Julia Rogacka pracuje jako doradca klienta w salonie firmowym jednego z operatorów sieci komórkowych. Skończyła studia i próbuje poukładać sobie życie. U boku ma wspaniałego, aczkolwiek bardzo zapracowanego mężczyznę, przyjaciół oraz rodziców. Można powiedzieć, że wszystko układa dobrze i bohaterka ma szanse spełnić swoje marzenia. Pewnego dnia do salonu kurier przynosi bukiet kwiatów z dołączonym bilecikiem od tajemniczego nadawcy… Podekscytowana dziewczyna nie spodziewa się, że od tego momentu jej życie powoli zamieni się w koszmarną walkę. W jej głowie pojawiają się ciepłe myśli i ciekawość – od kogo dostała tak miłą niespodziankę. Tajemniczy wielbiciel posuwa się o krok dalej i zaczynają się głuche telefony, smsy z wyznaniami miłosnymi oraz kolejne prezenty. Sytuacja zaczyna Julię denerwować, zamiast przyjemnych emocji pojawia się strach. Przyjaciele i rodzice nie pomagają nękanej dziewczynie, nie rozumieją, co ona czuje i co się z nią dzieje. Nikt nie uważa tej sytuacji za coś złego, wręcz przeciwnie, koleżanki z zazdrością patrzą na kwiaty i prezenty. Julia jest atrakcyjną kobietą, więc z pewnością w salonie kokietowała jakiegoś mężczyznę, który zakochał się w niej, a teraz próbuje zdobyć jej sympatię - taki scenariusz pasuje niemal każdemu, ale nie samej Julii. Dziewczyna czuje się coraz bardziej osaczona, boi się sama chodzić po ulicach. Strach przeradza się w fobię, a kolejne wydarzenia nasilają odczucia młodej kobiety. Postanawia pójść na policję, ale to nie pomaga jej w rozwiazaniu problemu. Chłopak zamiast pomóc, okazuje się zazdrośnikiem. Rodzice i znajomi po raz kolejny zawodzą i w rezultacie Julia zostaje sama. Pozornie miłe wydarzenia zamieniają życie Julii w prawdziwa walkę o własną wolność i poczucie bezpieczeństwa. Tabletki na sen stają się jej codziennością, a otoczenie odwraca się od niej, w chwili, w której najbardziej potrzebuje pomocy i wsparcia.

Olga Rudnicka bardzo mnie zaskoczyła poruszonym tematem stalkingu. Nie znałam wcześniej tego zjawiska i może dlatego z tak wielkim zainteresowaniem połykałam kolejne strony „Cichego wielbiciela”. Razem z bohaterką przeżywałam kolejne dni i noce. Razem z nią spacerowałam ulicami i tak bardzo chciałam potrzymać ją za rękę, szepcząc do ucha, żeby się bała, że chociaż ja jestem tuż obok i patrzę na nią przychylnym okiem, wierząc w jej zapewnienia i jej wersję wydarzeń.

Autorka stworzyła w swojej powieści niesamowity klimat. Styl jakim się posługuje bardzo przypadł mi do gustu. Nie sadziłam, że można tak doskonale kreować bohaterów, „bawić” się ich życiem z wielkim smakiem i wyczuciem, przez co czytelnik po prostu tonie w kolejnych stronach.

Polecam z czystym sumieniem każdemu, kto ceni sobie dobrą literaturę. Jestem pewna, że wszyscy niezależnie od płci i wieku będą zachwyceni „Cichym wielbicielem”.

Iwona Zaczek