Pisał z błyskotliwością, dowcipem i finezją, co zapewniło mu tytuł Lorda Paradoksu. Potwierdzają to obie prezentowane tu opowieści zakończone zaskakującymi happy endami.
Pierwsza opowiada o zbrodni fatalnej, a zawarta w niej teza o wyższości obowiązku nad przyjemnością i miłością doprowadzona została do absurdu.
Druga straszy duchami i światem rozsądnych mieszczan, w którym nie ma miejsca na grozę, fantastykę i poezję.