Chcesz, to ci opowiem, jak się żyje z poczuciem zbędności wpisanym we własne ciało, mogłabym rzec. Z poczuciem wypisania ze społecznych struktur tak dogłębnym, że wryło mi się w nerwy, w kości. A jeszcze z poczuciem braku zakorzenienia na polu intelektualnej i emocjonalnej wymiany, czemu właśnie starałam się zaradzić.

Chcesz, to ci opowiem, jak się żyje z poczuciem zbędności wpisanym we własne ciało, mogłabym rzec. Z poczuciem wypisania ze społecznych stru...

(...) zaczyna się odkrycie, że pilność, oddanie, entuzjazm nie gwarantują niczego, bo życie jest jak lekarz, który czerpie przyjemność z pouczania pacjentki, że ona sama stanowi dla siebie źródło cierpień. Bardzo możliwe, że tym właśnie jest życie. Wreszcie pojawia się konieczność, by znaleźć środek pomiędzy dwiema skrajnościami. Moja choroba staje się próbą, próbą wierności sobie. Czasem wydaje mi się, że o to tylko chodzi. Nie o to, żeby się wyleczyć. Lecz o to, żeby nie odpuścić.

(...) zaczyna się odkrycie, że pilność, oddanie, entuzjazm nie gwarantują niczego, bo życie jest jak lekarz, który czerpie przyjemność z pou...

(...) zmagam się z wrażeniem, że ocalałam po nic (...).

(...) zmagam się z wrażeniem, że ocalałam po nic (...).