Faris tym razem musi wygrać wyścig z czasem, by nie dopuścić do śmierci bliskiej osoby. Cały czas wykonuje polecenia psychopatycznego przeciwnika, który dąży do tego, by sam Iksander stał się „detonatorem”, by to on nacisnął przycisk, który spowoduje eksplozję i śmierć niewinnych osób.

Wyścig z czasem to znany motyw powieści sensacyjnych. Może się więc wydawać, że nic nowego nas tutaj nie czeka. Jednak decydujący jest sposób realizacji, a w tym przypadku nie można niczego Kathrin Lange zarzucić.

Faris Iksander jest muzułmaninem. To ten zabieg fabularny, zrównujący kata i ofiarę w kwestii pochodzenia, pozwala czytelnikowi wniknąć w sferę motywacji i myśli terrorysty. Farisowi ten świat jest bliski i dużo lepiej rozumie niuanse decyzji potencjalnych „detonatorów”. Jeśli miałbym wskazać w książce Kathrin Lange element, który wyróżnia ją wśród innych opowieści o terroryzmie, to właśnie zrozumienie intencji negatywnych bohaterów jest dla mnie tym wyróżnikiem. Autorce udało się mnie przekonać, że wybory i decyzje ludzi pochodzących z innych kultur, które niekiedy sobie po swojemu interpretujemy, wcale nie są oczywiste. Tak jest w przypadku bohaterów „Detonatora”.

„Detonator” nie jest powieścią pozytywną. Raczej przekonuje, że terroryzm to stugłowa hydra, a po ujęciu jednego chorego z nienawiści człowieka na jego miejsce przychodzą dziesiątki innych, którzy są zagrożeniem dla setek, tysięcy niewinnych. I nie ma tutaj, jak niejednokrotnie chcielibyśmy myśleć, prostych recept. Im prędzej to zrozumiemy, tym lepiej będziemy umieli bronić się przed tym zagrożeniem – mówi w swojej powieści Kathrin Lange. A jako powieść sensacyjna „Detonator” to mroczna, ale niezwykle dynamiczna historia, która wciąga od pierwszej strony.

Sławomir Domański