Lubię czytać o naukowcach. Zawsze podziwiam ich za to do czego doszli, co potrafili stworzyć. Jedną z takich grup, o której lubię się dowiadywać są lwowscy matematycy. O Stanisławie Ulamie już trochę słyszałam, ale nie przyglądałam się nigdy jemu bardziej. Stwierdziłam, że przeczytanie jego autobiografii pod tytułem „Przygody matematyka” pozwoli mi dowiedzieć się czegoś o nim więcej. Tak więc, sięgnęłam po tę pozycję.
Bardzo szybko przekonałam się, że książka „Przygody matematyka” nie jest typową autobiografią. Przeczytamy w niej o życiu Ulama, jego rodzinie, nauce, pracy oraz przygodach, ale także znajdziemy w niej dużo o innych naukowcach. Stanisław bardzo dużą część książki poświęcił na inne postacie, które spotkał w życiu i cenił ich jako naukowców. Tak więc w tej biografii zostają nam przybliżone sylwetki kilku naukowców, co moim zdaniem jest plusem tej książki.
Sięgając po książkę „Przygody matematyka” myślałam, że się dowiem czegoś więcej o Stanisławie Ulamie. Nie spodziewałam się, że poznam jeszcze kilka genialnych umysłów. Bardzo mnie to ucieszyło. Książkę czytało mi się przyjemnie, lecz nie wszystkie opisywane w niej wątki mnie zaciekawiły. Ulam lubi skupiać się na aspektach naukowych, które były dla mnie niezrozumiałe przez co momentami się nudziłam czytając jego autobiografię. Czasami zapominałam, że czytam autobiografię Ulama, gdyż opowiadał o tylu rzeczach i osobach, a nie o sobie samym.

Lubię czytać o naukowcach. Zawsze podziwiam ich za to do czego doszli, co potrafili stworzyć. Jedną z takich grup, o której lubię się dowiadywać są lwowscy matematycy. O Stanisławie Ulamie już trochę słyszałam, ale nie przyglądałam się nigdy jemu bardziej. Stwierdziłam, że przeczytanie jego autobiografii pod tytułem „Przygody matematyka” pozwoli mi dowiedzieć się czegoś o...