Główna bohaterka dzieła to osoba ciężko doświadczona przez los. Jeszcze jako mała dziewczynka przeżyła tragiczną śmierć swojej matki. Później byłe jeszcze gorzej, ojciec alkoholik wyładowujący swoją frustrację na dzieciach i ciągle powtarzający, że nie dożyją one swoich trzydziestych drugich urodzin, oraz śmierć jej starzej siostry. Piętno tej, która przeżyła i jakoś egzystuje, nieustanny ból, cierpienie i żal do losu, towarzyszą bohaterce nieprzerwanie przez wszystkie lata jej życia. Wszechobecna wokół niej śmierć spowodowała, że powiązała ona nawet z nią swoją karierę zawodową, zajmując się osobami nieuleczalnie chorymi, którzy tylko czekają na swój koniec. Maki stara się sumiennie i wielką dokładnością wykonywać wszelkie swoje obowiązki, tak aby, jak najbardziej ulżyć cierpieniom swoich podopiecznych. Kompletnie nie myśli ona o sobie i swojej przyszłości, nawet kwestia jej ślubu z innym lekarzem, wydaje się dla niej czymś mało istotnym. Sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje w momencie, kiedy spotyka ona ponownie swojego danego ukochanego, wybitnego pianistę, który cierpi na nieuleczalny guz mózgu. Przez długi czas przebywał on za granicą, ale teraz powrócił do Japonii, aby dokończyć swoje sprawy.

Autorzy mangi postanowili przedstawić w swoim dziele nie tylko tematykę bólu, cierpienia i nieuchronnej śmierci, ale również miłości, nadziei i błogiego spokoju, kiedy człowiek godzi się ze swoim losem. Pierwsza część dzieła jest naprawdę trudna w odbiorze, wszechobecny dołujący nastrój, Maki której aż nadto ciąży życie, śmiertelnie chorzy, którzy ze spokojem oczekują swojej ostatniej godziny, która będzie dla nich swoistego rodzaju wyzwoleniem. Jeśli do tego dołożymy wszelkie próby uśmierzania bólu i temat eutanazji, tytuł mangi nabiera mocno bezpośredniego znaczenia. Każdy kolejny rozdział dzieła to jednak kropelka nadziei wlewająca się do pucharu pełnego goryczy, czego zwieńczeniem jest finał, w którym da się wyczuć pewną dozę pozytywnej energii i masę nadziei na przyszłość.

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

https://popkulturowy-kociolek.blogspot.com/2020/01/recenzja-morfina.html

Główna bohaterka dzieła to osoba ciężko doświadczona przez los. Jeszcze jako mała dziewczynka przeżyła tragiczną śmierć swojej matki. Później byłe jeszcze gorzej, ojciec alkoholik wyładowujący swoją frustrację na dzieciach i ciągle powtarzający, że nie dożyją one swoich trzydziestych drugich urodzin, oraz śmierć jej starzej siostry. Piętno tej, która przeżyła i jakoś...

Dorosła Maki po ciężkim dzieciństwie stara się jak najlepiej wykonywać swoją pracę lekarza. Niektorzy pacjenci są jednak tak schorowani, że nie pozostaje nic innego jak pogodzić się z ich stratą. Wszystko się jednak zmienia, gdy w hospicjum kobieta spotyka swojego dawnego znajomego sprzed lat... Smutna, przedramatyzowana manga napisana z japońską oszczędnością dla emocji i pochwałą dla pracoholizmu. Jest przemoc, są trudne relacje oraz bohaterowie zachowujący się w sposób, który ciężko zrozumieć.

Dorosła Maki po ciężkim dzieciństwie stara się jak najlepiej wykonywać swoją pracę lekarza. Niektorzy pacjenci są jednak tak schorowani, że nie pozostaje nic innego jak pogodzić się z ich stratą. Wszystko się jednak zmienia, gdy w hospicjum kobieta spotyka swojego dawnego znajomego sprzed lat... Smutna, przedramatyzowana manga napisana z japońską oszczędnością dla emocji i...

Kolejna z mang ambitniejszych, trudniejszych, wymagających skupienia. Podejmująca poważną tematykę, czyli śmiertelną chorobę i mierzenie się z nią chorego. Trudne relacje dwójki głównych bohaterów - młodej pani doktor i chorego pianisty, który wie że umrze na dniach. I tytułowa morfina, która niestety w niektórych przypadkach nie uśmierzy bólu fizycznego, a szczególnie psychicznego.
Dla dojrzałych odbiorców

Kolejna z mang ambitniejszych, trudniejszych, wymagających skupienia. Podejmująca poważną tematykę, czyli śmiertelną chorobę i mierzenie się z nią chorego. Trudne relacje dwójki głównych bohaterów - młodej pani doktor i chorego pianisty, który wie że umrze na dniach. I tytułowa morfina, która niestety w niektórych przypadkach nie uśmierzy bólu fizycznego, a szczególnie...

Pozycja naszpikowana do bólu niezdrowym patosem, sama fabuła niezbyt interesująca. Autorka prawdopodobnie chciała zaszokować czytelnika, wywołać wiele skrajnych emocji, niestety wyszedł z tego przedramatyzowany, miałki twór. Jedyny pozytywny aspekt, jaki udało mi się znaleźć, to miłe dla oka rysunki.

Pozycja naszpikowana do bólu niezdrowym patosem, sama fabuła niezbyt interesująca. Autorka prawdopodobnie chciała zaszokować czytelnika, wywołać wiele skrajnych emocji, niestety wyszedł z tego przedramatyzowany, miałki twór. Jedyny pozytywny aspekt, jaki udało mi się znaleźć, to miłe dla oka rysunki.

Ilustracje niedopracowane w wielu miejscach, a sama fabuła, choć brzmiała ciekawie i miała ogromny potencjał, słaba. Chmurki dialogowe porozstawiane byle gdzie przez co nie wiadomo kto mówi i do kogo, same dialogi niejasne i chwilami wydają się nie mieć zbytniego sensu. Osobiście zawiodłam się na tej mandze.

Ilustracje niedopracowane w wielu miejscach, a sama fabuła, choć brzmiała ciekawie i miała ogromny potencjał, słaba. Chmurki dialogowe porozstawiane byle gdzie przez co nie wiadomo kto mówi i do kogo, same dialogi niejasne i chwilami wydają się nie mieć zbytniego sensu. Osobiście zawiodłam się na tej mandze.

Manga ma ładną kreskę i ogólnie przyjemna dla oka, ale w środku panuje straszny nieład. Przeczytałam jeden fragment, zaczął się drugi zupełnie oderwany od treści, a nie skończył się nawet ten pierwszy. O co tutaj chodzi? To największy minus. Ciężko było się w tym połapać i cudem skończyłam tą mangę rozumiejąc z niej cokolwiek. Treść też jakoś niespecjalnie do mnie przepowiadała. Wszyscy mówili, że słodka, super, świetna historia miłości... Ludzie, ta manga wcale nie taka słodka. W dodatku główna bohaterka była dwulicowa, zdradziła swojego narzeczonego, a tego już nie lubię. Kolejny wielki minus.

Manga ma ładną kreskę i ogólnie przyjemna dla oka, ale w środku panuje straszny nieład. Przeczytałam jeden fragment, zaczął się drugi zupełnie oderwany od treści, a nie skończył się nawet ten pierwszy. O co tutaj chodzi? To największy minus. Ciężko było się w tym połapać i cudem skończyłam tą mangę rozumiejąc z niej cokolwiek. Treść też jakoś niespecjalnie do mnie...

Mimo że smutne, nie mogłam oderwać oczu. "Morfina" i mnogość uczuć w niej zawarta pochłonęła mnie bez reszty.

Mimo że smutne, nie mogłam oderwać oczu. "Morfina" i mnogość uczuć w niej zawarta pochłonęła mnie bez reszty.

Manga prezentuje sobą wysoki poziom, poruszając przy tym poważne tematy. Daje wiele do myślenia. Jedyną rzeczą do której mogę mieć pewne zastrzeżenia to "płytkość" lub może raczej zbytnie odstawienie niektórych postaci na dalszy plan.
Od dawna patrzę jednak przychylnym okiem na kraj kwitnącej wiśni dlatego moja opinia jest wielce subiektywna i w pełni jestem tego świadomy.

Manga prezentuje sobą wysoki poziom, poruszając przy tym poważne tematy. Daje wiele do myślenia. Jedyną rzeczą do której mogę mieć pewne zastrzeżenia to "płytkość" lub może raczej zbytnie odstawienie niektórych postaci na dalszy plan.
Od dawna patrzę jednak przychylnym okiem na kraj kwitnącej wiśni dlatego moja opinia jest wielce subiektywna i w pełni jestem tego świadomy.