłam pewna, że to mi trafił się kiepski egzemplarz, który – jakkolwiek to płytkie – utrudniał lekturę.
Do „Unicestwiania” wrócę za jakiś czas. Nie wszystkie wątki mnie porwały, niektóre zaskakująco (ale z premedytacją) się urwały, więc uznaję ją za powieść do czytania wyrywkowego. Naprawdę liczę, że nie jest to ostatnia książka MH, wbrew temu, co czytamy na końcu podziękowań. Byłaby to wielka szkoda dla literatury.

Houellebecqa pokochałam za jego cięty język, cyniczną obserwację społeczną, szeroko rozumianą niepoprawność polityczną. W "Unicestwianiu" jest tego (w mojej ocenie) nieco mniej, co na początku stanowiło dla mnie niemałe rozczarowanie. Sama w sobie jest to jednak dobra powieść, choć inna od poprzednich. Tak, czerpie z wcześniejszego dorobku Houellebecqa, ale jednocześnie...