Przykro mi, że nijak nie mogę znaleźć wartości w tej książce. Rozumiem, że autorka dużo schudła, super! Kibicuję każdemu i szanuję każdego, komu się udało, wiem, jakie to trudne. Sama smagana różnymi chorobami miałam w życiu różne wahania wagi, zatem rozumiem bardzo dobrze drugiego człowieka, który ma "jakiś" problem ze swoją wagą. Ale co czyni tą panią wyjątkową? Absolutnie nic. Dodatkowo myślę, że gdyby do książki doczepił się jakiś specjalista/dietetyk, miałby on sporo do omówienia z autorką.
Zbyt dużo opisów dnia codziennego, ja widzę, że dziewczyna odsłoniła się przed nami, wprost powiedziała, jak czuła/czuje się w swoim ciele, o problemach z rozebraniem na basenie i takie tam. Tyle tylko, że te opowieści niczego nie wnoszą. To miała być motywacja czy próba zdołowania czytelnika jeszcze bardziej? Ja najgorszy okres wagowy mam dawno za sobą, więc mnie to nie rusza, ale na pewno i nie motywuje. Autorka nie przedstawia swojego życia jako super, dla mnie to wygląda tak, że wreszcie schudła, bo je niedobre rzeczy, a do tego mało i pewnych reguł przestrzega. Nic przyjemnego... a przynajmniej tak to przedstawia autorka.
Nie mogę tej książki nikomu polecić. To jak opowieść przypadkowej dziewczyny o tym jak wreszcie schudła i jak jej było źle. Bez morału.

Przykro mi, że nijak nie mogę znaleźć wartości w tej książce. Rozumiem, że autorka dużo schudła, super! Kibicuję każdemu i szanuję każdego, komu się udało, wiem, jakie to trudne. Sama smagana różnymi chorobami miałam w życiu różne wahania wagi, zatem rozumiem bardzo dobrze drugiego człowieka, który ma "jakiś" problem ze swoją wagą. Ale co czyni tą panią wyjątkową?...