Jak zawsze, może nie RMF FM, ale całość opinii na blogu:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2014/02/zapiski-detektywa-kindaichi-tom-1-2.html#comment-form

Panowie Sato Fumiya i Kanari Yozaburo sposób przemyślany skonstruowali postacie bohaterów. W trakcie czytania komiksu nie potrafiłam stwierdzić wobec żadnego z nich, że jest zbędny. Każda pojawiająca się w mangowych ramkach osoba miała jakąś określoną rolę - czy to mordercy, czy ofiary, czy też kolegi lub koleżanki ze szkoły.
Wnuk uznanego detektywa odziedziczył po dziadku spryt, lecz nie afiszuje się z tym na każdym kroku. Kryje się ze swoją ponadprzeciętnością raczej jak słynny Clark Kent i ujawnia się w kluczowych momentach. Jak wielu siedemnastolatków buntuje się przeciwko szkole, wagaruje. Nie włóczy się jednak bezmyślnie po centrach handlowych, czy eksperymentuje z alkoholem. Nie jest też ubranym w odziedziczone po starszym bracie luźne dresy chłopaczkiem pałętającym się w okolicach osiedlowych ławek. Zachowuje się jak normalny chłopak, z którym można by się było zakumplować, komu z pewnością można powierzyć nawet najskrytsze sekrety bez obaw, że wyciekną one gdzieś dalej.
Żeńskie bohaterki irytują mnie w sporej ilości mang, ale z Miyuki tak nie jest. Zna Hajime od przedszkola i skrycie się w nim podkochuje. Jest to powodem dlaczego nie chce się umawiać z nikim innym. Dziwi to jej koleżanki, typowe rozwrzeszczane stadko nastolatek.
Autorzy stworzyli ją jako delikatny kontrast dla Hajime - jest wzorową uczennicą i do tej pory ani razu nie była na wagarach. Martwi się o swojego lekkomyślnego przyjaciela, stara się go jakoś zaangażować w życie szkoły (wyjazd na obóz kółka teatralnego).
Miyuki, w przeciwieństwie do ogromnego tabunu bohaterek produkcji dla chłopców (a "Zapiski detektywa Kindaichi" zaliczyć do tego typu komiksów można), nie robi głupkowatej, wyrażającej zachwyt miny, gdy ktoś podejrzy jej bieliznę. W takich sytuacjach ma zdrowy odruch, nawet jeśli przez to zdrowie i życie Hajime jest narażone (polecam scenę z wciąganiem chłopaka przez okno).

Jak zawsze, może nie RMF FM, ale całość opinii na blogu:
http://zapiski-z-przypomnianych-krain.blogspot.com/2014/02/zapiski-detektywa-kindaichi-tom-1-2.html#comment-form

Panowie Sato Fumiya i Kanari Yozaburo sposób przemyślany skonstruowali postacie bohaterów. W trakcie czytania komiksu nie potrafiłam stwierdzić wobec żadnego z nich, że jest zbędny. Każda pojawiająca się w...