Podczas zabawy maskowej w cieszącym się wątpliwą reputacją klubie Domino znaleziono ciało jednego z gości. Szybko wychodzi na jaw, iż ofiara została otruta. Sprawa wydaje się wyjątkowo delikatna, gdyż na balu wśród szemranego towarzystwa pojawił się zagraniczny następca tronu. Schowani pod maskami, przebrani w najróżniejsze kostiumy goście mają wiele do ukrycia. Policja zwraca się zatem po pomoc do sławnego specjalisty w dziedzinie trucizn, Franka Tarletona, i jego młodego pomocnika, doktora Cassilisa. Dwaj detektywi zagłębiają się w gęstą sieć intryg, które doprowadziły do śmierci – nie tak znowu niewinnej – ofiary. Okazuje się również, że asystent doktora wie na temat zbrodni więcej, niż chce przyznać swojemu pracodawcy.

Historia prowadzona jest z perspektywy doktora Cassilisa, który nie tylko próbuje wyjaśnić sprawę, ale też sam jest w nią uwikłany. W licznych retrospekcjach bohater i narrator odsłania kolejne aspekty tajemniczej zbrodni. Jego punkt widzenia ma tutaj szczególne znaczenie, gdyż to on podsuwa kolejnych podejrzanych i nowe tropy. Przedstawia nam też postać Franka Tarletona, który w jego oczach jest niemal posągowy: genialny umysł, ekspert w swojej dziedzinie, człowiek znający się niemal na wszystkim, a przy tym niezwykły dżentelmen. Jego pomocnik jest zdecydowanie bardziej ludzki, skrywa kilka tajemnic, a jednocześnie jest pełen podziwu i uznania dla swojego mistrza. Opozycje między bohaterami przywodzą na myśl najsłynniejszy detektywistyczny duet: Sherlocka Holmesa oraz Johna Watsona. Relacja pomiędzy bohaterami Upwarda jest jednak zupełnie inna, tak jak sposób prowadzenia śledztwa. Frank Tarleton wydaje się cierpliwym obserwatorem, który czeka na odpowiedni moment, aby ujawnić prawdę. Z kolei jego pomocnik często podąża własnymi ścieżkami.

Klasyczny kryminał Allena Upwarda jest doskonałą propozycją dla fanów powieści detektywistycznych. W książce czuć ducha wiktoriańskiej Anglii: nocne kluby o podejrzanej reputacji, zdawkowe telegramy, przejażdżki dorożkami po zamglonych uliczkach miasta – wszystko to składa się na świat pełen intryg i manipulacji. Wyrafinowany styl (zachowany w znakomitym przekładzie), którego trudno szukać w dzisiejszych kryminałach – nawet w jego odmianach retro – wynagradza prostotę konstrukcji zagadki. Autor konsekwentnie zapętla jednak sieć intryg, podsuwa coraz to nowe tropy, żeby zmylić czytelników i połączyć wszystkie wątki w satysfakcjonującym finale.

Jeśli po lekturze opowiadań Arthura Conana Doyle’a tęsknicie za klimatem oświetlonych latarniami uliczek dziewiętnastowiecznego Londynu, powinniście powrócić do wiktoriańskiej Anglii i podążyć tropem zabójcy truciciela razem z bohaterami powieści Allena Upwarda.

Magdalena Wilk