Znam kilku autorów, którzy z powyższym tematem poradziliby sobie równie dobrze, ale skoro jest Antony Beevor, to po co przepłacać?

Żarty na bok, bo i temat poważny, a autor wykonał świetną robotę. Beevor zdążył przyzwyczaić Czytelników do określonej konstrukcji swoich książek i „Rosja…” od nich nie odbiega. Akcja jest żwawa niczym kawalerzysta Budionnego na koniu, ilość źródeł może imponować, a oddanie głosu bohaterom i przypadkowym osobom wciągniętym w wir historii ubarwia treść.

Rewolucje 1917 roku i będąca ich następstwem wojna domowa stanowiły kropkę nad „i” katastrofalnego początku XX wieku dla naszego wschodniego sąsiada. Wybuch wojny światowej dramatycznie pogorszył życie najbiedniejszych warstw społeczeństwa – chłopów i robotników. Bolszewickie obietnice wprowadzenia równości skończyły się rządami niewyobrażalnego terroru. Miał rację przeciwnik Marksa, Michaił Bakunin, ostrzegając, że „nawet najbardziej żarliwy rewolucjonista, jeśli powierzy mu się władzę absolutną, w ciągu roku stanie się gorszy od samego cara”.

Czy „biali” mieli szansę na pokonanie „czerwonych”? Gdyby byli bardziej elastyczni, potrafili skoordynować swoje działania, obiecali prawdziwą reformę rolną, szanowali aspiracje nieodległościowe sąsiadów i udzielili autonomii narodom dawnego Imperium, to kto wie? Zamiast tego, jak pisze Beevor, „rozmaite rządy białogwardyjskie były tak nieudolne, że równie dobrze mogłoby ich nie być.”

Wydarzenia z lat 1917-1921 doprowadziły do śmierci ok. 12 mln osób. Pokazały, jak okrutne mogą być wojny domowe, gdzie nie ma linii frontu, strony sporu prześcigają się w nieludzkim okrucieństwie, a jak zwykle najbardziej cierpią niewinni. Książka Beevora to studium tego, do czego mogą doprowadzić nieudolne rządy, potężne nierówności społeczne i polaryzacja, żądza odwetu na politycznym przeciwniku itp. itd.

Znam kilku autorów, którzy z powyższym tematem poradziliby sobie równie dobrze, ale skoro jest Antony Beevor, to po co przepłacać?

Żarty na bok, bo i temat poważny, a autor wykonał świetną robotę. Beevor zdążył przyzwyczaić Czytelników do określonej konstrukcji swoich książek i „Rosja…” od nich nie odbiega. Akcja jest żwawa niczym kawalerzysta Budionnego na koniu, ilość...