Książka prezentuje tekst przemówienia Veil wygłoszonego w parlamencie francuskim oraz późniejszy wywiad przeprowadzony z nią przez Annick Cojean. O ile samo przemówienie jest dość hermetyczne i napisane zagmatwanym językiem, o tyle wywiad jest porywający i świetnie tłumaczy kontekst społeczno-historyczny i intencje, dla których walka o prawo do aborcji zaczęła być dla Veil istotna. Wybrzmiewa też dosadnie to, co wydaje mi się przeważne: Veil w swoim przemówieniu uwydatnia to, że jest za, a nawet przeciw, uznając, że aborcja jest zawsze dramatem i nigdy nie można jej kojarzyć z lekkomyślnością i zabawą. Dobrze by było, gdyby ten tekst przeczytało kilku/a naszych posłów/anek, chociaż skoro nie przekonało ich przemówienie Barbary Nowackiej (pod wieloma względami jaśniejsze i łatwiejsze do zrozumienia), to tym bardziej Veil ich nie przekona. Przed nami ciągle to, co w latach 70. dokonało się we Francji., jednak niestety przy takim poziomie dyskusji, jaki mamy teraz - o zarodkach i embrionach zamiast o życiu, zdrowiu i szczęściu kobiet - niestety będzie trudno, aby coś się niebawem zmieniło na rzecz poszanowania praw kobiet.

Książka prezentuje tekst przemówienia Veil wygłoszonego w parlamencie francuskim oraz późniejszy wywiad przeprowadzony z nią przez Annick Cojean. O ile samo przemówienie jest dość hermetyczne i napisane zagmatwanym językiem, o tyle wywiad jest porywający i świetnie tłumaczy kontekst społeczno-historyczny i intencje, dla których walka o prawo do aborcji zaczęła być dla Veil...