Przygody matematyka

Nie jest to z pewnością biografia tak świetna jak Feynmana.
Ale jest to książka dająca świetne wyobrażenie o przedwojennych matematykach, polskiej nauce. A także o współpracujących z z Ulamem naukowcach. Książka nie zawiera wielu informacji nt. prac w Los Alamos, jest raczej biografią ludzi, których Ulam spotkał po drodze.
Trochę szkoda. Nie jest to, czego oczekiwałem.

Natomiast ostatni rozdział, elaborat o nauce i matematyce niezwykle interesujący!

Nie jest to z pewnością biografia tak świetna jak Feynmana.
Ale jest to książka dająca świetne wyobrażenie o przedwojennych matematykach, polskiej nauce. A także o współpracujących z z Ulamem naukowcach. Książka nie zawiera wielu informacji nt. prac w Los Alamos, jest raczej biografią ludzi, których Ulam spotkał po drodze.
Trochę szkoda. Nie jest to, czego oczekiwałem.<...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Właściwie mogłabym podpisać się pod większością opinii. Ciekawie napisana autobiografia przybliża nam środowisko wielkich uczonych ( nie tylko matematyków) pracujących w USA mniej więcej od lat czterdziestych do siedemdziesiątych XX w. Autor opowiada nam o swoim życiu i działalności naukowej. Pisze również o wielu ludziach, z którymi współpracował, przytacza wiele anegdot, ale jeśli ktoś liczy na jakieś skandalizujące informacje, to nie powinien sięgać po tę lekturę.
Prace Stanisława Ulama przyczyniły się do powstania bomby atomowej i wodorowej, ale także komputerów. Autor zainteresowania miał szerokie, zdecydowanie wykraczające poza "czystą" matematykę.
A tak na marginesie, wielu polonistów jest oburzonych, gdy "ściśli" mówią, że reguły ortograficzne, to oni niekoniecznie, ale sami radośnie przyznają sobie prawo do kompletnej matematycznej ignorancji. moim zdaniem człowiek kulturalny powinien i te reguły ortograficzne i np. twierdzenie Pitagorasa znać. ja jednak już starsza pani jestem i staroświeckie poglądy mam.

Właściwie mogłabym podpisać się pod większością opinii. Ciekawie napisana autobiografia przybliża nam środowisko wielkich uczonych ( nie tylko matematyków) pracujących w USA mniej więcej od lat czterdziestych do siedemdziesiątych XX w. Autor opowiada nam o swoim życiu i działalności naukowej. Pisze również o wielu ludziach, z którymi współpracował, przytacza wiele anegdot, ale ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kawał historii z perspektywy wybitnego matematyka z przedwojennej Polski.

Kawał historii z perspektywy wybitnego matematyka z przedwojennej Polski.

Pokaż mimo to

Autobiografia Stanisława Ulama jednego z Genialnych, członka Lwowskiej Szkoły Matematycznej opisanej w książce Marcina Urbanka.
W książce wyłania się obraz człowieka zafascynowanego matematyką, którego II Wojna Światowa zastała w U.S.A. Mając wówczas już spory dorobek naukowy młody Ulam musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Po pewnym czasie trafia do Los Alamos i jest tam jednym z nielicznych Polaków i jednym z wielu wybitnych naukowców (również emigrantów) pracujących nad bombą atomową.
Losy Ulama związują się na dłużej z ośrodkiem w Nowym Meksyku, dlatego też poświęca On mu wiele miejsca w książce. Praca nad tajnym projektem, tytuły profesora Harvardu, Uniwersytetu Kolorado i California to osiągnięcia, które są zarezerwowane dla nielicznych, dlatego ta książka wciąga.
Oprócz wydarzeń ze swojego życia autor opisuje wielu innych ważnych naukowców, z którymi współpracował oraz ich zmagania z nauką jak też z codziennością.
Książka ciekawa, ale trudna w miejscach, gdzie dowiadujemy się z jakimi dylematami naukowymi zmagał się bohater oraz jakie jest Jego zdanie na temat matematyki.
Mnie wciągnął klimat Ameryki połowy XX wieku, zmagania przy pracy nad bombą atomową w Los Alamos i styl pracy naukowej w U.S.A.
Książkę polecam każdemu.

Autobiografia Stanisława Ulama jednego z Genialnych, członka Lwowskiej Szkoły Matematycznej opisanej w książce Marcina Urbanka.
W książce wyłania się obraz człowieka zafascynowanego matematyką, którego II Wojna Światowa zastała w U.S.A. Mając wówczas już spory dorobek naukowy młody Ulam musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Po pewnym czasie trafia do Los Alamos i jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawa książka o losach człowieka, który był jednym z naukowych konstruktorów bomby atomowej. Na szczególną uwagę w książce zasługuje wspomnienie Ulama czasów lwowskich i ludzi, z którymi w tym okresie współpracował. Z książki wyłania się obraz Ulama, który był człowiekiem pogodnym i pozytywnie do życia nastawionym. Jednocześnie posiadał wiele talentów i szerokie zainteresowania otaczającym go światem. To z pewnością również sprawiło, że był cennym naukowcem dla rządu USA. Należy pamiętać, że wielki przyjaciel Ulama, o którym często w książce ciepło wspomina, John von Neumann, był zaangażowany między innymi w wybór japońskich celów dla pierwszej zrzuconej bomby atomowej. Sam Ulam nie miał moralnych wątpliwości związanych z jego aktywną pracą przy budowie bomby atomowej w Los Alamos, a w szczególności superbomby (bomby wodorowej). Pozycję tę polecam nie tylko osobom zainteresowanym historią nauki, lecz także tym, które lubią czytywać wspomnienia ludzi wyjątkowo ciekawych, których losy, często przedziwne, splatały się z losami największych na świecie sław naukowych i intelektualnych.

Bardzo ciekawa książka o losach człowieka, który był jednym z naukowych konstruktorów bomby atomowej. Na szczególną uwagę w książce zasługuje wspomnienie Ulama czasów lwowskich i ludzi, z którymi w tym okresie współpracował. Z książki wyłania się obraz Ulama, który był człowiekiem pogodnym i pozytywnie do życia nastawionym. Jednocześnie posiadał wiele talentów i szerokie zainte...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Stanisław Ulam był utalentowanym matematykiem wywodzącym się ze szkoły lwowskiej, lecz żydowskie pochodzenie zamykało przed nim karierę akademicką w przedwojennej Polsce. A przynajmniej tak wspomina powody, dla których rozpoczął karierę w USA. Miał szczęście pracować u boku Alberta Einsteina, lecz to wcale nie gwarantowało mu godziwych dochodów, gdyż geniusz nie potrafił walczyć o fundusze wśród rekinów słynnego uniwersytetu Princeton, więc namówił go na wspólne napisanie książki, co wkrótce poprawiło jego sytuację. W czasie wojny dołączył do zespołu tworzącego bombę atomową, a potem opracował jedną ze słynnych metod komputerowych - Monte Carlo. Bardzo ciekawy człowiek i pasjonujące życie brawurowo opisane w tej książce, która ubarwiła mi plażowanie nad Bałtykiem pewnego gorącego lata. Dopiero teraz skojarzyłem, że jego ojciec chwalił się nim, jako licealistą, że zrozumiał teorię względności. Na pewno nigdy nie marzył, że będzie pracował z jej twórcą.

Stanisław Ulam był utalentowanym matematykiem wywodzącym się ze szkoły lwowskiej, lecz żydowskie pochodzenie zamykało przed nim karierę akademicką w przedwojennej Polsce. A przynajmniej tak wspomina powody, dla których rozpoczął karierę w USA. Miał szczęście pracować u boku Alberta Einsteina, lecz to wcale nie gwarantowało mu godziwych dochodów, gdyż geniusz nie potrafił walczy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zacznę od początku. Swoje lata mam i tytuł mi się nie podoba, okładka też. Ale jak wiadomo ważne jest to, co jest w środku. Autobiografia matematyka bez matematyki, więc prawdopodobne grono osób których książka zainteresuje znacznie się poszerza. Wybitny polski matematyk z tak zwanej lwowskiej szkoły matematycznej. Uczestnik spotkań w Kawiarni Szkockiej, oczywiście w towarzystwie Stefana Banacha. Zainteresowany także biologią i fizyką, nie obca mu była sama filozofia nauki. Pracował w słynnym Los Alamos z wybitnymi uczonymi takimi jak John von Neumann, Enrico Fermi, Richard Feynman, Robert Oppenheimer. Polecam.

Zacznę od początku. Swoje lata mam i tytuł mi się nie podoba, okładka też. Ale jak wiadomo ważne jest to, co jest w środku. Autobiografia matematyka bez matematyki, więc prawdopodobne grono osób których książka zainteresuje znacznie się poszerza. Wybitny polski matematyk z tak zwanej lwowskiej szkoły matematycznej. Uczestnik spotkań w Kawiarni Szkockiej, oczywiście w towarzystw...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Choć pisze o swoim życiu matematyk, trzeba powiedzieć, że samej matematyki w książce jest niewiele. Ulam nie zagłębia się w poszczególne zagadnienia (może szkoda). To, co zwraca uwagę w tej autobiografii, to wiele ciekawych i zabawnych informacji na temat bardzo specyficznej grupy naukowców i ludzi, jaką tworzą matematycy. Okazuje się, że mają specyficzne poczucie humoru (nie brakuje go w książce). Odyseję poprzez kontynenty i uczelnie czyta się dobrze i szybko. Miło jest widzieć Polaka w gronie umysłów, które kształtowały oblicze nauki i historii XX wieku. Polecam

Choć pisze o swoim życiu matematyk, trzeba powiedzieć, że samej matematyki w książce jest niewiele. Ulam nie zagłębia się w poszczególne zagadnienia (może szkoda). To, co zwraca uwagę w tej autobiografii, to wiele ciekawych i zabawnych informacji na temat bardzo specyficznej grupy naukowców i ludzi, jaką tworzą matematycy. Okazuje się, że mają specyficzne poczucie humoru (nie b...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tę książkę także czytałam "z przymusu". Kilkaktortnie udało mi się nad nią zasnąć (juwenalia...).

Z perspektywy czasu bardziej ją doceniam, ale jedno wrażenie pozostało: pan Ulam, tytułowy matematyk, ma spore ego i chętnie chwali się swoją pracą (nad bombą atomową, więc nie jestem pewna, czy jest się czym chwalić) oraz swoimi znajomościami (fakt faktem, miał przyjemnosć współpracować z najwybitniejszymi). Autor pisze o rzeczach ciekawych. Niemniej jednak po lekturze - i nie jest to tylko moja opinia - stwierdzam, że autor uprawia autoreklamę i jest to jej wielki minus.

Tę książkę także czytałam "z przymusu". Kilkaktortnie udało mi się nad nią zasnąć (juwenalia...).

Z perspektywy czasu bardziej ją doceniam, ale jedno wrażenie pozostało: pan Ulam, tytułowy matematyk, ma spore ego i chętnie chwali się swoją pracą (nad bombą atomową, więc nie jestem pewna, czy jest się czym chwalić) oraz swoimi znajomościami (fakt faktem, miał przyjemno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

- Co czytasz?
- "Przygody matematyka".
- To matematycy miewają przygody?

Powyższa scenka w doskonały sposób obrazuje, jaką obiegową opinią cieszy się matematyka oraz ci, którzy związali z nią przyszłość. Wiele osób nie zauważa jej zastosowań w codziennym życiu, a matematyków traktuje jako nieszkodliwych dziwaków, rozumiejących skomplikowane, lecz nieprzydatne na co dzień twierdzenia i wzory. W kulcie źle pojmowanego humanizmu zdarza się spotykać ludzi szczycących się niewiedzą z tej ścisłej dziedziny.

Autobiografia Ulama udowadnia rzecz przeciwną: matematyka łączy się z życiem - ona może stać się częścią składową życia! Najdokładniejszym potwierdzeniem jest realizacja projektu Teller-Ulam, zajmującego się bronią wodorową. W tym kontekście szczególnie interesujące wydaje się być pytanie o kwestię powiązań etyki z nauką; Ulam próbuje wyjaśnić swój stosunek do tego zagadnienia, twierdząc przy tym, iż celem nauki jest poszukiwanie prawdy.

Sam Ulam nieustannie był pełen zdziwienia dla faktu, że "kilka znaków nagryzmolonych na tablicy lub kartce papieru może zmienić bieg ludzkich spraw". Taki właśnie obraz przebija z kart powieści - człowieka zafascynowanego życiem, w jego wymiarze ogólnym, ale i codziennym. Ulam nie ograniczał się jedynie do matematyki, bliskie mu były także fizyka czy biologia; zdarzenia ze jego życia co rusz przeplatają się z licznymi dygresjami z zakresu badań z genetyki czy fizyki. Lektura sprawia sporą przyjemność - powinna spodobać się nawet tym, którzy nie mają pojęcia o twierdzeniu Fermata i topologii. Ulam to zarazem erudyta obdarzony sporym poczuciem humoru oraz błyskotliwy matematyk, widzący realne zastosowania swej ulubionej dziedziny.

Ulam inspirował innych, ale sam również potrzebował pobudzającego towarzystwa. Szczególnie bliskim przyjacielem był mu von Neumann, lecz Stan wspomina o innych matematykach i fizykach, z którymi obcował. Jego autobiografia to również okazja do przyjrzenia się ludziom, z którymi pracował i spotykał się dzień po dniu.

Wyśmienita lektura, przypominająca postać jednego z największych matematyków XX wieku, jak najbardziej godna polecenia.

- Co czytasz?
- "Przygody matematyka".
- To matematycy miewają przygody?

Powyższa scenka w doskonały sposób obrazuje, jaką obiegową opinią cieszy się matematyka oraz ci, którzy związali z nią przyszłość. Wiele osób nie zauważa jej zastosowań w codziennym życiu, a matematyków traktuje jako nieszkodliwych dziwaków, rozumiejących skomplikowane, lecz nieprzydatne n...

więcej

mniej

Pokaż mimo to