Książka opowiadająca właściwe nie tylko o losach glownej bohaterki zmagającej się z chorobą psychiczną ale też o członkach jej rodziny. Każdy zajmuje dużą pozycję i każda osoba odczuwa coś innego. Polecam wszystkim.

Książka opowiadająca właściwe nie tylko o losach glownej bohaterki zmagającej się z chorobą psychiczną ale też o członkach jej rodziny. Każdy zajmuje dużą pozycję i każda osoba odczuwa coś innego. Polecam wszystkim.

Oczekiwałam od tej książki fajnej historii, może jakiejś młodzieżówki, która będzie poruszać poważne tematy. Jednak okazało się, że otrzymałam dość przeciętną obyczajówkę, której nawet nie chiało mi się czytać. Bohaterowie mnie nie zachwycili, a cała historia była po prostu nudna i w ogóle nie mogłam się wciągnąć. Na szczęście w końcu udało mi się ją zmęczyć i doczytać do końca.

Oczekiwałam od tej książki fajnej historii, może jakiejś młodzieżówki, która będzie poruszać poważne tematy. Jednak okazało się, że otrzymałam dość przeciętną obyczajówkę, której nawet nie chiało mi się czytać. Bohaterowie mnie nie zachwycili, a cała historia była po prostu nudna i w ogóle nie mogłam się wciągnąć. Na szczęście w końcu udało mi się ją zmęczyć i doczytać do...

A już myślałam, że ta książka przekona mnie do książek polskich autorów. Ogólnie jakoś nie przepadam za takimi książkami, ale nie wiem dlaczego po tę sięgnęłam bo zapowiadała się ciekawie - nic bardziej mylnego.
Nie doczytałam książki do końca, to raczej niemożliwe. Książka zaczęła się dość interesująco, opisy życia rodziny były przyjemne i ciekawe. Kiedy doszłam do momentu pomysłu "sióstr syjamskich" zamknęłam książkę bo stwierdziłam, że takiej głupoty nie zniosę. Książka stała się irracjonalna do tego stopnia, że po prostu nie umiałam jej dłużej czytać.
Ogólna ocena: Nie polecam!

A już myślałam, że ta książka przekona mnie do książek polskich autorów. Ogólnie jakoś nie przepadam za takimi książkami, ale nie wiem dlaczego po tę sięgnęłam bo zapowiadała się ciekawie - nic bardziej mylnego.
Nie doczytałam książki do końca, to raczej niemożliwe. Książka zaczęła się dość interesująco, opisy życia rodziny były przyjemne i ciekawe. Kiedy doszłam do momentu...

Książka bardzo mi się podobała. Lubię opowieści o trudnych i zawiłych relacjach rodzinnych. Podobało mi się to, że narrator opowieści się zmienial, dzięki temu mogłam poznać historię z różnych perspektyw. Historia ciekawa, poruszająca trudne tematy. Zakończenie i losy Anieli po wyjściu ze szpitala trochę spłaszczyła historię, jakoś nie pasowała mi ta część książki do reszty, zmienił się klimat i rytm. Jednak ostatecznie jestem zadowolona, że przeczytałam tę książkę ;)

Książka bardzo mi się podobała. Lubię opowieści o trudnych i zawiłych relacjach rodzinnych. Podobało mi się to, że narrator opowieści się zmienial, dzięki temu mogłam poznać historię z różnych perspektyw. Historia ciekawa, poruszająca trudne tematy. Zakończenie i losy Anieli po wyjściu ze szpitala trochę spłaszczyła historię, jakoś nie pasowała mi ta część książki do...

"Niełatwo było wskoczyć znów w rzeczywistość, która kiedyś rozsypała się na tysiące kawałków, i wejść w normalność, jakby nic się nie stało. Trzeba też mieć dobry powód, żeby opuścić to, co bezpieczne, dla tego, co nieznane."

Bardzo przyjemna, ciepła książka, przedstawiająca historię czterech sióstr, ich losy, życiowe wybory (tak zresztą od siebie różne),chwile - zarówno szczęścia jak i zwątpienia oraz więź jaka może łączyć tylko siostry.

Wszystkie cztery bohaterki plus ich mama, zagościły z przyjemnością w mojej głowie, tudzież sercu, a ich historie umocniły w przekonaniu, co znaczy siostrzana miłość i ile jesteśmy w stanie od siebie dać, aby to uczucie pozostało na zawsze.

"Niełatwo było wskoczyć znów w rzeczywistość, która kiedyś rozsypała się na tysiące kawałków, i wejść w normalność, jakby nic się nie stało. Trzeba też mieć dobry powód, żeby opuścić to, co bezpieczne, dla tego, co nieznane."

Bardzo przyjemna, ciepła książka, przedstawiająca historię czterech sióstr, ich losy, życiowe wybory (tak zresztą od siebie różne),chwile - zarówno...

Przypadkiem sięgnęłam po książkę Renaty Adwent "Nigdy nie jesteś sama".
Uważam, że to dobra pozycja, przybliżająca problemy rodziny, zdrowia psychicznego oraz zażyłości pomiędzy rodzeństwem.

Książka oddaje codzienne troski i zmartwienia, niesnaski pomiędzy siostrami oraz zwykle szare życie.

Pozycja podobała mi się; myślę, że w tej układance każdy może znaleźć cząstkę siebie.

Przypadkiem sięgnęłam po książkę Renaty Adwent "Nigdy nie jesteś sama".
Uważam, że to dobra pozycja, przybliżająca problemy rodziny, zdrowia psychicznego oraz zażyłości pomiędzy rodzeństwem.

Książka oddaje codzienne troski i zmartwienia, niesnaski pomiędzy siostrami oraz zwykle szare życie.

Pozycja podobała mi się; myślę, że w tej układance każdy może znaleźć cząstkę...

Połowa tej książki, to co prawda nieźle opisana, aczkolwiek nie prowadząca absolutnie donikąd i niczego nie tłumacząca, historia rodziców i czterech córek. Kiedy w końcu pojawia się "główny punkt programu" opowieść staje się po prostu niedorzeczna. Na koniec wniosek, "mądrość" totalnie od czapy, nie mająca nic wspólnego z treścią wcześniejszych rozdziałów.

Połowa tej książki, to co prawda nieźle opisana, aczkolwiek nie prowadząca absolutnie donikąd i niczego nie tłumacząca, historia rodziców i czterech córek. Kiedy w końcu pojawia się "główny punkt programu" opowieść staje się po prostu niedorzeczna. Na koniec wniosek, "mądrość" totalnie od czapy, nie mająca nic wspólnego z treścią wcześniejszych rozdziałów.

Czytało się fajnie, do czasu aż wyszedł wątek z bliźniaczkami.

Czytało się fajnie, do czasu aż wyszedł wątek z bliźniaczkami.

Wiktoria i Daniel byli bardzo szczęśliwym małżeństwem. Z czasem w ich domu pojawiły się córki: Agata, Milka i bliźniaczki: Aniela i Róża. Życie rodziny zakłócił wypadek Daniela, w którym zginął. Od tej pory nic już nie jest takie, jak było...

Na szczególną uwagę zasługuje postać jednej z bliźniaczek – Anieli. Zarówno jedna, jak i druga siostra za sobą nie przepadają i non stop się kłócą. Można rzec, że pałają do siebie istną nienawiścią. Jedyną osobą, w której Aniela widzi sprzymierzeńca, jest Milka, jednak z czasem, kiedy zakłada ona swoją rodzinę, Aniela czuje się pozostawiona sama sobie. Każdy ma świadomość tego, że jedna z bliźniaczek jest na swój sposób dziwna, jednak nikt nie widzi w tym większego problemu. Okazuje się, że dziewczyna cierpi na poważną chorobę psychiczną i ląduje w szpitalu psychiatrycznym. Czy zmieni to jej życie? Czy postanowi naprawić kontakty z rodziną?

Opowieść o rodzinie, miłości, przyjaźni, samodzielności, ale też gdzieś tam o samotności. Dowodzi, że posiadanie rodzeństwa wcale nie musi oznaczać domu pełnego ciepła i spokoju.

Książka moim zdaniem zapowiadała się na ciekawszą, niż w rzeczywistości była. Z jednej strony na swój sposób „wciągała”, z drugiej jednak długo się „rozkręcała”. Cały czas czekałam na sedno książki, konkrety, a miałam wrażenie, że „krążę” gdzieś obok tego wszystkiego. Kiedy książka na dobre mnie „pochłonęła” – skończyła się, przez co czuję niedosyt. A może przywykłam już do innego typu książek?

PS. Książkę wygrałam w konkursie na http://lubimyczytac.pl/ i uważam, że jak najbardziej warto brać w nich udział!

Wiktoria i Daniel byli bardzo szczęśliwym małżeństwem. Z czasem w ich domu pojawiły się córki: Agata, Milka i bliźniaczki: Aniela i Róża. Życie rodziny zakłócił wypadek Daniela, w którym zginął. Od tej pory nic już nie jest takie, jak było...

Na szczególną uwagę zasługuje postać jednej z bliźniaczek – Anieli. Zarówno jedna, jak i druga siostra za sobą nie przepadają i non...

Książka warta uwagi. Ukazuje jak więzi rodzinne mogą między jej członkami być zbawieniem,ale jednocześnie przekleństwem. To historia ,która mogła przydarzyć się każdej rodzinie,bo życie bywa zaskakujące i w ułamku sekundy jesteśmy w stanie coś stracić lub coś zyskać. To co dla większości jest zwyczajnym życiem,dla innych może stać się wielką przepaścią,w którą z każdym dniem spadamy coraz głębiej i dopiero na dnie dotrzegamy cały ból,cierpienie i niezrozumienie,które w sobie nosimy. Książka pokazuje,jak krucha jest ludzka psychika i jak łatwo utracić spokój ducha, wśród otoczenia,które nic nie dostrzega i które nie umie nam pomóc. Jednocześnie daje nadzieję,że nawet wielki dramat,który przesłania nam dotychczasowe życie może nie trwać wiecznie i tęcza może pojawić się po nawet największej burzy...

Książka warta uwagi. Ukazuje jak więzi rodzinne mogą między jej członkami być zbawieniem,ale jednocześnie przekleństwem. To historia ,która mogła przydarzyć się każdej rodzinie,bo życie bywa zaskakujące i w ułamku sekundy jesteśmy w stanie coś stracić lub coś zyskać. To co dla większości jest zwyczajnym życiem,dla innych może stać się wielką przepaścią,w którą z każdym...