Powieści erotyczne w ostatnim czasie ścigają się i wygryzają wzajemnie z kryminałami o uwagę tych, którzy nie uciekają na widok drukowanego tekstu. Co prowadzi do przedziwnej sytuacji, że trzeba brać poprawkę na tzw. „bestsellery”, ponieważ oba gatunki bardzo mocno deprecjonują słowo pisane w ostatnim czasie. Więc postanowiłem cofnąć się i zajrzeć do książki skandalicznej, ale napisanej już jakiś czas temu. Wybór padł na „Rachatłukum” Jana Wolkersa.

Naturalnie cała „kontrowersja” związana jest ze scenami seksu oraz językiem opisu tychże. Mamy do czynienia z historią mocnego uczucia początkującego rzeźbiarza do rudowłosej Olgi. Temperatura ich związku jest wysoka, a erotyczne igraszki dalekie od powściągliwych. Również jeśli chodzi o język ich opisu, który ochoczo korzysta z wulgarności, a jest to działanie planowe. Dodajmy, że rzecz dzieje się latach 60. w Holandii, a więc pewna obrazoburczość i kontestacja drobnomieszczaństwa jest w ten kontekst wpisana.

Dodatkowo autor swoją opowieść komplikuje dając nam obraz związku, który nagle się rozpada, a potem przeradza w uczuciową tragedię. No i ja tego nie kupuję. Nie chodzi o sam język, ale o miałkość i powszedniość tej historii. Mam nieodparte wrażenie, że jeśli byśmy obdarli „Rachatłukum” z pikanterii scen erotycznych to w środku niewiele by już zostało. Jeśli ktoś chce poszukać bohatera, który twarzą wyciera trotuar, ale robi to w sposób dalece głębszy niż bohater tej książki, niech sięgnie po Michela Houellebecqa.

Inne: http://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/

Powieści erotyczne w ostatnim czasie ścigają się i wygryzają wzajemnie z kryminałami o uwagę tych, którzy nie uciekają na widok drukowanego tekstu. Co prowadzi do przedziwnej sytuacji, że trzeba brać poprawkę na tzw. „bestsellery”, ponieważ oba gatunki bardzo mocno deprecjonują słowo pisane w ostatnim czasie. Więc postanowiłem cofnąć się i zajrzeć do książki skandalicznej,...