Niewiele zachowało się średniowiecznych tekstów w języku polskim, trudno się je nam współcześnie czyta i niezbyt chętnie po nie sięgamy. Odnosimy nawet wrażenie, że to twórczość prymitywna, ludowa itd. Praca E. Ostrowskiej pokazuje, że w przypadku "Bogurodzicy", "Kazań świętokrzyskich" oraz pieśni "Posłuchajcie, bracia miła" można mówić o pewnym wyrafinowaniu, zwłaszcza w dziedzinie formy, o przystosowywaniu do języka polskiego technik kompozycyjnych wykorzystywanych w ówczesnej literaturze łacińskiej. Autorka przekonuje czytelników, że kultura polska w średniowieczu stosunkowo szybko doszła do takiego poziomu, w którym dzieła tego rodzaju mogły być tworzone w języku narodowym, a to wskazuje zarazem na istnienie jakiegoś środowiska odbiorców tych tekstów. W przypadku tekstu "Bogurodzicy" Ostrowska dodatkowo przedstawia swój wariant odczytania pewnych wątpliwych słów, które zresztą już w epoce staropolskiej były niezrozumiałe. Dobra, solidna praca i to nie tylko dla muszących się z nią zapoznać polonistów, ale i dla tych, których interesuje historia języka polskiego.

Tomasz Babnis

Niewiele zachowało się średniowiecznych tekstów w języku polskim, trudno się je nam współcześnie czyta i niezbyt chętnie po nie sięgamy. Odnosimy nawet wrażenie, że to twórczość prymitywna, ludowa itd. Praca E. Ostrowskiej pokazuje, że w przypadku "Bogurodzicy", "Kazań świętokrzyskich" oraz pieśni "Posłuchajcie, bracia miła" można mówić o pewnym wyrafinowaniu, zwłaszcza w...