Książka dość przeciętna. Jeśli zainteresowała Cię tematyka Tybetu i szukasz czegoś na początek, może lepiej szukaj dalej :)
Ciężko wystawić mi ocenę. Z jednej strony mogę wymienić mnóstwo rzeczy, które mi przeszkadzały, ale z drugiej strony po lekturze czuję się mimo wszystko usatysfakcjonowany.

Temat buddyzmu poruszany jest trochę przy okazji, informacje są skąpe, fragmentaryczne, nieusystematyzowane. Od tego mamy drugą książkę autora w całości traktującą o buddyzmie, której nie miałem okazji przeczytać.
Historia Tybetu prezentuje się już lepiej, ale znów są to opisy wybranych wydarzeń, brakuje tu ogólnego zarysu, dobrze nadrobić chociażby Wikipedią.
Ogólnie pojęte dziedzictwo kulturowe, klasztory, zamki. Dowiemy się, że z zewnątrz prezentują się wspaniale, w środku oświetlone są lampami podsycanymi masłem (sic!), oraz sporo rzeczy jest na planie mandali. Mimo, że interesuje mnie ta tematyka, jest to w sumie jedyne, co z lektury wyniosłem. Szerokie pole do popisu dla wyobraźni.
Życie codzienne mnichów i zwykłych ludzi poprawne, i o tym w sumie ta książka głównie jest. O podejściu do życia Tybetańczyków w kontekście historii Tybetu.

Sam sposób pisania nie jest porywający, długie złożone zdania i dygresje wymagają ciągłego skupienia. Kilka razy zdarzyło mi się usnąć w trakcie czytania, polecam czytać na stojąco.

Książka w sumie o wszystkim i o niczym, nie wyczerpuje żadnego tematu.
Mimo wszystko polecam jako opowieść starszego pana, który przejechał Tybet i opisuje co zobaczył okraszając to historią odwiedzonych miejsc, jak schabowy okraszają kulki purée ziemniaczanego.

Książka dość przeciętna. Jeśli zainteresowała Cię tematyka Tybetu i szukasz czegoś na początek, może lepiej szukaj dalej :)
Ciężko wystawić mi ocenę. Z jednej strony mogę wymienić mnóstwo rzeczy, które mi przeszkadzały, ale z drugiej strony po lekturze czuję się mimo wszystko usatysfakcjonowany.

Temat buddyzmu poruszany jest trochę przy okazji, informacje są skąpe,...