Ta książka to dobre czytadło na czas podróży, ale niestety nic więcej. Mroczny klimat nawiedzonego szpitala, z makabrycznymi lekarskimi praktykami w tle, zagubiony duch dziewczynki, pojawiający się na przemian z upiorem sadystycznego chirurga, a to wszystko okraszone czarnym humorem i odrobiną ezoteryki. Da się to czytać, ale jedynie jako lekką, niezobowiązującą lekturę rozrywkową. Nie jest to żadna powieść grozy rodem z Kinga, czy horror jak z Mastertona. Dobrze o tym wiedzieć, zabierając się za lekturę...
Poza tym denerwująco dużo tu niedomówień, jakby autor zostawiał sobie pole manewru do napisania kolejnej części tych "dzienników". Nie udało się bowiem wytłumaczyć do końca dramatycznych wspomnień z przeszłości głównej bohaterki, nie udało się zidentyfikować ducha dziewczynki, ani tym bardziej - wyzwolić go od konieczności nawiedzania szpitala. Równocześnie pojawiło się więcej znaków zapytania: nastolatek, który zginął w pożarze, tragedia w fabryce, zbudowanej na długo przed powstaniem w tym samym miejscu szpitala, postać neurochirurga, który miał być niejako nowym wcieleniem tego sadystycznego, który eksperymentował na pacjentach w czasach przedwojennych... To wszystko sprawia, że książkę zamyka się po skończonej lekturze z ogromnym poczuciem niedosytu. Z poczuciem, że fabuła urwała się w momencie, gdy zaczęło się robić ciekawie. A do bardzo wkurzające uczucie...

Ta książka to dobre czytadło na czas podróży, ale niestety nic więcej. Mroczny klimat nawiedzonego szpitala, z makabrycznymi lekarskimi praktykami w tle, zagubiony duch dziewczynki, pojawiający się na przemian z upiorem sadystycznego chirurga, a to wszystko okraszone czarnym humorem i odrobiną ezoteryki. Da się to czytać, ale jedynie jako lekką, niezobowiązującą lekturę...