"W ukryciu" zajęło mi dosłownie... Godzinę, w trakcie jazdy pociągiem. Książka ma tylko 65 stron; niektórych to zachęca, innych odrzuca, jednak mimo wszystko warto poświęcić jej troszkę uwagi. To moje kolejne spotkanie z nieznaną (dla mnie) polską autorką; ponowne zaintrygowanie okładką jak i opisem, o czym też to może być książka...

Nie wiadomo, jak ma na imię główna bohaterka, więc niech i tu, na kartach bloga pozostanie po prostu Bohaterką. Całe wspomniane wyżej 65 stron to monolog Bohaterki; 44 - letniej kobiety, zmęczonej już swoim małżeństwem, usługiwaniem członkom rodziny, robieniem ciągle dobrej miny do złej gry. Bohaterka żali się na swój los; brak wykształcenia, niezależności, życiowych planów, zamiarów, realizacji, spełniania marzeń, pomocy ze strony najbliższych jej osób, zrozumienia przez otoczenie, zbliżenia z mężem... Jest ogromnie niezadowolona ze swojego życia, które według niej, mogło potoczyć się inaczej, gdyby kiedyś podjęła inne decyzje. Dawniej, zakochana do szaleństwa w mężu, teraz nie rozumie jego przemiany pod wpływem pracy, rozłąk, które temu towarzyszą, braku zainteresowania nią z jego strony, ciągotom do alkoholu i wypomnień. Bohaterka nienawidzi męża, który w fakcie utrzymywania jej, widzi tylko swoje bóstwo, a żonę traktuje jak przedmiot do gotowania, sprzątania, zajmowania się dziećmi itp.

Wszystko nagle się zmienia, gdy syn Bohaterki ma zostać ojcem...

Na uwagę na pewno zasługuje styl autorki; lekki, potoczny, czyta się książkę i dosłownie ma się wrażenie jakby Bohaterka stała tuż obok i po prostu opowiadała swoją historię, czasem z uśmiechem, nierzadko z goryczą, przeplataną kolokwializmami, bez jakichś górnolotnych słów i wyrażeń. Płynnie przechodzi z jednego tematu w drugi, co nie powoduje zamieszania w ciągłości opowieści. Jednak, szczerze powiedziawszy, byłam lekko zawiedziona. Spodziewałam się zgoła innego zakończenia historii, ale może właśnie o to chodziło autorce? By stworzyć coś nieprzewidywalnego, zaskakującego? A może dającego nadzieję kobietom? Naprawdę nie wiem, aczkolwiek polecam jako zabijające czas czytadło do podróży ;).

"W ukryciu" zajęło mi dosłownie... Godzinę, w trakcie jazdy pociągiem. Książka ma tylko 65 stron; niektórych to zachęca, innych odrzuca, jednak mimo wszystko warto poświęcić jej troszkę uwagi. To moje kolejne spotkanie z nieznaną (dla mnie) polską autorką; ponowne zaintrygowanie okładką jak i opisem, o czym też to może być książka...

Nie wiadomo, jak ma na imię główna...