Znana już polskim czytelnikom Jennifer Echols to specjalistka od lekkiej literatury młodzieżowej, w której bohaterowie przeżywają zwyczajną młodzieńczą miłość, bez wielkich dramatów i mrocznej przeszłości. W najnowszym cyklu „Najlepsi” przedstawia trzy przyjaciółki, które muszą poradzić sobie z nieoczekiwanymi tytułami przyznanymi w szkolnym plebiscycie.

Tia Cruz jest duszą towarzystwa, która lubi się zabawić – napić, poflirtować bez zobowiązań. Ciężko pracuje na swoją reputację: za wszelką cenę unika odpowiedzialności, notorycznie nie odrabia prac domowych i spóźnia się na lekcje. Will stanowi jej idealne przeciwieństwo. To ułożony chłopak z ambicjami, który marzy o funkcji kapitana bębniarzy w szkolnej orkiestrze, chce iść na studia i mieć porządną dziewczynę. Wydaje się niemożliwe, by tych dwoje kiedykolwiek się dogadało. Tymczasem, w myśl zasady, że przeciwieństwa się przyciągają, od pierwszego spotkania zaczyna między nimi iskrzyć. Na tyle skutecznie, że otrzymują tytuł Flirt roku w głosowaniu na Najlepszych.

Brzmi jak do bólu schematyczna historia miłosna. Echols jednak udało się uniknąć sztampowości. W układzie Tia–Will to ona nie chce się wiązać. Pomna doświadczeń rodziców i trzech starszych sióstr robi wszystko, by nie stracić rozumu dla faceta, który raczej prędzej niż później ją porzuci. Natomiast Will uważa, że są sobie przeznaczeni i jest gotów posunąć się do podstępu, by Tia pozwoliła zaprosić się na randkę. Akcja nieuchronnie zmierza do oczywistego finału, co jednak nie odbiera przyjemności z czytania. Fabuła nie skupia się tylko na jednym wątku – oprócz rozterek sercowych pojawiają się również złożone relacje rodzinne i zarysowane problemy z wkraczaniem w dorosłość.

Najmocniejszą stroną książki są dobrze skonstruowani bohaterowie. Tia to nie płytka imprezowiczka, dla której liczą się tylko jednonocne przygody. Wbrew pozorom dziewczyną kierują skomplikowane motywacje, a zmiana zdania wcale nie przychodzi jej łatwo. Czasami irytowało mnie jej niezdecydowanie, ale ostatecznie siedemnastolatka może przecież nie wiedzieć, czego chce. Will również nie jest postacią jednowymiarową. W relacji z Tią ujawnia taką stronę swojej osobowości, z której istnienia sam nie zdawał sobie sprawy. Szkoda, że autorka nie podjęła się poprowadzenia narracji również z jego punktu widzenia – powieść dużo by na tym zyskała.

Para głównych bohaterów wzbudza sympatię, jednak najciekawszą postacią jest według mnie Sawyer, przyjaciel Tii. Zachowuje się jak kawał drania, jego ulubionym zajęciem jest wyśmiewanie ludzi, ale pod strojem szkolnej maskotki skrywa mały sekret. Nie mogę się doczekać trzeciej części cyklu, w której to on wysuwa się na pierwszy plan.

„Flirt roku” nie zaskakuje, nie trzyma w napięciu i nie serwuje emocjonalnej huśtawki, ale jest przyjemną, lekką książką w sam raz na wolne popołudnie lub wakacje. To odświeżająca pozycja w nawale young adult spod znaku tragicznej przeszłości, wielkich tajemnic i głęboko skrzywdzonych bohaterów. Przedstawia normalnych nastolatków ze zwyczajną przeszłością i standardowymi problemami. Nie udaje, że jest trudną literaturą, o której czytelnik nie będzie w stanie zapomnieć przez długie tygodnie. Zapewnia miłe oderwanie od rzeczywistości na kilka godzin.

Ewa Jemioł