Stanisław Cieniawa zbyt mocno zaufał nauce, nie pozostawił miejsca dla wiary (którą traktował bardzo niepoważnie). Zawodowo pochłonęła go filozofia religii. Z treści książki wyniknęło, że w dorosłym życiu stał się antyklerykałem (poprzedzone to zostało studiowaniem w seminarium duchownym i uczeniem się teologii). Widocznie złe osobiste doświadczenia wywarły na nim decyzję odejścia od Kościoła, który zaczął uważać za sprzeniewierzone dzieło Jezusa. Poglądy autora spolaryzowały się względem chrześcijaństwa. W podrozdziale pod tytułem "Zbędna śmierć Jezusa-brata z woli złego władcy świata" napisał, że "W sprawie Jezusa wszystko jest niepewne, nawet jego realne istnienie, ale ponieważ przypisywana mu Ewangelia oddziałała silniej niż sto milionów realnych osobników, mamy prawo poważnie go traktować, choćby był postacią fikcyjną". "Jezus modlił się: Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech mnie ominie ten kielich, ale Bóg Ojciec nie pofolgował Synowi dla sadyzmu i pychy swojego majestatu". Często odwoływał się do Kosmosu, filozofii prawa kosmicznego i stwierdził, że naszymi Rodzicami są Ojciec Wszechświat i Matka Ludzkość! "Ponadosobowa energia kosmosu czyni nas – osoby – panami swych losów". Nie uznał istnienia Trójcy Świętej. Katechizm Kościoła Katolickiego nazwał "Podręcznikiem perfidii doskonałej". Prześmiewczo napisał: "Otóż szykujący Apokalipsę chrześcijanie są przekonani, że skłonią Chrystusa do powrotu na ziemię". Odnosząc się do polityki uważał, że władzę powinien sprawować wspólny dla wszystkich rząd światowy.

Na okładce znalazł się napis ułożony z dużych liter – SAWIN, z którego wychodziły jakby białe promienie (powiększające się na zewnątrz), a to umieszczone na tle mapy ziemskiego świata. Stanisław Cieniawa wyjaśnił to następująco: "Najwyższym prawem naszego życia jest centralna zależność Sensu, Szczęścia, Spełnienia, od Aktywnej, niekiedy Absolutnej Wierności Intuicji Najwyższego – w skrócie SAWIN"; stąd też narodził się światopogląd określany sawinizmem, który propagował autor.

Czytając tę książkę nie zgadzałem się z wieloma przekonaniami autora – pod tym względem znaleźliśmy się na antypodach światopoglądowych.

Stanisław Cieniawa zbyt mocno zaufał nauce, nie pozostawił miejsca dla wiary (którą traktował bardzo niepoważnie). Zawodowo pochłonęła go filozofia religii. Z treści książki wyniknęło, że w dorosłym życiu stał się antyklerykałem (poprzedzone to zostało studiowaniem w seminarium duchownym i uczeniem się teologii). Widocznie złe osobiste doświadczenia wywarły na nim decyzję...