Pierwszy tom "Olimpos" orbitował wokół motywu człowieka - zabawki w rękach bogów. Cała uwaga skupiała się tam na Ganimedesie i krzywdzie jakiej doznał on z ręki Apolla. Tym razem kamera odwraca się, Ganimedes odchodzi w cień, a my mamy okazję przyjrzeć się z bliska jego "oprawcy" i innym bóstwom (największy plus za Zeusa i Hadesa).
Wnioski z oględzin są niezwykle ciekawe. Z jednej strony dostrzegamy w bóstwach ludzkie odruchy i cechy, z drugiej zaś, przekonujemy się o olbrzymiej przepaści między śmiertelnymi i nieśmiertelnymi - niezrozumienie, mylne wyobrażenia i tak dalej. Mimo wszystko jedni wpływają na drugich - bo i Apollo odczuwa ludzkie wątpliwości i pragnienia po przebywaniu z ludźmi, i Ganimedes (w ostatnich rozdziałach) nie jest już takim jak inni człowiekiem...

Drugi tom zmierza w innym niż pierwszy kierunku (co jest wielkim plusem), zajmuje się samą ideą boskości i tego jak ta ma się do człowieczeństwa, przez co zaskakuje i skłania do myślenia. Strona wizualna - tak jak poprzednio: wspaniała! Ocena o stopień lepsza - drugi tom bardziej złożony i wymagający, choć to nadal dość lekka i przyjemna lektura.

Pierwszy tom "Olimpos" orbitował wokół motywu człowieka - zabawki w rękach bogów. Cała uwaga skupiała się tam na Ganimedesie i krzywdzie jakiej doznał on z ręki Apolla. Tym razem kamera odwraca się, Ganimedes odchodzi w cień, a my mamy okazję przyjrzeć się z bliska jego "oprawcy" i innym bóstwom (największy plus za Zeusa i Hadesa).
Wnioski z oględzin są niezwykle ciekawe. Z...