Czy ta książka jest tylko dla dzieci? Nie, i nawet stara baba jak ja może sięgnąć po tę pozycję i miło spędzić z nią czas. To opowieść o niezwykłej przyjaźni, o dziecięcej determinacji, ale również o stracie.

Jedenastoletnia April jedzie wraz z ojcem na Wyspę Niedzwiedzią. Spędzą tam sami, tylko we dwójkę, pół roku, mimo, że ich relacja jest dość daleka od bliskiej. I choć nazwa wyspy jest dość wymowna, to jest z nią trochę jak z Grenlandią. Wyspa już od dawna jest niezamieszkiwana przez niedźwiedzie. Prawie, gdyż pewnego dnia, podczas zwiedzania wyspy April spotyka samotnego, zranionego i głodnego niedźwiedzia polarnego.
Między dziewczynką, a niedźwiedziem rodzi się więź. Razem spędzają czas, zwiedzają okolice. Ale April wciąż się głowi skąd on się tu wziął i dlaczego jest sam. Gdy ich pobyt na wyspie powoli dobiega końca, dziewczynka postanawia pomóc przyjacielowi wrócić do domu.
W tej historii nie brakuje wątków o ekologi, o próbie zmiany świata na lepsze. O tym, że każdy, nawet mały krok, może prowadzić do zmian. Autorka, nie unika też cięższych tematów jak straty, izolacja, czy żal.

Czy ta książka jest tylko dla dzieci? Nie, i nawet stara baba jak ja może sięgnąć po tę pozycję i miło spędzić z nią czas. To opowieść o niezwykłej przyjaźni, o dziecięcej determinacji, ale również o stracie.

Jedenastoletnia April jedzie wraz z ojcem na Wyspę Niedzwiedzią. Spędzą tam sami, tylko we dwójkę, pół roku, mimo, że ich relacja jest dość daleka od bliskiej. I...