Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co tu się dzieje! Twisty, zwroty akcji i to zakończenie! Nie byłam w stanie odłożyć tej książki. Porwała mnie od samego początku, namieszała mi w głowie, i całkowicie zawładnęła moimi myślami. A ostatnie rozdziały to jakieś totalne szaleństwo! Tutaj niczego nie można być pewnym i nic nie jest takie jakie się wydaje. Czytałam z ogromną ekscytacją. Niesamowicie wciągający thriller, tak świeży i inny od reszty. Wow. Po prostu wow! To naprawdę debiut? Nie wierzę!

Co tu się dzieje! Twisty, zwroty akcji i to zakończenie! Nie byłam w stanie odłożyć tej książki. Porwała mnie od samego początku, namieszała mi w głowie, i całkowicie zawładnęła moimi myślami. A ostatnie rozdziały to jakieś totalne szaleństwo! Tutaj niczego nie można być pewnym i nic nie jest takie jakie się wydaje. Czytałam z ogromną ekscytacją. Niesamowicie wciągający...

Kilka rodzajów narracji, kilka ram czasowych, trochę jak układanka, którą trzeba złożyć w całość. Historia naprawdę mroczna, a nawet ponura. Z pewnością klimatyczna. Wręcz niepokojąca. Miejscami drastyczna, a nawet krwista, ale za to z głębią, z wyraźnymi postaciami i z dużą ilością opisów. Jednak najważniejsze to to, że wciąga. Flynn ma dar panowania nad fabułą, budowania napięcia i atmosfery grozy. Lubię sposób pisania tej autorki, a zwłaszcza to, jak wnikliwie zagłębia się w mroczną stronę ludzkiej psychiki. Zakończenie może trochę przekombinowane i może przychylałam się ku czemuś innemu, ale książka ogólnie mi się podobała. Choć uważam, że „Zaginiona dziewczyna” była lepsza.

Kilka rodzajów narracji, kilka ram czasowych, trochę jak układanka, którą trzeba złożyć w całość. Historia naprawdę mroczna, a nawet ponura. Z pewnością klimatyczna. Wręcz niepokojąca. Miejscami drastyczna, a nawet krwista, ale za to z głębią, z wyraźnymi postaciami i z dużą ilością opisów. Jednak najważniejsze to to, że wciąga. Flynn ma dar panowania nad fabułą, budowania...

Powieść z szaleńczym tempem? Thriller wywołujący klaustrofobię? Mrozi krew w żyłach? Poważnie? Mój blurb brzmiałby tak: „naciągana nielogiczna fabuła, płascy bohaterowie i zmarnowany potencjał analizy osobowości”. Wciąż zachodzę w głowę, jak to możliwe, że młoda, wykształcona i skądinąd światowa kobieta, która ma ciekawą pracę może przeobrazić się w tak naiwną i nierozsądną istotę, która zamiast szukać ratunku zachwyca się manierami swojego męża, jednocześnie chyba zapominając, jakim jest psychopatą. Albo jak do tego doszło, że główny bohater tak uporczywie kreowany na nadinteligentnego i przebiegłego sadystę dał się tak banalnie podejść! No i o co chodzi z tymi rodzicami, którzy zrzekli się praw do nastoletniej córki z zespołem Downa i wyjechali do Nowej Zelandii na „new happy life”? Czemu to miało służyć? Kto w ogóle tak robi? Pomysłu z Dżordżem Kuny nawet nie skomentuję. Naprawdę przecieram oczy ze zdumienia czytając te wszystkie zachwyty, bo moim zdaniem autorka jawnie żeruje na naiwności czytelników. W dodatku garściami czerpie z czyichś pomysłów i leci po utartych schematach nawet się nie wysilając. Tak wiele sytuacji było tutaj niedorzecznych i wręcz groteskowych, że kompletnie nie jestem w stanie w nie uwierzyć. W dodatku nie dość, że wszystko tłumaczone jest łopatologicznie (zapewne w obawie, że gamoniowaty czytelnik sam by się nie domyślił) to jeszcze te zdania są tak proste i bez polotu, że litości. Nie kupiłam tej historii. Zabrakło wnikliwości i zgłębienia tematu, zwłaszcza psychiki czarnego charakteru. Na zakończeniu zwyczajnie śmiechłam. Od czegoś czym zachwyca się pół świata wymagałam więcej, ale może w tym właśnie problem. PR-owcy chapeau bas!

Powieść z szaleńczym tempem? Thriller wywołujący klaustrofobię? Mrozi krew w żyłach? Poważnie? Mój blurb brzmiałby tak: „naciągana nielogiczna fabuła, płascy bohaterowie i zmarnowany potencjał analizy osobowości”. Wciąż zachodzę w głowę, jak to możliwe, że młoda, wykształcona i skądinąd światowa kobieta, która ma ciekawą pracę może przeobrazić się w tak naiwną i nierozsądną...