Nie będę odkrywczy – gorąco!
I nic mi się nie chce.
Ale skoro już zacząłem, to coś jednak skrobnę o nowym numerze NF.

Bo w nim…
„Sen o Al.-Ghadirijja” Wiktora Orłowskiego – taki trochę realizm magiczny o mocnym, antywojennym przesłaniu. Ale… Autorce zdaje się risercz przesłonił komunikatywność tekstu, bo nawtykała do niego tyle odniesień i dziwnych słów, ze brnąłem przez tekst jak mucha przez smołę. Do tego, choć nawiązania do Bułhakowa zawsze mile widziane, to już wynikające z nich przesłanie mocno banalne.
Do przeczytania, ale znam znacznie lepsze teksty Autorki.
„Nowy wspaniały Księżyc” Marka Nowaka – o powstaniu nowej, wspaniałej (no, może nie aż tak, ważąc stosowane metody) społeczności naukowców na Księżycu. Średnie bardzo!
Ale, co ciekawe, mocno zbieżne z niedawno przeze mnie odkurzoną książką Marka Koreywy „Ludzie na Księżycu” z 1971 roku. Ciekawe, czy Autor zna to dzieło?

A za granicą – „Na posterunku” Mike’a Gelprina – kolejny tekst antywojenny. Właściwie fantastyki w nim brak, ale robi wrażenie. Podobał mi się!
„Hodowcy Os” Marka Jacobsena – kolejny tekst antywojenny i kolejny osadzony na Bliskim Wschodzie. Tym razem autor nie epatuje tak swoją wiedzą o realiach i czytało się znacznie lepiej. Także przesłanie do mnie przemówiło – nie ma łatwych rozwiązań. Zawsze ktoś poczuje się zdradzony, poniżony, wykorzystany…
Się mi!
„Najdzielniejsi z nas dotknęli nieba” Carrie Vaughn – hmm, horror metafizyczny z silnym wątkiem feministycznym. Letni zapychacz oczu. Można, ale nie trzeba.
„Gołubasz, albo elegia wina-krwi-wojny” Catherynne M. Valente – najlepszy tekst numeru. Niby kolejna oklepana historia o walce cywilizacji, ale za to jak smacznie opowiedziana! Prawdziwy bukiet emocji z wyraźną nutą SF oraz mocnymi smakami antywojennymi i ksenobiologicznymi. Świetnie mi się to czytało!

Publicystyka w ogólności ponadprzeciętna. Ciekawy pomysł na dyskusję pisarzy (brawo Ninedin za prowadzenie!). Haldeman zawsze na plus, jedynie z artykułu o wpływie wojny w Wietnamie na kulturę autor wyciąga moim zdaniem czasem zbyt daleko idące wnioski.
Paul Verhoven chyba kreuje się nad miarę i dopisuje do swych dzieł sensy, o których pierwotnie nawet nie pomyślał. Cóż – wolno mu!
Mam też prośbę do filmowców – twórzcie prędko horrory klasy B, C, D itd., bo Orbitowski nie ma o czym pisać. A to bardzo mocny punkt NF!

Nie będę odkrywczy – gorąco!
I nic mi się nie chce.
Ale skoro już zacząłem, to coś jednak skrobnę o nowym numerze NF.

Bo w nim…
„Sen o Al.-Ghadirijja” Wiktora Orłowskiego – taki trochę realizm magiczny o mocnym, antywojennym przesłaniu. Ale… Autorce zdaje się risercz przesłonił komunikatywność tekstu, bo nawtykała do niego tyle odniesień i dziwnych słów, ze brnąłem przez...