W starym domu, gdzie przez lata znalazło schronienie wiele porzuconych dzieci, policjanci natrafiają na zwłoki osiemdziesięcioczteroletniego Theodora Reifenratha. Przez czternaście dni żadne dziecko, które się tu wychowało, nie zainteresowało się losem staruszka. Ale ciało samotnego starca to nie jedyna tajemnica, jaką skrywa posiadłość. Pia Sander i Oliver von Bodenstein odkrywają na posesji kolejne szczątki, a drobiazgowe śledztwo wykazuje, że pokazowa rodzina zastępcza oferowała swoim wychowankom więcej przemocy niż rodzinnego ciepła. A przemoc rodzi przemoc. Pozostaje pytanie, kto i dlaczego od lat brutalnie morduje kobiety? I czy uda się go powstrzymać, zanim dokona kolejnej zbrodni?

W „Dniu Matki” Nele Neuhaus pokazuje, że w pełni zasłużyła na tytuł królowej niemieckiego kryminału. Na ponad siedmiuset stronach powieści porusza wiele wątków, które z czasem łączą się w spójną całość. Żeby rozwiązać zagadkę znalezionych szczątków, śledczy muszą cofnąć się o całe dziesięciolecia wstecz i zagłębić się w losy licznych wychowanków rodziny zastępczej rodem z koszmaru. Jak w najlepszych kryminałach, nie chodzi jedynie o rozwikłanie zagadki z przeszłości: wszystko wskazuje na to, że seryjny morderca znowu uderzy, a dla jednego ze śledczych ta sprawa może się okazać bardzo osobista.

Autorka sprawnie przeplata w powieści zbrodnie z przeszłości, te niedawne i te dopiero planowane. Praca śledczych opiera się przede wszystkim na całej serii przesłuchań licznych świadków i podejrzanych, z których niemal każdy wydaje się kłamać albo coś ukrywać. Liczne przesłuchania pozwalają na ogląd wydarzeń z wielu perspektyw, zwłaszcza że Nele Neuhaus kreuje różnorodne i wyraziste postacie. Poza wątkiem kryminalnym porusza też bolesną kwestię poziomu opieki zapewnianej dzieciom w domach dziecka i rodzinach zastępczych. Innym ciekawym tematem są sposoby działania psychopatów, szczegółowo wyłożone i omówione przez doktora Hardinga, profilera FBI.

„Dzień Matki” to już dziewiąta część cyklu o Pii Sander, Oliverze von Bodensteinie i ich współpracownikach. Autorka przeplata wątki kryminalne ze scenami z prywatnego życia bohaterów, co daje nam możliwość śledzenia ich rozwoju zawodowego i osobistego. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, żeby czytać książkę jako osobną powieść: nawet jeśli nie zna się wcześniejszych losów bohaterów, to siedemset stron pasjonującego śledztwa z pewnością pozwoli ich poznać i polubić.

Agnieszka Kruk