Jeśli "zrobiłeś/aś" człowieka z pełną premedytacją, jeśli chciałeś/aś mieć dziecko, jeszcze jedną duszę do kochania (bo po to chyba chce się mieć chyba dzieci?), to zrobisz wszystko, by była ona szczęśliwa. Gdy dziecko jest już na świecie wiesz, że zrobisz wszystko, by było ono szczęśliwe, mimo wszystko. Poświęcisz czas - czas wypoczynku, czas rozrywki, czas snu, czas pracy, czas jakikolwiek po prostu. Miłość PRAWDZIWEGO rodzica do dziecka jest nieopisana, nie zna granic. PRAWDZIWY rodzic ma jeden tylko cel - by jego dziecku nie zabrakło niczego, a ponad wszystko szczęścia. Jeśli miałeś/aś szczęśliwe dzieciństwo - chcesz, by Twoje dziecko też je miało, jeśli go nie miałeś/aś - tym bardziej chcesz dać je swojemu dziecku; jeśli kochasz je ponad wszystko. No dobrze. Tylko, gdy to pierwsze dziecko przychodzi na świat, to przez kilka pierwszych tygodni (może miesięcy) do szczęścia potrzebuje jedynie pożywienia, ciepła i odpoczynku. Następnie okazuje się, że to nie wszystko. Podstawowa opieka nie wystarcza. Dziecko chce więcej!
Rozumny rodzice wie o tym, że zaspokojenie, pozorne szczęście, nie pochodzi jedynie z chwilowych rozrywek, kilku chwil bliskości, wygłupów. Bo chodzi tu przecież o ukształtowanie szczęśliwego człowieka - człowieka, który potrafi dążyć do szczęścia, który je dostrzega i potrafi je tworzyć. I o to właśnie chodzi Stevowi Biddulph - żeby podsunąć kilka wskazówek czytelnikowi, jak to uczynić. W tym celu pisze o tym, jak z dzieckiem rozmawiać, jak tłumaczyć różne skomplikowane sytuacje, jak wspierać w rozwiązywaniu problemów, jak okazywać uczucia, jak z nim spędzać czas, poświęcać uwagę. Spodobało mi się w książce to, że autor wypowiada się z pozycji rodzica. Takiego, który kiedyś sam nabierał doświadczenia w wychowywaniu dzieci, takiego, który sam popełniał błędy, a dzięki temu, że mu "zależało" - analizował je i konstruował wnioski, tworzył rozwiązania i podejmował próby poprawy. Pan Biddulph nie jest typowym amerykańskim wszechwiedzącym ekspertem, który pisze książkę po to, by przekazać Ci jedyną słuszną wiedzę na temat wychowania szczęśliwego człowieka. Biddulph dzieli się z Tobą swoim doświadczeniem, przyznaje się do błędów i opisuje swoje sposoby ich naprawienia. Jedyne, co dotknęło mnie w tej książce to fakt, że rozdział nt. wychowywania chłopców jest bardziej rozwinięty od rozdziału nt. wychowywania dziewcząt (w którym autor odbiega od tematu "dziewczęcości" zwracając się m.in. w kierunku opieki i wychowania dzieci specjalnej troski), mimo, że specjalnie interesuje mnie wychowywanie chłopców. Podsumowując: wartościowa książka dla początkujących rodziców z ambicją zrobienia tego jak najlepiej, napisana przystępnym językiem, bez filozofowania. Cieszy mnie fakt, że autor czarno na białym napisał o tym, że rodzice mają prawo również do czasu tylko dla siebie (wbrew pozorom to rzadkie w literaturze dot. wychowywania dzieci). Uroku książce dodają zabawne rysunki z komentarzami. Po przeczytaniu "Wszystkich sekretów..." niezwłocznie zakupiłam i przeczytałam "Wychowywanie chłopców" (które już niestety nie wyczerpały puli odpowiedzi na moje pytania). "Wszystkie sekrety szczęśliwego dzieciństwa" to jednak książka - Biblia dla rodziców, którzy chcą ukształtować szczęśliwego, zadowolonego, cieszącego się życiem, spełnionego człowieka. (Nie znalazłam lepszej.) Takiego, który będzie wdzięczny losowi (Bogu?) za rodziców, którzy mu się przytrafili.

Jeśli "zrobiłeś/aś" człowieka z pełną premedytacją, jeśli chciałeś/aś mieć dziecko, jeszcze jedną duszę do kochania (bo po to chyba chce się mieć chyba dzieci?), to zrobisz wszystko, by była ona szczęśliwa. Gdy dziecko jest już na świecie wiesz, że zrobisz wszystko, by było ono szczęśliwe, mimo wszystko. Poświęcisz czas - czas wypoczynku, czas rozrywki, czas snu, czas...