Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść Karola Schulza zachwyca. Najbardziej ujmujące są opisy dzieł sztuki. Niesamowita plastyczność i pomysłowość metaforyki pozwala niemalże wytworzyć w wyobraźni realny obraz, takim jakim jest w rzeczywistości. Książka jest zapisem życia Michała Anioła (niestety tylko części, gdyż w założeniu miała być to trylogia). Pisarz skrupulatnie, z dokładnością najlepszego kronikarza odnotowuje wszystkie istotne momenty z życia artysty. Kontrastuje się z historycznymi realiami Włoch XV wieku. I ta sztuka! Wszechobecna w utworze. Szczególnie polecam miłośnikom prozy historycznej, wielbicielom Włoch i renesansu... no i koneserom sztuki, przelanej na słowa.

Powieść Karola Schulza zachwyca. Najbardziej ujmujące są opisy dzieł sztuki. Niesamowita plastyczność i pomysłowość metaforyki pozwala niemalże wytworzyć w wyobraźni realny obraz, takim jakim jest w rzeczywistości. Książka jest zapisem życia Michała Anioła (niestety tylko części, gdyż w założeniu miała być to trylogia). Pisarz skrupulatnie, z dokładnością najlepszego...

Warta uwagi jest twórczość czeskiego pisarza z kręgów katolickich. Jakub Deml w swojej twórczości daje czytelnikowi niesamowitą mieszankę niemalże wszystkich nurtów i tendencji pierwszej połowy XX wieku, jakie pojawiają się w literaturze. "Zapomniane światło" jest jednym z największych osiągnięć pisarza. Łatwa i przyjemna lektura skrywa w swojej głębi moc aluzji i nawiązań, zarówno literackich jak i odnoszących się to współczesnych autorowi postaci. Lektura obowiązkowa dla lubujących się w kontrowersyjnej prozie katolickiej i nie tylko. Pisarstwo Demla przybliża i pomaga zrozumieć esej umieszczony jako dodatek do "Zapomnianego światła". Warto początkowo poświęcić chwilę na przeczytanie eseju Chalupeckiego, a dopiero potem delektować się prozą Demla.

Warta uwagi jest twórczość czeskiego pisarza z kręgów katolickich. Jakub Deml w swojej twórczości daje czytelnikowi niesamowitą mieszankę niemalże wszystkich nurtów i tendencji pierwszej połowy XX wieku, jakie pojawiają się w literaturze. "Zapomniane światło" jest jednym z największych osiągnięć pisarza. Łatwa i przyjemna lektura skrywa w swojej głębi moc aluzji i nawiązań,...

Kontrowersyjna książka Bory Ćosicia zachwyciła mnie i zmusiła do rewindykacji poglądów na patriotyzm i przywiązanie do ojczyzny. Ćosić wykorzystuje motyw podróży, aby przeprowadzić głęboką analizę i surową ocenę społeczeństwa, przywódców i historii Serbii. Z drugiej strony książka jest apoteozą kultury i sztuki byłej Jugosławii. Dla ludzi emocjonalnie związanych z Serbią, książka ta jest policzkiem dla kraju który sobie upodobali. Może to właśnie dowód, że powinni nabrać dystansu i pozostać obiektywnymi, bowiem Serbski intelektualista w swoim eseistycznym dziele przyjmuje ton moralizatora, który karci jedynie winnych zbrodni wojny, resztę społeczeństwa piętnuje za zachowania wojenne i nie tylko, jednak jest to krytyka konstruktywna, udowodniona. Oburzenie jakie książka wywołuje, moim zdaniem, wskazują na wyjątkowe trafne i dobitnie przekazane uwagi względem Serbów. Książka bezapelacyjnie warta uwagi dla każdego kierującego swe spojrzenie na Bałkany.

Kontrowersyjna książka Bory Ćosicia zachwyciła mnie i zmusiła do rewindykacji poglądów na patriotyzm i przywiązanie do ojczyzny. Ćosić wykorzystuje motyw podróży, aby przeprowadzić głęboką analizę i surową ocenę społeczeństwa, przywódców i historii Serbii. Z drugiej strony książka jest apoteozą kultury i sztuki byłej Jugosławii. Dla ludzi emocjonalnie związanych z Serbią,...

Do czytania książki Sašy Stanišica przystąpiłem z nadzieją na wielką prozę. Znajomi zachwalali lekkość pióra i świetnie przedstawioną fabułę z perspektywy dziecka. Powieść opowiada dzieje rodziny głównego bohatera od jego dzieciństwa do dorosłości. Pisarz skupia się na losach bohaterów, na które wpływa wojna na Bałkanach i późniejsza emigracja. Narratorem jest dziecko, jednak wyraźnie widać przebijającego się "dorosłego". Fragmenty, które mają pobudzić wyobraźnie o podkreślić tragizm sytuacji, stają się nieco fałszywe ponieważ aluzje są zbyt jasne, gubi się w nich patrzenie dziecka, ograniczając się jedynie do jego naiwności w interpretacji ludzkich zachowań. Książka posiada liczne aluzje do bogatej kultury bałkańskiej, co trzeba uznać za zaletę. Podsumowując, warto sięgnąć po tę pozycję, żeby poznać nową perspektywę opowiadania o Bałkanach. Po jej przeczytaniu sami ocenicie, czy uznacie ją za ciekawą, nowatorską i zmuszającą do przemyśleń, czy też za jedynie wartą przeczytania i odłożenia na półkę.

Do czytania książki Sašy Stanišica przystąpiłem z nadzieją na wielką prozę. Znajomi zachwalali lekkość pióra i świetnie przedstawioną fabułę z perspektywy dziecka. Powieść opowiada dzieje rodziny głównego bohatera od jego dzieciństwa do dorosłości. Pisarz skupia się na losach bohaterów, na które wpływa wojna na Bałkanach i późniejsza emigracja. Narratorem jest dziecko,...