Zachęcona nazwiskiem autorki (tej od Adriana Mole'a) oraz zwabiona notką na okładce ('wspaniale opowiada o ludziach, którzy długie lata żyli dręczeni tajemnicą, zmagali się z prawdą i potrzebami serca') sięgnęłam po tę pozycję.
Początek zapowiadał się obiecująco, tajemniczy mężczyzna wędrujący z psem po wrzosowiskach, szokujące odkrycie, jego reakcja - obsesyjna i na pograniczu obłędu, ale zarazem psychologicznie zrozumiała (bardzo się staram nie spoilerować). Ale później wszystko się rozmywa w IMHO dość niezgrabnie i niewiarygodnie poprowadzonej intrydze. Autorka wychodzi z założenia, że wszyscy ludzie w głębi ducha pragną posiadania dzieci, nawet jeśli świadomie mówią i robią co innego; trochę trudno jej uwierzyć.
W sumie byłby to nawet nie najgorszy kawałek obyczajowy, gdyby Townsend z uporem maniaka nie przedstawiała bohaterów negatywnych jako odrażających fizycznie i brudnych (a jeśli nawet ładnych to zaniedbanych i w fatalnym makijażu), a pozytywnych jako pełnych wdzięku i uroku, pomimo wyglądu. Czytelnik może się czuć traktowany jak przygłupie dziecko, któremu trzeba napisać dużymi literami 'ten pan jest be', bo inaczej nie zrozumie.
Do tego dochodzi tłumaczenie. Zapamiętałam szczególnie dwa urocze 'kfiatki': 'w młodosci ważyla 10 kamieni' 'młoda lekarka pochodziła z Azji, gdzie pracowała w _indiańskich_ wioskach'.
#szkoda_czasu.

Zachęcona nazwiskiem autorki (tej od Adriana Mole'a) oraz zwabiona notką na okładce ('wspaniale opowiada o ludziach, którzy długie lata żyli dręczeni tajemnicą, zmagali się z prawdą i potrzebami serca') sięgnęłam po tę pozycję.
Początek zapowiadał się obiecująco, tajemniczy mężczyzna wędrujący z psem po wrzosowiskach, szokujące odkrycie, jego reakcja - obsesyjna i na...